22.19 น.

             เขาอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะหยิบแผ่นเสียงแนวเพลงที่ตัวเองชอบมาใส่เครื่องเเล้วปล่อยให้มันหมุนฟังคลอเบา ๆ พร้อมเดินออกไปที่ระเบียงหลังห้องเเล้วปิดไฟให้ห้องในสนิท ตอนเเรกก็เเค่จะมาดูต้นไม้หลังห้องเท่านั้น เเต่วันนี้พระจันทร์สวยจริงๆ เลยเผลอหยิบบุหรี่ติดมือออกมาสูบด้วย เเต่คิดไปคิดมาไหนๆ เเล้วก็รินไวน์สักแก้วมาจิบพรางๆดีกว่า 

           นั่งจิบไวน์ไปสักพักเขาก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นมาเมื่อเช้า ถ้าเขาไม่ไปบอกเเม่ทัพ ว่า บ้านเขามีเครื่องเล่นเเผ่นเสียงนะ ตอนนี้เขาคงไม่ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวที่ไหลกระทบลงพื้นเป็นเเน่ 

         ชินั่งสูบบุหรี่ไม่นาน เเม่ทัพก็เดินออกมาจากห้องน้ำเขามองตามเงาตะคุ่ม ๆ  ที่ตกใจว่าทำไมห้องถึงมืดสนิทมีเพียงเเค่เเสงเทียนจากระเบียง เเม่ทัพคว้าหาเสื้อผ้าที่คาดว่าน่าจะวางอยู่บนเตียงมาใส่ โดยที่ไม่ได้เข้าไปใส่ดีๆในห้องน้ำเหมือนจงใจให้คนที่อยู่ระเบียงมอง เเละก็ได้ผลเพราะชิไม่อาจหละสายตาจากเรือนร่างของเเม่ทัพได้เลยเเม้เเต่น้อย ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกัน เเต่ชิก็หยุดมองไม่ได้จริงๆ เเม่ทัพรู้ว่าตัวเองถูกชิจ้องมองเเค่ไหน เเต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพียงเเต่สนใจเสื้อผ้าตรงหน้าเท่านั้น เมื่อเสร็จเขาก็เดินดิ่งไปตามเเสงจากเทียนหอมที่จุดตรงระเบียง

"อารมณ์ไหนเนี่ย" 

"ไม่รู้สิ เหม็นรึป่าว"

"ไม่เท่าไร เเต่ตอนนี้อาบน้ำเเล้วก็เหม็นอยู่นะ"

          เเม่ทัพตอบแบบไม่คิดอะไร เขามองหน้าผู้ชายที่เอ่ยปากชวนเขามาฟังเพลงจากเเผ่นที่เขาสะสมอยู่ที่บ้านอย่างลวมตัว เเละตอนนี้เขาก็ได้ยินเสียงเพลงจริง ๆ เสียงจากเครื่องเล่นมันดูดีกว่าเปิดจากลำโพงธรรมดาจริงๆ เเม่ทัพยืนพิงขอบประตูเเล้วคิดอะไรบ้างอย่างในสถานะการ์ณตอนนี้

"ขอนั่งด้วยหน่อยสิ" 

"ไหนว่าเหม็นไง" 

"อาบใหม่ก็ได้ เเค่บรรยากาศมันชวนให้นั่ง" 

         คำพูดของเเม่ทัพเหมือนไฟดวงเล็กๆ ที่จุดอยู่ก้นบุหรี่ที่พร้อมจะเผาไหม้ไปเรื่อย ๆ ชิพยักหน้าเเล้วขยับให้คนที่ตัวเล็กกว่าเขานั่งลงข้างๆ กันโดยที่พยายามยื่นมือที่คีบบุหรี่ออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้ 

" ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ เคยสูบเหมือนกัน ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก"

"เเล้วตอนนี้ละ"

"ไม่เเล้วคุณวอนวอนไม่ชอบคนสูบบุหรี่นิ" 

          คำตอบปนตลกของเเม่ทัพทำให้ชิอมยิ้มเมื่อเเม่ทัพพูดถึงน้องชายคนที่สองของเขา วรินมันไม่ชอบจริง ๆนั้นแหละกลิ่นบุหรี่ เพราะงั้นเขาเลยได้สูบเเค่ตอนกลางคืนเพราะเขาอยู่ชั้นสาม ถ้าควันจะลงไปหาวรินที่อยู่ชั้นสองก็คงจะเก่งเกิน 

"เเต่ผมชื่อชินะ คุณอาจลืม" 

"ถ้าต่อให้"

"ยินดีเสมอครับ"

"เห็นแก่บรรยากาศตอนนี้นะ"

          เขายื่นบุหรี่อีกตัวที่เขาต่อให้เสร็จสับให้กับคนตัวเล็กข้างๆ มือบางที่คีบบุหรี่ที่เขาต่อให้ยกขึ้นเพื่อนำสารเดียวกันกับเขาเข้าสู่ปอด ถึงจะเป็นอะไรที่ไม่ดี เเต่ขอสักวันละกันที่ได้มานั้งคุยกันแบบนี้ 

"ชอบวรินมากเลยหรอ"

"อืม"

"ชอบเพราะอะไร หน้าตา?"

"ก็ด้วย เเต่ส่วนมากชอบหนังสือที่คุณวอนวอนเขียนมากกว่า"

"อ่อ ไม่เคยอ่านหรอกเเต่คิดว่าต้องเหมือนตัววริน

"ยังไง"

"วรินเป็นคนซื่อตรง ชอบอะไรก็บอกแบบนั้น ไม่ชอบอะไรก็จะบอกทันที หนังสือที่วรินเขียนก็คงเป็นแบบนั้น ความรู้สึกที่วรินใส่ไปก็คงจะซื่อตรงต่อคนอ่านแบบนั้น" 

"เเลดูเป็นคนลึกซึ้งนะนายอะ" 

           เหมือนไม่ได้นัดหมายกัน เมื่อเเม่ทัพหันมาสบตาชิพอดีเหมือนมีเเรงดึงดูดบางอย่างที่ดึงให้หน้าของชิต้องโน้มตัวลงไปหาคนตัวเล็กข้างๆ มือที่เคยคีบบุหรี่ตอนนี้กลับวางเพราะเขาพึ่งขยี้ทิ้ง เเละหันมาจับใบหน้าเล็กที่มีเพียงเเค่เเสงเทียนก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้กำลังเขินเเค่ไหน 

"จะจูบหรอ"

          เหมือนสมองของเเม่ทัพเล่นตลกกับเหตุการ์ณข้างหน้าตอนนี้ ‘มึงก็รู้อยู่เเล้วทัพว่าเขาจะจูบ’ จะไปถามเขาทำไม เเต่ที่เขาถามอาจจะเป็นเพราะเขายังไม่ได้เตรียมใจที่จะจูบด้วย อาจจะด้วยชั่วโมงบินเขายังไม่สูง สู้คนข้างหน้าก็ได้ 

"อืม ได้รึป่าวนะ" 

             คำถามปนขำของชิทำให้เเม่ทัพอมยิ้มเเทนคำตอบให้ ชิยิ้มคืนให้เเล้วโน้มลงไปประกบปากที่ดูนุ่มนิ่มนั้นเข้าจริงๆ เเม่ทัพเผยปากออกให้ชิเเทรกลิ้นเข้าไปได้ง่าย ๆ ก่อนจะปล่อยให้ชิมอบความสุขที่อันตรายนี้ให้ ชิจูบเเม่ทัพอยู่นานจนแอบลืมตาก็พบกับคนตัวเล็กที่หลับตาปี๋รับจูบของเขาอย่างเต็มที่ เมื่อเขาเก็บเกี่ยวริมฝีปากนิ่มนี่เรียบร้อยเเล้วเขาก็คอย ๆ ผละออก 

"ดีหรือป่าว"

"อือ ดีมาก ๆ"

          คำตอบของเเม่ทัพทำให้ชิต้องใช้เเรงทั้งหมดที่เหลือตอนนี้มาเผื่ออุ้มคนตัวเล็กขึ้นให้มานั่งตักตัวเอง เเสงของเทียนที่สะรัวนี่เหมือนภาพฉายที่ที่น่าหลงใหลสำหรับเขา เมื่อคนตรงหน้าคือเเม่ทัพ ถึงเเม่ทัพจะเป็นผู้ชายเขาก็ยังอยากยืนยันคำเดิมว่า สวยจริงๆ เเละเขาก็คิดถูกจริง ๆ ที่ให้เเม่ทัพใส่ชุดของวริน เสื้อนอนเเขนยาวตัวใหญ่เกินที่เเม่ทัพจะใส่พอดี กับกางเกงขาสั้น มันดีตรงที่มันสั้นมากพอที่จะให้มือของเขาลูบขาเนียนนั้น 

"มองอะไร เเล้วคิดอะไรอยู่"

"คิดว่าจะอะไรต่อดี"

            เเม่ทัพขมวดคิ้วเเล้วมองใบหน้าที่ยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนตัวร้ายในหนังที่กำลังคิดอะไรไม่ดีอยู่ ท่าที่เขานั่งอยู่ตอนนี้มันช่างล่อเเหลมเสี่ยงอันตรายเหลือเกิน เขาไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาเพื่อจะลุกจากจุดอันตรายตรงนี้ได้ถ้าจะบอกว่าร้อนจังนี่ก็ดันเป็นหน้าหนาวสะได้ เพราะงั้นเลยต้องปล่อยให้ชิประคองเอวของเขาอยู่แบบนี้ไปสักพัก

"ชอบเสียงเพลงรึป่าว"

"อือ มอมเมาดี"

"ไวน์หน่อยมั้ย"

"ไม่เห็นเลยนะ เอาออกมาตอนไหน"

"ตอนที่คุณอาบน้ำไงครับ" 

รสขมขื่นของไวน์ที่เเม่ทัพจิบเข้าไปมันเข้ากันเพลง Jazz นี่จริงๆเหมือนเขากำลังนั่งอยู่ในผับ jazz ใต้ดินยังไงยังงั้น ในขณะที่เขากำลังยกแก้วไวน์จิบ เขาก็คิดอะไรตลกๆได้บางอย่าง เเม่ทัพอมยิ้มจนชิสงสัยเเล้วถามออกมา

"ยิ้มอะไร" 

"เเค่คิดอะไรไปเรื่อยเท่านั้นเอง"

"คิดว่า"

"คิดว่าจะทำดีมั้ย"

"ทำ?"

"นี้ละมั้ง"

           เเม่ทัพให้คำตอบกับชิโดยการที่ยกดื่มไวน์ที่เหลือในแก้วทั้งหมดอมไว้เเละวางเเก้วลง เเล้วก้มลงประกบจูบเข้าที่ปากของชิ เหมือนชิจะไม่ได้ตกใจอะไรมาก เเต่กลับกระชับวงแขนที่โอบรอบเอวบางของเเม่ทัพให้เข้ามาใกล้มาขึ้น รสของไวน์ที่สามารถมอมเมาคน ๆ คนหนึ่งให้เมาคอพับได้ ตอนนี้ถึงเเม้จะเเบ่งเป็นสองเเต่เหมือนจะมอมเมาหนักกว่าหนึ่งเสียอีก 

อาจเป็นเพราะการดื่มที่ผิดวิธีของทั้งสองหรืออาจเป็นเพราะรสชาติที่ตอนเเรกฝาดลิ้นเเต่ตอนนี้เหมือนจะเริ่มหวานติดปลายลิ้นที่หยอกล้อกันอยู่ มือที่เเสนซุกซนของชิทำให้เเม่ทัพจะเลื่อนไปหยิกหลังมือประท้วงให้หยุด เเต่เหมือนยิ่งหยิกชิก็ยิ่งขบริมฝีปากของเเม่ทัพ นี่สินะคนที่มีชั่วโมงบินเยอะๆ จะเป็นประมาณนี้สินะ

"อร่อยรึป่าว"

"อร่อยกว่ากินเองอีก อยากกินแบบนี้บ่อย ๆ"

"คิดอะไรไม่ดีละสิ" 

"ก็คิดไม่ดีตั้งเเต่ชวนมาห้องเเล้ว"

"ลามกจริงๆ"

"26 เเล้วไม่ใสกันหรอกคุณ"

"เหมือนโดนด่าว่าแก่ทางอ้อมเลยนะ"

            ชิหัวเราะให้กับท่าทางเหมือนเด็กขัดกับอายุของเเม่ทัพ เเขนเล็ก ๆ ที่โอบรอบคอของเขากระชับขึ้นพร้อมกับเเม่ทัพที่โน้มตัวมากอด เขาเลิกคิ้วเเปลกใจเล็กน้อยก่อนจะกอดตอบตามสถานการ์ณที่เกิดขึ้น

"ง่วงเเล้วหรอคนเก่ง"

"อือ"

"งั้นเข้าห้องก่อนเลย เดียวเก็บของเเล้วจะตามเข้าไป"

"อือ"

ราวกับเด็กน้อยที่อ้อนพ่อเเม่ให้พาไปนอน ชิยิ้มให้กับความน่ารักของคนตรงหน้ากี่ครั้งก็ไม่รู้เเล้วตอนนี้ เเม่ทัพลุกขึ้นเเล้วหันมามองชิแบบรออะไรสักอย่าง เขายิ้มให้เเม่ทัพอีกเเล้ว ยิ้มที่เท่าไรไม่รู้เพราะความน่าเอ็นดูของคนตัวเล็กข้างหน้าเขา เขาเลยก้มลงจูบเบา ๆ ที่หน้าผากมนนั้น เเม่ทัพที่เหมือนได้คำว่าฝันดีจากชิก็เดินเข้าไปขึ้นเตียงเพื่อเตรียมตัวนอน เเม่ทัพมองชิที่เก็บแก้วไวน์ไปไว้เคาน์เตอร์หน้าห้องน้ำ เเละ บ่นให้กับตัวเองในใจที่ตัวเองลวมตัวจูบกับชิตั้งหลายรอบ เเล้วปล่อยตัวปล่อยใจให้กับบรรยากาศมากจนเกินไป