DAY05? [เขียนเมื่อ•161005]
(note —เขียนตรงวันแล้วนะ)
keywords ; underworld / tea party / lost jewel
pairing ; Mad Hatter x Alice
type ; one shot
genre ; fantasy / fan-fiction
fandom ; Alice in wonderland

--------------------------

Underland

ฉันทำแหวนเพชรของแม่หล่นหาย
ไม่รู้ว่าทำหายไปตั้งแต่เมื่อไร
แต่คิดว่าน่าจะเป็นตอนไปเก็บดอกไม้

ถ้าแม่รู้เข้าต้องโกรธมากแน่ๆ
ฉันต้องหาให้เจอก่อนรุ่งสาง

ฉันแอบพ่อออกมาหาแหวนตอนกลางดึก
ในมือถือกระบอกไฟฉายเก่าๆ
สายตาสอดส่ายไปทั่วเพื่อระวังภัย

ไฟฉายเก่าคร่ำครึดับลงทันทีเมื่อฉันมาถึงทุ่งดอกไม้
ฉันจึงได้แต่ใช่มือควานหา หวังว่าจะเจอ

ฉันหาจนทั่วทุ่งดอกไม้ แต่ก็ไม่เจอ
ดวงดาราพร่างพรายเต็มท้องฟ้า
ฉันหลั่งน้ำตาอย่างเงียบงัน
พรุ่งนี้คงไม่พ้นโดนลงโทษ

"เธอตามหาแหวนวงนี้อยู่หรือ?"
เสียงเล็กๆดังมาจากโพรงไม้
ฉันก้มลงมองก็เห็นกระต่ายน้อยน่ารักขนสีขาวปุกปุย
ถึงจะยังงงๆที่เห็นกระต่ายพูดได้ แต่ฉันต้องการแหวนคืน

"ใช่ นั่นเป็นแหวนของแม่ฉัน ขอคืนได้ไหม?"
เจ้ากระต่ายน้อยไม่ยอมตอบ มันวิ่งเข้าไปในโพรงไม้
และกว่าจะรู้สึกตัว ฉันก็ตามมันลงมาเสียแล้ว

สถานที่ที่ฉันเห็นน่าอัศจรรย์มาก
ไม่น่าเชื่อว่าในโพรงไม้จะมีสถานที่แบบนี้อยู่
สิ่งที่ฉันเห็นคือเมืองใหญ่ มีปราสาท มีแม่น้ำ มีป่าไม้
เหมือนโลกที่อยู่ด้านบน แต่นี่อยู่ในโพรงไม้
ฉันจึงตั้งชื่อสถานที่นี้เอาเองว่า อันเดอร์แลนด์
เพราะมันอยู่ในโพรงไม้ ใต้ผืนดินที่ฉันอาศัยอยู่

เจ้ากระต่ายขนสีขาวหันมามองฉัน ก่อนจะลุกขึ้นยืนสองขา
แล้วเชื้อเชิญให้ฉันตามมันเข้าไปข้างใน
ฉันลังเลในทีแรก แต่เพราะแหวนของคุณแม่ในอุ้งเท้าของมัน
ฉันจึงจำใจเดินตามมันไปจนถึงลานน้ำชา

และที่นั่น ฉันได้พบกับบุคคลน่าพิศวงมากมาย
คุณช่างทำหมวกที่ดูเหมือนว่าจะสติไม่ดี
กระต่ายป่าสีน้ำตาลที่ดูสติแตกตลอดเวลา
ไหนจะฝาแฝดตัวอ้วนกลมที่ชอบทะเลาะกัน
แล้วยังแมวที่หายตัวไปไหนมาไหนได้อีก
โลกข้างใต้นี่ชักจะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว

"ฉันขอแหวนคืนได้หรือยัง?"
ฉันหันไปมองหน้ากระต่าย แต่มันไม่ตอบ
มันแค่ยกนาฬิกาขึ้นมาดูแล้วจิบชาต่อ
ฉันจึงอยู่สนทนาและจิบชากับบุคคลใต้พิภพต่อไป

"เธอชื่ออะไร?"
คุณช่างทำหมวกเอ่ยถามยามเรากำลังร่ำลากัน

"อลิซ"
ฉันยิ้มให้เขา คุณช่างทำหมวกเองก็ยิ้ม

เขาหยิบปากกาด้ามสีทองสวยขึ้นมา
ก่อนจะเซ็นชื่อลงบนถ้วยชากระเบื้องชั้นดี
ฉันมองอย่าหลงใหล ลายมือเขาสวยมาก

"เป็นชื่อที่ดี"
เขาว่าอย่างนั้น ก่อนยื่นถ้วยชาใบสวยให้
ฉันรับมาอย่างงงๆ แต่เขาเพียงขยิบตาให้
แล้วฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย

.
.
.
.
.
"อลิซ! ตื่นได้แล้ว! สายแล้วนะลูก"
เสียงของคุณพ่อ ฉันกลับมาบ้านแล้วเหรอ

ฉันลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย แวบแรกฉันคิดว่าตัวเองคงฝันไป
แต่เมื่อมองไปรอบตัว ฉันก็เห็นถ้วยชาแบบเดียวกับในฝันวางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง
ในถ้วยชามีแหวนเพชรของคุณแม่นอนสงบนิ่งอยู่
และเมื่อพลิกดู ฉันก็เห็นลายเซ็นของคุณช่างทำหมวก

"ไม่ได้ฝันสินะ"
ฉันยิ้ม และหวังว่าเขาก็คงจะยิ้มเหมือนกัน



End.
Jelliiz