ไม่ว่าเมื่อไหร่ผมก็ไม่เก่งเรื่องการบอกลาเลยจริงๆ

ตอนที่ต้องย้ายโรงเรียน

ตอนที่ต้องส่งเพื่อนไปเรียนต่างประเทศ

ตอนที่คุณย่าจะเสีย

หรือกระทั่งตอนที่คุณบอกเลิก

ผมก็ยังยืนเป็นไอ้โง่อยู่ตรงนั้น ไม่พูด ไม่ยื้อ ไม่รั้ง ไม่ทำห่าเหวอะไรทั้งนั้น

ไม่แม้แต่จะบอกลา หรืออวยพรให้คุณโชคดี

ไม่พูดอะไรซักคำ

อาจจะช็อคจนพูดไม่ออกล่ะมั้ง?

ถ้ามีคำที่มากกว่าผิดหวังบนโลกใบนี้ คุณก็คงใช้คำๆนั้นด่าผมไปแล้ว

ขอโทษนะที่ผมไม่ยอมพูดอะไรซักคำ

ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใช่ไม่เสียใจ

อยากให้คุณรู้ว่าทั้งหมดบนโลกใบนี้ สิ่งที่ผมรักมากที่สุดก็คือคุณ คนที่ทำให้ผมทำใจยากที่สุดยอมบอกลาก็ยังคงเป็นคุณ

ผมไม่อยากบอกลา เพราะไม่อยากเสียคุณไป

"I'm not really good at goodbye"