ฉันเคยอยู่กับแม่ ตั้งแต่เด็กจนประมาณ ม.5 

ฉันเคยอยู่กับพี่สาว ช่วง มอปลาย     

ตอนนี้ฉันอยู่ไกลจากทุกคนกล่าวมาข้างต้น ..

และพื้นที่ทางความรู้สึกฉันก็ไกลจากคนทั้งคู่มากขึ้น 

เพราะอยู่ไกล เราให้เหตุผลกับตัวเองแบบนั้นเวลากลับบ้านจะนานเป็นปีหรือเกือบปี  

กว่าจะได้กลับครั้งหนึ่งบ้านเราอยู่ภาคกลาง แต่มาเรียนอยู่ภาคเหนือ 

เราแค่คิดว่าคนที่มีระยะห่างกันไม่ถึงร้อยกิโล หน้าจะใกล้กันมากว่าคนที่ห่างเกินร้อยกิโล 

แต่ทางความรู้สึกมันไม่ได้เป็นแบบนั้น 

เมื่อไหร่ที่ความรู้สึกบอกว่าเราห่างกัน นั้นแปลว่าคนคนนั้นตอกหมุดลงไปกับใจแล้วว่าเขาจะไม่มีวันใกล้กันอีกในทางใดทางหนึ่ง. .

เราไม่เชื่อแบบนั้นถ้านั้นเป็นคนที่สำคัญกับเราทางความรู้สึก เราจะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นแต่หากมันเป็นไปแล้ว เราจะแก้มัน แก้มันถึงมันจะไม่หาย แต่ถ้ามันดีขึ้น เราจะทำ   

ทำเผื่อที่วันหนึ่งเราจะไม่ต้องฝากฝังที่สิ่งอยากทำกับใคร

แด่ ฉันเองที่คิดว่าตัวเองโตแล้วเสมอมา