อวิ๋นซือ ดรุณีน้อยวัยสิบห้า บุตรสาวเพียงคนเดียวของใต้เท้าอวิ๋นเสนาบดีกรมคลังแห่งแคว้นกับฮูหยินใหญ่ จางซื่อ ขึ้นเกี้ยวสีแดงที่มีบุรุษแปดคนหามเข้าสู่คฤหาสน์สกุลหลันพร้อมด้วยตำแหน่งฮูหยินใหญ่ที่ตบแต่งอย่างสมฐานะ 

        หลันซิง หรือนายท่านหลัน ประมุขคนปัจจุบันของตระกูลหลัน มอบทุกสิ่งที่นางปรารถนา ทว่าหนึ่งเดียวที่มิอาจให้ได้คือหัวใจ เป็นภรรยาเอกแล้วอย่างไร.. เมื่อในใจของสามีนั้น ตัวนางยังสู้อนุคนหนึ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ ด้วยเหตุนั้นในวัยสิบเจ็ดหนาว นางจึงก้าวเท้าออกจากสกุลหลันพร้อมหนังสือหย่า สิ้นรักตัดวาสนาสายใยสามีภรรยาเพียงเท่านี้... 

       ตำแหน่งฮูหยินใหญ่มิใช่สิ่งที่นางปรารถนา ฮูหยินเพียงหนึ่งเดียวต่างหากที่ฝังใจ ทว่าเส้นทางใหม่ในชีวิตกลับมีบุรุษรูปงามชาติตระกูลดีอย่าง ฉิงเหวินฟู่ เข้ามา แม้มีบุพเพ.. หากแต่ไร้ซึ่งวาสนาก็มิอาจมาบรรจบ ในเมื่อมีโอกาสไยนางจะมิให้ความปรารถนาดั่งคู่ยวนยางเป็นจริงเล่า

**อาจจะมีการสปอยเนื้อเรื่องบางส่วนค่ะ**

         ฮูหยินใหญ่ (大夫人) เป็นนิยายจีนโบราณ ซึ่งตัวเอกไม่ได้ทะลุมิติมาร่างคนอื่นหรือหลงยุคมาอย่างหลายๆ เรื่องซึ่งเป็นแนวที่ค่อนข้างนิยมในทั้งหมู่ผู้เขียนและผู้อ่านมาพักใหญ่ๆแล้ว ส่วนตัวพล็อตแม้จะเป็นแนวโบราณย้อนยุคก็จริงๆแต่ผู้เขียนต้องการให้ตัวนางเอก อวิ๋นซือ มีความกรอบความคิดฉีกออกไปจากผู้หญิงส่วนมากในสมัยนั้น ที่ยึดกฎเจ็ดขับออกและสามไม่ไป รวมถึงคำสอนผู้หญิงในสมัยนั้นแบบสามเชื่อฟังสี่คุณธรรม จึงกลายมาเป็นตัวอวิ๋นซือที่มีความคิดก้าวหน้าต่างจากผู้หญิงคนอื่น ซึ่งตรงจุดนี้เริ่มต้นมาจากการที่อวิ๋นซือต้องพบเจอกับการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นของคนในตระกูล สิบห้าปีที่เติบโตในจวนเสนาบดี ภาพที่นางเห็นมีเพียงมารดาที่ต้องคอยรองรับอารมณ์ของบิดา รับใช้บรรดาฮูหยินรอง รวมทั้งดูแลอนุและเหล่าสาวใช้ที่บิดาโปรดปราน นั่นคือฐานะความเป็นฮูหยินใหญ่ ทว่า..มารดาทำงานไม่ต่างจากคนใช้ที่ต้องคอยดูแลทุกเรื่อง แถมความสำคัญของมารดาที่มีในใจบิดานั้นสู้อนุคนหนึ่งไม่ได้ด้วยซ้ำไป! เหมือนจะพูดกลายๆกับว่าฮูหยินใหญ่ที่ไม่ได้เป็นที่รักของสามีนี่แต่งเข้ามาเพื่อเชิดหน้าชูตาแล้วก็ทำงานดูแลบ้านเรือนและเรือนหลัง(บรรดาเมียคนอื่นๆ)เพียงเท่านั้น ?ทำให้พออวิ๋นซือแต่งเข้ามาเป็นฮูหยินใหญ่สกุลหลันที่มาพบเจอกับเหตุการณ์ไม่ได้ต่างอะไรกับมารดานัก จากที่ชาชินอยู่แล้วก็ยิ่งชาชินมากขึ้นไปอีก เพราะฝ่ายพี่หลันซิงของเรานี่ก็เมียเยอะไม่น้อยหน้าทางพ่อน้องซือเลย อันที่จริงมากกว่าซะด้วยซ้ำไป ความที่เป็นพ่อค้าเลยทำให้มีคนอยากผูกความสัมพันธ์ด้วยการส่งลูกสาวมาแต่งเข้าสกุลเยอะทีเดียว ?

        ตัดภาพมาที่หลังจากอวิ๋นซือแต่งเข้าสกุลหลันมาแล้ว ก็ถือว่าเป็นสะใภ้ตัวอย่างเลยก็ว่าได้ วางตัวดี กิริยามารยาทก็งาม ทั้งสามีและแม่สามีก็เอ็นดูรักใคร่ ด้วยเหตุนี้เองคนที่กุมอำนาจรองลงมาจากสามีและฮูหยินผู้เฒ่าก็ย่อมเป็นอวิ๋นซือ ไม่ว่าจะมองแง่ไหนก็สมกับการเป็นฮูหยินใหญ่สกุลหลันทั้งสิ้น เป็นที่ชื่นชมและริษยาของฮูหยินตระกูลอื่นในเวลาเดียวกัน แต่ในใจอวิ๋นซือกลับคิดตรงข้ามกับบรรดาฮูหยินซะมากกว่า

'เชื่อเถอะว่าพวกเจ้าทุกคนคงไม่อยากเป็นเยี่ยงข้าหรอก เพราะมีครบทุกอย่างนั้น หมายถึงฮูหยินรองและเหล่าอนุในเรือนหลังด้วยน่ะสิ'

- อวิ๋นซือ 

       แม้ว่าในระยะเวลาเกือบสองปีที่อาศัยอยู่ที่จวนสกุลหลันจะราบรื่นดี (จริงๆหรือ? ?) แต่สุดท้ายอวิ๋นซือก็มีอันต้องหย่าขาดจากหลันซิง ส่วนจะเพราะอะไรและวิธีไหนที่น้องซือใช้ต้องตามไปอ่านในเล่มกันนะคะ ?แน่นอนว่าถึงคราวที่พระเอกของเรา ฉิงเหวินฟู่ จะออกโรงสักที หลังผ่านเรื่องราวในจวนสกุลหลันของน้องซือมา ทว่าสองคนนี้ก็ใช่ว่าจะลงเอยง่ายๆเหมือนกัน ต้องมาคอยลุ้นคอยเชียร์พระนางกันต่ออีก เพราะสมัยก่อนผู้หญิงที่หย่าขาดจากสามีจะถูกมองไม่ดีแต่พระนางเราความที่มุมมองต่างออกไป อันที่จริงพระเอกเราก็ไม่ได้ถือที่นางเอกเป็นหญิงหม้ายมาก่อนแหละ ยังมีปู่พระเอกอีกคน กองเชียร์ตัวเก่งเลย 5555 ถ้าจะติดก็แม่พระเอกต่างหากที่ทีแรกด้วยความที่คำว่าศักดิ์ศรีและความรักของแม่ที่เป็นใครใครก็อยากให้ลูกได้แต่งงานกับคนที่ดีละเนอะเลยพลอยทำให้น้องซือโดนว่าที่แม่สามีไม่ปลื้มเอาช่วงแรกๆไปอย่างนั้น น้องซือจะทำยังไงถึงจะชนะใจแม่พระเอกได้นะ~ นอกจากนี้ยังมีปมในอดีตระหว่างพระนางแล้วก็พี่ซิง เป็นปมที่เรียกได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของนางเอกแล้วก็หลันซิงเลยก็ว่าได้ ไหนจะของพี่ซิงกับซูลู่หลินนี่ก็เป็นส่วนสำคัญในเรื่องเหมือนกันแต่กว่าปริศนาจะค่อยๆคลายออกก็ช่วงค่อนกลางเรื่องไปหาปลายอีกเช่นกันค่ะ ยังมีอีกส่วนที่เป็นจิ๊กซอว์อีกตัวก็คือคำถามที่ว่าตัวนางเอกเองรักหลันซิงหรือพระรองของเราบ้างมั้ย? คำตอบคือรักค่ะ แต่ด้วยเพราะนางเอกหวังอยากเป็นเพียงภรรยาหนึ่งเดียวของสามี ทว่าการที่ต้องเห็นสามีอยู่กับเมียคนอื่น พอรวมกับเหตุการณ์ที่เคยเจอที่บ้านเก่าเลยทำให้ชินกับภาพที่เห็นขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายรักก็ค่อยๆจืดจางลง ในขณะที่ตัวหลันซิงนั้นเพิ่งจะรู้ตัวว่าจริงๆแล้วตัวเองก็รักนางเอกก็ตอนที่ต้องเสียเขาไปเสียแล้ว ตรงนี้ต้องบอกว่าทำตัวเองทั้งนั้น 55555 แอบสมน้ำหน้าด้วยซ้ำไป ไม่น่าเลยจริงๆ ทั้งที่มีของดีกับตัวแท้ๆ 

      ส่งท้ายก่อนจากกัน.. โดยรวมแล้ว ในแง่พล็อตซึ่งแรกเริ่มเป็นการชิงไหวชิงพริบระหว่างนางเอกและอนุบ้าง แม่สามีกับตัวนางเอกบ้าง ยังมีช่วงนางเอกแก้เกมจากฝั่งพ่อและบ้านเก่าอีก และอื่นๆ ส่วนสำนวนการใช้คำต่างๆ หรือการบรรยายการดำเนินที่ค่อยๆคลายปมไปทีละอย่าง ต้องยอมรับว่าตัวผู้เขียนเองทำได้ดีพอสมควรเลย อาจจะมีบางจุดบ้างที่มีติดใช้คำไม่ค่อยเข้ากับยุคสมัยซึ่งจริงๆก็ค่อนค่อนข้างน้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้การอ่านไม่ไหลลื่น อีกส่วนที่อยากจะติงก็คือการใช้กลอนยวนยางของอวิ๋นซือ เราว่าใช้บ่อยไปนิดนึง หรือถ้าใครอยากอ่านฉากจู๋จี๋กันของพระนางก็มีนะ ช่วงที่พระเอกไปแวะเวียนขายขนมจีบนี่น่ารักไม่หยอกเลย พี่เหวินฟู่เขาก็รักของเขาละเนอะ แต่.. ถ้าหวังฉากบนเตียงนี่ตอนยังแต่งกับพระรองนี่เหมือนจะมีให้เห็นบ่อยกว่าซะอีกค่ะ ? สำหรับเรื่องนี้เราให้ไป 8.5/10 นะ 0.5 ให้เป็นความน่ารักของพระนางล้วนๆ หวังว่าจะได้อ่านผลงานดีๆ จากผู้เขียนอีกนะคะ รอติดตามอยู่ค่ะ ใครสนใจมาพูดคุยกันได้ทางทวิตเตอร์เลยนะคะ ^^