ผมเกลียดฤดูร้อน

แสงแดดตกกระทบผืนทะเลสาบกว้าง สะท้อนความแวววาวระยิบระยับจนแสบตาทำให้ผมนึกถึงแววตาของใครบางคน ที่เคยมองมาที่ผม เป็นของผม

ดวงอาทิตย์ทำงานได้ไม่ขาดตกบกพร่อง ทำให้ผมคิดถึงรอยยิ้มของใครบางคนอีกแล้ว

กลิ่นหอมอ่อนๆโชยมาจากกอดอกไม้ที่อยู่ไม่ไกล เสนอหน้าใส่พระอาทิตย์แข่งกันอวดสีสันบนกลีบ ทำอย่างกับว่าจะอยู่ได้นานอย่างนั้นแหละ

กลิ่นนั่นแสบจมูก ทำให้ผมหงุดหงิด แดดนั่นก็ร้อน แสงสะท้อนจากทะเลสาบก็แสบตา

ผมขอบอกอีกครั้งว่าเกลียดฤดูร้อนชิบหาย

ไม่กี่วันหลังจากนั้นฤดูหนาวก็กลับมาอีกครั้ง เป็นปกติของที่นี่ดินแดนบัดซบที่ฤดูหนาวยาวนานเกินครึ่งนึงของปี

แต่อย่างน้อยผมก็ได้รู้ว่าฤดูหนาวจะยังอยู่กับผมเสมอ เหมือนกับที่ผมมีแค่ตัวเอง อยู่กับตัวเอง

คนบางคนที่อาจเข้ามาทำให้ชีวิตคุณอบอุ่น สดใส เหมือนฤดูร้อน แต่ซักวันฤดูร้อนนั่นก็ต้องจากไปอยู่ดี จะเหลือเพียงคนที่ทำให้คุณถูกทอดทิ้งอย่างโดดเดี่ยวและสิ้นหวัง

ผมเกลียดฤดูร้อน เพราะมันมักจะจบลงอย่างรวดเร็ว

และเจ็บปวดอย่างถูกเผาด้วยไฟบรรลัยกัลป์