พันทิวา หมื่นราตรีได้ผ่านพ้นไป
หัวใจที่มอดไหม้เป็นเถ้าธุลีโปรยปรายอยู่บนผืนดิน
ผืนแผ่นฟ้าสีดำยังคงมืดสนิทอยู่อย่างนั้น
สายตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองไปในความว่างเปล่า
จะมีสิ่งใดเล่าที่จีรังยั่งยืน
เมื่อสิ่งที่เธอเคยมีได้พังครืนลงต่อหน้า
สิ่งที่ได้สร้าง โลกที่ได้อุบัติ
สีรุ้งส่องสีสวยท่ามกลางท้องฟ้าสดใส
ต้นไม้สีเขียว ดอกไม้นานาพรรณ สรรพสัตว์ทั้งหลาย
ได้ปลิดปลิวกระจัดกระจายหายไปในกลุ่มหมอกควัน
ลมหายใจถี่กระชั้นในความเงียบงัน
หลุมลึกเฉอะแฉะไปด้วยดินเปียกๆ คือถิ่นพำนัก
เหล่าสรรพสัตว์หนู หนอน และแมลงคือเพื่อนรู้ใจ
เป็นบ้านหลังใหม่ให้เธอได้พักพิง
ความหวัง...คือแสงสุดท้ายที่ส่องประกายในหัวใจ
หวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะมีแรงลุกขึ้นยืนไหว
ป่ายปีนขึ้นไปสู่ดินแดนสดใสภายใต้ท้องฟ้าสีสวย
โลกใบใหม่ที่จะโอบอุ้มหัวใจของเธอให้กลับมาสดชื่น
ฟื้นคืนจากความตายสู่ชีวิตใหม่
ได้เริงระบำท่ามกลางสายฝนและสีรุ้งอีกครั้ง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in