สภาวะไร้แรงโน้มถ่วงไม่ได้สนุกอย่างที่หลายๆคนคิด มันน่าเวียนหัว มันลำบาก อีกทั้งยังสร้างภาระให้นักวิทยาศาสตร์อีกหลายต่อหลายคน ผมเองก็เคยคิดว่ามันน่าสนุกเหมือนกัน

   ผมเองก็เป็นคนที่หลงไหลในหมู่ดาวและอวกาศ มันช่างสวยงามจนน่าเหลือเชื่อ อีกทั้งความน่าพิศวงในความมืดดำยังท้าทายนักสำรวจผู้มีใจกล้าหาญและรักความท้าทายต้องก้าวเท้าเข้าไปหามัน จากความชอบของผม มันทำให้ผมรู้ถึงอนาคตของตัวเองว่าผมอยากเป็นอะไร คุณคงเดาได้แหละว่าผมอยากเป็นอะไร ใช่ครับ ผมอยากเป็นนักบินอวกาศ

   มันยากมากนะกว่าผมจะได้มาเป็นสิ่งที่ผมชอบและใฝ่ฝันอยากจะเป็น ผมต้องอ่านหนังสืออย่างหนักเพื่อสอบเข้ามหาลัยที่รองรับเรื่องการเป็นนักบินอวกาศ หลังจากสอบเข้าได้แล้วยังต้องเรียนหลักสูตรที่เข้มข้นซึ่งระหว่างที่เรียนเองก็มีหลายคนที่ถอดใจไป แต่ไม่ใช่ผมหรอก ใครจะยอมหยุดเอาดื้อๆทั้งๆที่เรามาถึงตั้งครึ่งทางแล้วหล่ะ หลังจากที่เรียนจบความลำบากก็ยังไม่จบ ผมยังต้องเก็บ ชม. การบินและต้องศึกษาโน่นนี่นั่นอยู่อย่างตลอดๆ นับได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่ทรหดที่สุดช่วงหนึ่งในชีวืตเลยก็ว่าได้แหละ เป็นเวลาหลายปีทีเดียวกว่าผมจะมาถึงฝั่งฝัน และแล้วผมก็ได้เป็นนักบินอวกาศ

   ผมตื่นเต้นมากเลยหล่ะในตอนนั้น เป็นใครก็คงตื่นเต้นเหมือนแหละ มันเป็นโมเม้นที่ดีมากเรียกได้ว่าที่สุดในชีวิตเลย แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนโชคไม่เข้าข้างผมดันได้มาบินยานบินเก็บขยะอวกาศในขณะที่เพื่อนของผมก็ได้ขับยานสำรวจมั่งแหละ ยานขนส่งสินค้ามั่งแหละ แต่ทำไมผมต้องได้งานที่ดูห่วยที่สุดด้วย แต่ช่างมันเหอะเนอะ อย่างน้อยผมก็จะได้บินยานจริงๆสักลำแล้ว 

   

   งานของผมคือการกำจัดขยะอวกาศซึ่งถือได้ว่าเป็นงานที่สำคัญมากต่อการอยู่รอดของมนุษย์ในอวกาศเลยนะ เพราะถ้าเราไม่เก็ยขยะที่ลอยพวกนี้ ใันอาจมีผลเสียในเรื่องของการตกลงมายังดาวเคราะห์พวกเราอยู่ๆกัน พูดมาอย่างคงสงสัยหล่ะสิว่าทำไมถึงไม่มีใครอยากทำกัน คำตอบของคำถามนี้นั้นสั้นแถมเข้าใจง่ายอีกต่างหาก นั่นก็เพราะ มันน่าเบื่อมาก(ก ไก่ อีกร้อยๆตัว) ไม่รู้จะน่าเบื่อไปไหน คุณคิดดูนะวันๆหนึ่งผมต้องมานั่งอยู่หน้าแผงควบคุมคอยดูการทำงานของแขนจับขยะว่ามันทำงานดีไหม ว่ามันชำรุดไหม นอกจากที่ดูแล้วงานซ่อมผมยังต้องทำเองอีก ที่ดีหน่อยคือผมสามารถขออะไหล่เพิ่มได้ ไม่ได้ไปหาเอง น่าเบื่อเป็นบ้า

   แต่จะว่าไปงานนี้มันก็มีอะไรดีๆอยู่หนึ่งอย่างนะ มันคือการที่ผมถูกย้ายไปกำจัดขยะในที่ต่างๆ ผมไปมาหมดแล้วในระบบสุริยะ แม้แต่ดาวเคราะห์แคระพลูโตดวงเล็กๆผมก็ไปมาแล้ว แต่ดาวเคราะห์ที่ผมโปรดปรานมากที่สุดคงจะหนีไม่พ้นดาวโลก ดาวอันเป็นต้นกำเนิดของมนุษย์ ถึงมันจะไม่ได้สวยเหมือนแต่ก่อนแล้วก็เถอะ แต่สิ่งที่ผมชอบเกี่ยวกับมันคือประวัติศาสตร์ของมันก่อนที่มนุษย์ยุคก่อนจะทำลายมันจนเน่าเฟะเหมือนในปัจจุบันนี้ มันทั้งน่าทึ่งมีสัตว์หลายๆสปีชี่ที่ผมไม่เคยเห็นในปัจจุบัน มีสถานที่สุดแสนจะวิเศษมากมาย ในจะบรรพบุรุษที่น่าทึ่ง มันน่าแปลกหูแปลกและน่าตื่นเต้นไปซะทุกอย่าง แต่อย่าให้เทียบกับปัจจุบันเลย โลกในตอนี้มันเละเทะซะจนเสียว่ามนุษย์ต้องหนีจากดาวโลกมาตั้งถิ่นฐานกันใหม่ที่ดาวเคราะห์อื่นๆหรือแม้แต่กาแล๊คซี่อื่นๆเลยหล่ะ จากที่เมื่อก่อนเคยมีน้ำสีฟ้าที่แสนสดใสปัจจุบันมันกลายเป็นทะเลเคมีที่อันตรายมากๆขนาดที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตเหลือรอดในทะเลเลยแม้แต่สปีชี่เดียว พื้นโลกที่เคยเขียวชะอุ่มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าปัจจุบันกลับรกร้างเหลือไว้แต่เศษซากปรักหักพักของอารยธรรมที่คนยุคก่อนได้สร้างไว้ ผมรู้สึกใจหายทุกทีที่เห็นมัน  ผมไม่เข้าใจเลยนะว่าทำไมมนุษย์ยุคก่อนๆปล่อยให้เกิดเหตุการณ์เลวร้ายแบบนี้ขึ้น 

   

   ช่างมันเถอะ สิ่งที่เกิดไปแล้วก็ให้มันแล้วไป  แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังหวังให้มีนักวิทยาศาสตร์เก่งๆที่จะสามารถคิดค้นวิธีรักษาดาวโลกที่กำลังตายอยู่ในปัจจุบันได้ ถ้ามีวันนั้นนะ ผมจะเป็นคนที่ขับยานอวกาศไปลงจอดเลยหล่ะ จอดเสร็จก็จะสำรวจมันให้หมดเลย ทุกทวีป ทุกประเทศ ทุกสถานที่ ผมจะไปมันให้หมด!

   อ่ะ! ถึงเวลาต้องไปทำงานแล้วสิ ขอบคุณที่ยอมมาเป็นเพื่อนคุยด้วยนะ

ยานอวกาศลำนั้นค่อยๆแล่นออกไปอย่างช้า...