เวลาอ่านข่าวประจำวันหรือได้ยินข่าวคราวของคนใกล้ตัว คนในครอบครัว ก็มักจะอดคิดเรื่องบุญกรรมตามประสาชาวพุทธไม่ได้ เหตุไรหนอ? ผู้คนเหล่านั้นถึงมีจุดจบเช่นนี้ เป็นเพราะบุญทำกรรมแต่งอย่างที่เราเคยได้ยินมาบ่อย ๆ หรือไม่? เป็นเพราะการกระทำในชาติที่แล้วหรือเปล่าที่ส่งผลให้เขาได้รับความทุกข์ทรมานเช่นนี้

          เมื่อกลับมาย้อนดูตัวก็พบว่าไม่ได้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบสักเท่าไหร่ ไม่ค่อยทำบุญตักบาตร การสวดมนต์ก็ห่างหายไป ศีลห้าข้อ ข้อมุสานี่น่าจะทำผิดเยอะที่สุด โดยที่บางครั้งก็ไม่ได้ตั้งใจ (แต่ข้อห้านี้สบายมาก เพราะไม่กินเหล้า)

          ก็เลยคิดเล่น ๆ ว่า ที่มีข่าวกันโครม ๆ นี่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคนเหล่านั้นไม่มีธรรมนำจิตใจหรือเปล่า? ถึงได้ใจร้อน หุนหันพลันแล่น คิดอะไรตื้น ๆ แล้วก็ทำชั่ว ระรานคนอื่นให้ได้รับความเดือดร้อน แล้วผลสุดท้ายตัวเองก็โดนปรับ โดนจับเข้าคุก มีความผิดติดตัวเป็นเครื่องรบกวนจิตใจให้เศร้าหมอง หนักกว่านั้นก็คือ อาจตาย

มนุษย์หนอแม้นมีธรรมนำชีวิต

คงไม่พลั้งพลาดผิดคิดหุนหัน

คงไม่ตรอมตรมทุกข์ทุกคืนวัน

คงไม่หวั่นพรั่นพรึงถึงอบาย

มนุษย์หนอล้วนมัวเมาเคล้ากิเลส

โอ่ว่าตนคนวิเศษทำผึ่งผาย

จึงเดือดร้อนโมหะก่อนไม่ผ่อนคลาย

ตายเป็นตาย ฆ่าได้อย่าหยามเรา

มนุษย์หนอถือศีลห้าว่ายังน้อย

กลับไม่ค่อยรักษาน่าอายเขา

เบียดเบียนสัตว์ตัดช่องน้อยคอยย่องเบา

ผัวเมียเขาก็เอามาเป็นของตัว

มุสาวาทา เวรมณี

เท็จทุกที่โกหกพกลมทั่ว

เมรัยเหล้าเช้าค่ำร่ำกันนัว

ช่างไม่กลัวบาปชั่วกันหรือไร