เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องเล่าจากหน่องhoneiir
เมื่อฉันต้องดูแลเด็กจีน

  • คุณเคยได้ยินคำนี้มั้ย
    ความคนจีนก็คือความคนจีน
    เพื่อนของฉันมันมักจะพูดให้ฟังบ่อยๆ เมื่อเวลาที่มันบ่นถึงคนจีนที่มาเที่ยวเชียงใหม่
    ส่วนฉันนั้นได้แต่ยิ้มแหะๆ แล้วก็ปลอบมันว่าสงสัยวันนี้เป็นวันซวยของมึงละมั้ง

    แต่บางทีโชคชะตาก็มักพาเราไปเจอกับสิ่งที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้มีโอกาสได้ทำ
    นั่นก็คือการดูแลเด็กเล็ก 
    ไม่ใช่เด็กเล็กธรรมดาด้วยนะ
    มันคือ
    เด็ก
    เล็ก
    จีน
    หรือ 小孩子นั่นหละ


    ใช่ค่ะ คุณฟังไม่ผิดหรอก เด็กจีนตัวเล็กๆประมาณ 5-6ขวบนั่นหละที่ฉันต้องไปเป็นครูผู้ช่วย

    วันแรกที่ก้าวเข้าไปในห้อง ฉันก็สัมผัสได้แห่งความวุ่นวายของอีกห้าสัปดาห์ที่จะตามมา
    เด็กวิ่งไล่กันเป็นวงกลมอยู่หลังห้อง และมีอีกหนึ่งคนนั่งร้องไห้อยู่หลังห้อง
    ฉันก็ได้แต่คิดว่าเอาวะมันต้องผ่านไป


    เด็กบางคนพูดภาษาอังกฤษดีมากเลยหละ
    บางคนก็พอสื่อสารได้ปานกลาง
    และอีกหลายคน ไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้เลย

    ทุกๆอาทิตย์ก็จะมีเด็กจะมีเด็กหมุนวนเปลี่ยนไปในแต่ละอาทิตย์
    และในแต่ละอาทิตย์ ถ้าคุณเผลอหลุดพูดภาษาจีนกับเด็กพวกนี้ตั้งแต่วันจันทร์ หละก็
    เตรียมใจไว้เถอะ เด็กพวกนี้มันจะไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษกับคุณอีกเลย

    ในแต่ละวันฉันมีหน้าที่ที่จะต้อง รับเด็กๆจากรถบัสที่มาส่งในห้องเรียนในทุกๆตอนเช้า
    ช่วยเหลือคุณครูในแต่ละกิจกรรมขึ้นอยู่กับ theme of each day
    เตรียมเบรก
    นั่งรถรางชมมหาลัยในวันพฤหัส
    และส่งเด็กเข้าห้องน้ำ ( รวมถึงการกดชักโครกให้เด็กด้วยนะเธอ)

    แต่กิจกรรมที่ฉันรู้สึกเหนื่อยล้ามากถึงมากที่สุดคือ การเต้นกับเด็ก
    ฉันเกลียดที่สุดเมื่อเด็กๆบอกว่า teacher one more time !
    นั้นหมายความว่าฉันต้องเต้นเพลงนั้นอีกประมาณ 3-4 รอบ และยังไม่รวมเพลงอื่นๆที่จะตามมา
    อาทิตย์แรกที่ฉันทำงานเป็นครูผู้ช่วยนั้น ฉันรู้สึกเหมือนร่างจะแหลกในทุกวันๆ

    แต่พอปรับตัวไปได้ ก็รู้สึกมีความผูกพันกับเจ้าเด็กๆพวกนี้
    มากถึงมากที่สุด

    มีอยู่อาทิตย์หนึ่งเป็นวันสุดท้ายของค่ายในอาทิตย์นั้น
    มีเด็กนักเรียนมาขอถ่ายรูป แล้วแม่เด็กก็ถามว่านี่ใช่คุณครูของหนูหรอ
    เด็กคนนั้นก็ตอบว่าใช่
    แม่เด็กก็เลยเดินมาบอกฉันว่า ลูกของเค้ามาเล่าให้ฟังว่า เค้าชอบเธอมากนะ
    วินาทีนั้นฉันรู้สึก อ๊าาา ความรู้สึกที่เวลาเราเป็นครูแล้วมีลูกศิษย์รักมันเป็นแบบนี้เองสินะ

    เจ้าเด็กพวกนี้สอนให้ฉันได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างในชีวิต
    ได้ทำในสิ่งที่ในชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะทำ
    ได้เรียนรู้ถึงความสุขในเรื่องเล็กๆน้อยๆของชีวิต
    และที่สำคัญที่สุด ได้เรียนรู้วิธีปราบเด็กดื้อ
    เติบโตอย่างมีคุณภาพนะ
    -geen-

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in