“มีก๊อกน้ำข้าง ๆ โกดังเก็บของนั่นแหละ”

เธอหยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณแล้ววิ่งไป เธอจำได้ว่าในโกดังมีถังน้ำตั้งวางทิ้งไว้สามสี่ใบ เธอจึงเลือกหยิบมาสักใบแล้วเดินออกมาผ่านประตูโกดัง เลียบไปด้านข้างไม่ไกลนักเธอก็เจอก๊อกน้ำตามที่ไรเดอร์บอก เอาถังน้ำไปวางไว้ข้างใต้มือหมุนเกลียวก๊อกจนมีน้ำไหลมาออกมาเป็นสาย เมื่อเธอเติมน้ำจนเต็มถังแล้วจึงรีบวิ่งกลับมายังจุดเดิม

เกรเทลค่อย ๆ ราดน้ำให้กระจายไปทั่วทั้งบริเวณให้ทรายเปียกชุ่มพอประมาณ มือบางเอื้อมลงไปสัมผัสบนพื้นเช็กดูว่าสภาพดินมันโอเคหรือยัง

ใบหน้าหวานปรากฏรอยยิ้มบางออกมาสื่อว่าทุกอย่างใช้ได้แล้ว เกรเทลลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหันหลังไปคว้าปลายเชือกมากำในมือให้แน่นแล้วเริ่มออกแรงดึงกรงลงมา

ฮึบ! ตึง! เครง!

เสียงเหล็กกระทบพื้นดินดังสะเทือนเป็นสัญญาณให้เธอเดินลากกรงไปข้างหน้าต่อได้เลย ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอหวังไว้ เมื่อพื้นทรายชุ่มไปด้วยน้ำส่งผลให้แรงเสียดทานลดน้อยลง แถมน้ำยังทำให้พื้นลื่นเคลื่อนยากสะดวกแม้จะมีเม็ดทรายเปียกเกาะตามขาไปบ้างแต่ก็คุ้มที่ตัวเองจะเลอะเทอะ

กรงเหล็กหนัก 100 กิโลกรัม กำลังถูกคนตัวเล็กกว่าหลายเท่าลากไปอย่างสบาย ๆ วอลล็อคยิ้มชอบใจที่เด็กคนนี้สามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยตนเองโดยที่ไม่จำเป็นต้องขอร้องให้คนอื่นช่วย ผิดกับลูกน้องในปกครองตนเองเวลาเขาจะเรียกใช้พวกมันให้ทำงานแต่ละทีแทบจะยกโขยงไปกันเป็นคณะ

…สงสัยข้าคงต้องอบรมความประพฤติเจ้าพวกนี้ใหม่เสียแล้วกระมัง…

ตาคมยังทอดมองเด็กหนุ่มทาสทำงานอย่างขะมักเขม้น จัดเรียงตรงนั้นทีสักพักก็ไปตรงนู้นที ทำวนเวียนแบบนี้ซ้ำไปมา จนล่วงเลยเวลาไปถึงประมาณเที่ยงวันเกรเทลก็จัดระเบียบกรงเสร็จพอดิบพอดี

“อ๊าก! เหนื่อยจังเฮ้อ…” 

เกรเทลเอนตัวหงายหลังนอนราบไปกับพื้นดินหลังจัดเสร็จ ไม่คิดว่าอีคนที่ชื่อวอลล็อคนั้นจะให้เธอทำคนเดียวจริง ๆ แล้วให้คนอื่นยืนมองให้กำลังใจอยู่ข้างทางสะงั้น

นอกจากนี้เธอยังรู้สึกปวดหลังและเอวมากกลับไปที่พักอารอล์ฟจะมียานวดคลายเส้นหรือยาแก้ปวดบ้างไหมนะ สภาพเดี้ยงแน่นอนคืนนี้นอนปวดตัวแล้วอาจส่งผลให้นอนไม่หลับด้วยตาย ๆ พระเจ้า

“เห็นไหมว่าเจ้าก็ทำได้นิไอ้หนู” 

เสียงที่เธอไม่อยากได้ยินที่สุดก็ลอยเข้าโสตประสาทหูเธอทันที เด็กสาวหันขวับตาถลึงจ้องไปยังเขาแทบจะกินเลือดเนื้อแต่เขาหาได้กลัว

…หงุดหงิดโว้ย…

เธอตัดสินใจลุกขึ้นยืนเงยหน้ามองจ้องตาร่างสูงในระยะประชิด เตรียมจะด่าว่าทำไมเขาถึงได้ใจร้ายกับเธอแบบนี้ แม้ว่ากรงขนาดเล็กจะไม่มีปัญหาเยอะมากเท่ากรงกลางและใหญ่ ซึ่งเธอยังพอสามารถยกลากได้ชิล ๆ ทว่าเมื่อเป็นของชิ้นใหญ่ตามสามัญสำนึกก็ควรมีคนมาช่วยเคลื่อนย้ายสิ เกิดโดนของทับตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ

วอลล็อคก้มมองคนที่เตี้ยกว่า ท่าทางอีกฝ่ายเหมือนเป็นลูกแมวพองขนขู่ฟ่ออย่างไรอย่างนั้น เขารู้ว่ามันจะพูดอะไรอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วเจ้าหนู เขาจึงรีบชิ่งพูดขึ้นก่อนใครจะยอมให้มันทำเขาเสียหน้าล่ะ…

“ดีแล้วในเมื่อเจ้าก็ทำงานตรงนี้เสร็จพอดีก็อย่าลืมงานถัดไปล่ะ ข้าว่าเจ้ารีบไปแจกขนมปังและน้ำให้กับพวกทาสในกรงดีกว่าก่อนอาหารกลางวันจะหมดโรงอาหาร” 

ก่อนจะถอยหลังเดินออกมาเขาได้ขยิบตาและกระชากยิ้มเย้ยให้เหมือนเดิมที่เธอมักได้รับเป็นการส่งท้าย นี่เขาจะล้อเล่นเป็นเด็กแบบนี้กับเธอทำไมกันนักหนา หน้าหล่อก็จริงแต่พฤติกรรมน่ารำคาญของแท้ เธออยากจะลองเอานิ้วจิ้มตาแตกดูสิว่าจะยังมีตาทำอะไรแบบนี้อยู่อีกไหม

ส่วนทางด้านวอลล็อคเองก็หิวข้าวมาได้สักพักแล้ว แต่ที่ยังไม่ลุกไปกินข้างนั้นเพราะเขาแค่อยากจับตาดูทาสรับใช้คนใหม่เสียหน่อยว่ามันจะทำงานสำเร็จไหมแต่สรุปมันก็ทำได้เป็นอย่างดี เผลอ ๆ ดูดีกว่าพวกลูกน้องเขาอีกหลายเท่า ทีแรกเขาก็ใจอ่อนแล้วแหละว่าจะให้พวกไรเดอร์เข้าไปช่วยยกเห็นท่าทางไม่มีแรงขนาดนั้นเป็นไรก็ต้องห่วง

ทว่าเขากลับต้องมานั่งคิดใหม่ เมื่อเห็นเกรเทลอุ้มเอาท่อนไม้กับแผ่นไม้มาวางทับกันแล้วลากกรงเหล็กมาไว้ด้านบน ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้เขาประทับใจโดยไม่รู้ตัวกับความเฉลียวฉลาดของเด็กหนุ่ม ในเมื่อตนเองมีรูปร่างเล็กผอมบางแถมไม่มีแรงพอยกของหนักก็หาเครื่องทุ่นแรงไปสิ

นาน ๆ ทีเขาจะเจอคนที่มีความสามารถและวอลล็อคมั่นใจในสัญชาตญาณของตนเองด้วย ว่าเด็กทาสใหม่คนนี้ต้องมีของโชว์ได้อีกก็เหลือแค่รอเวลาผลไม้สุกงอมก็พอ

ร่างสูงเดินกลับไปตามช่องว่างระหว่างกรงที่เกรเทลเว้นไว้ให้อย่างเป็นระเบียบจนลับสายตาไป

“หน๊อย…เจ้าหมอนี่มัน คอยดูเถอะถ้าฉันหนีไปได้นะ” 

ท่อนสุดท้ายเธอพูดพึมพำคนเดียวคนรอบข้างจึงไม่ได้ยินสิ่งที่เกรเทลพูดเลยสักประโยค เว้นเสียแต่ว่าชายหนุ่มนายหัวของตลาดค้าทาสโมเบียสแห่งนี้กลับได้ยินเต็มสองหู

…เจ้าเด็กนี้น่าสนใจดีแฮะ เอาไว้ข้าหาอะไรสนุก ๆ ให้เจ้านั่นทำอีกดีกว่าดูแล้วมีไหวพริบดีไม่เบา…

------

กดหัวใจ ❤️ หรือคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะ

หากพบคำผิด แปลพลาด แก้ไขหรือติชม โปรดคอมเมนต์อย่างสุภาพไรท์ยินดีปรับปรุงแก้ไขค่ะ

𝑻𝒂𝒍𝒌 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒘𝒓𝒊𝒕𝒆𝒓

น้องมันก็เก่งเนอะทำงานจนเสร็จได้ขนาดนี้ อย่างว่าพี่ฮันเซลคงสอนเรื่องการใช้ชีวิตมาเยอะ555555