15.02.2018
00:14
จาก ฉัน
ถึง คุณ
เวลาเที่ยงคืน สิบสี่นาที ฉันเคยสัญญากับท้องฟ้ายามค่ำคืนไว้ว่าฉันจะเขียนถึงคุณในสักวันหนึ่ง
นี่ไม่ใช่จดหมายรักหากแต่ใกล้เคียง ถึงคุณจะไม่มีโอกาสได้อ่านมันแต่ฉันก็ยังอยากจะเขียน
เขียนถึงคุณ เขียนเกี่ยวกับคุณ
ฉันคงต้องย้อนกลับไปหลายสิบปีก่อนหน้านี้ วันที่ฉันได้พบกับคุณเป็นครั้งแรก
ในตอนนั้นฉันเป็นเพียงเด็กสาววัย 126 ปี ฉันจำได้ดีว่าคุณมีรอยยิ้มที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา
รอยยิ้มของคุณสว่างไสวราวกับแสงอาทิตย์เจิดจ้าในฤดูร้อน ดวงตาเรียวเล็กของคุณเองก็งดงามไม่แพ้
ดวงดาวนับล้านดวงบนฟากฟ้า
รับรู้ได้ตั้งแต่วินาแรกที่ดวงตาเราสบกันว่าคุณจะเป็นใครสักคนที่ฉันจะนึกถึงตลอดไป
จะเป็นใครสักคนที่ฉันจะหวงแหนไว้ในความทรงจำวัยเยาว์
ในวันนี้ทุกๆอย่างอาจจะสายเกินกว่าที่จะกลับไปเริ่มต้นและแก้ไข
อีก 100 ปีต่อจากนี้ใบหน้าของฉันจะเลือนหายไปจากความทรงจำของคุณอย่างสมบูรณ์
รูปถ่ายของเราจะปลิวสูญหายไปกับอดีต เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของคุณในห้วงคำนึงของฉันจะถูกพัด
และพรากไปโดยกาลเวลา
ถึงแม้เรื่องราวของเราในวันนี้ ชีวิตของเราในวัย 208 ปี จะไม่ได้ลงเอยด้วยความสุข ไม่ได้จบลงที่เรา
แต่งงานหรือครองคู่และรักกันไปจนถึงวันสุดท้าย แต่ฉันเชื่อว่าเรื่องราวของเราจะดำเนินต่อไป
จบลงด้วยรอยยิ้มและความรักในโลกอีกใบ ในจักรวาลอีกแห่งที่ไกลแสนไกล
สุดท้ายนี้ขอบคุณที่คุณยังมีลมหายใจ ขอบคุณที่ยังเติบโตและอยู่บนโลกใบนี้
ฉันขอบคุณคุณเหลือเกินที่คุณยังมีชีวิตอยู่
รักและคิดถึงคุณเสมอ,
ฉัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in