เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ANGEL VOICE - MARKUSSIMONGing GIng Ging
[Detroit : Become Human] Angel Voice 3
  • Title : Angel Voice part 3

    Fandom : Detroit Become Human

    Markus x Simon

    ** Human AU **

    Intro > http://minimore.com/b/1oJHa/1

    Part 1 > http://minimore.com/b/1oJHa/2

    Part 2 > http://minimore.com/b/1oJHa/3

    -------------------------------------------------------------------------

    ความสัมพันธ์ของมาร์คัสกับไซม่อนค่อยๆเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป ทั้งสองคนดูไม่รีบที่จะพัฒนามันอย่างเร่งรีบ แต่ปล่อยให้มันเป็นไปในแบบที่มันควรจะเป็น 

    มาร์คัสรู้ดีว่าไซม่อนต้องรู้ว่าเขาไม่ได้คิิดแค่เพื่อนแน่ๆ แต่เขาก็ไม่อยากจะบีบเอาคำตอบจากอีกคนซักเท่าไหร่ ปล่อยให้ทุกอยอ่างถึงเวลาของมัน เขาเชื่อว่ามันจะออกมาดี

    ในทุกๆเลิกเรียนมาร์คัสจะไปยืนรอไซม่อนที่หน้าห้องเรียนของอีกคน แล้วเราก็จะเดินไปห้องชมรมด้วยกัน พอถึงเวลาเลิกชมรมเขาก็จะรอให้อีกคนซ้อมและเก็บของก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถบัสกลับบ้านพร้อมกัน และเพราะกิจวัตรแบบนี้เลยทำให้มาร์คัสรับรู้ว่าบ้านไซม่อนอยู่ห่างจากบ้านเขาแค่2ป้ายเท่านั้นเอง!

    แต่สิ่งที่ทำให้มาร์คัสมีความสุขอีกอย่างนึงคือบรรดาเพื่อนๆที่เลิกทำหน้าตาผิดหวังใส่ เลิกจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องเขากับไซม่อนแล้ว ยกเว้นแต่นอร์ธที่ยังคงหาโอกาสมาเรียกเขาว่ามาร์คัสคนกากอยู่ดี


    เขาอยากจะบอกนอร์ธเหลือเกินว่าเขาไม่กากแล้ว!!!

    "ทำไงดีพวก ฉันไม่กล้าชวนไซม่อนไปหอศิลป์ด้วยกันในวันเสาร์...."  

    มั้ง..

    "เอาจริงดิ นายจะชวนเขาไปเดทแต่ไม่กล้าเนี่ยนะ"  เป็นจอร์ชที่พูดขึ้นมาคนแรกเพราะปากว่าง ต่างกับคนอื่นที่กำลังกินชูครีมกันอย่างเต็มปากเต็มคำอยู่

    ตอนนี้พวกเขาทั้งสี่คนอยู่ในร้านคาเฟ่แถวโรงเรียนที่เจ้าของก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโคลอี้ ลูกสาวของผู้อำนวยการแคมสกี้และมีศักดิ์เป็นพี่สาวคนสวยของคอนเนอร์ ในร้านตกแต่งด้วยโทนสีน้ำเงินขาว ซึ่งมาร์คัสคิดว่ามันก็เหมาะกับเธอดี

    ส่วนที่เขามานั่งแบบนี้ได้เพราะไซม่อนบอกว่าวันนี้ไม่สะดวกกลับด้วยกันซะเฉยๆ

    "มาร์คัสคนกากกลับมาแล้-- อ่อก!!"  พอนอร์ธกลืนขนมในปากเรียบร้อยก็รีบเอ่ยแซวพ่อตาสองสีประจำกลุ่มแต่ยังไม่ทันพูดจบ มาร์คัสก็เอาชูครีมชิ้นใหญ่ยัดใส่ปากเธอทันที

    "คุณจะฆ่าเธอหรอครับมาร์คัส....."  คอนเนอร์ถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นฉากสยองขวัญเมื่อกี้

    "ช่างนอร์ธเถอะ เธอไม่ตายเพราะชูครีมหรอก"  ถึงกับถอนหายใจออกมาเมื่อไม่รู้ว่ามันนอกเรื่อมาจนถึงขนาดนี้ได้ยังไงกัน

    "โอเคๆ เรื่องก็คือนายอยากจะชวนคุณนางฟ้าของนายไปเดท"  พอจัดการกับขนมที่ทำเธอเกือบตายเสร็จนอร์ธก็เป็นคนเปิดประเด็นเดิมอีกครั้ง

    "ไม่ มัน...มันไม่ใช่เดท"

    "หุบปากไปมาร์คัส อย่าพูดแทรก"  คำพูดของเธอและสีหน้าเห็นด้วยของเพื่อนอีกสองคนทำให้มาร์คัสยอมเงียบในทันที

    พูดอีกครั้ง เขาอยากเลิกคบคนพวกนี้ชะมัด

    "นายจะชวนเขาไปเดทแต่ไม่กล้า ถามจริงเถอะมาร์คัสนายจะกลัวอะไร"

    "กลัวเขาปฎิเสธหรอ ฉันว่าคุณนางฟ้าของนายไม่ปฏิเสธนายหรอก"  จอร์ชกล่าวสมทบ

    "ไซม่อนใจดีกว่าโคลอี้อีกนะครับ"  เป็นคอนเนอร์ที่พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเรียบๆ

    "เฮ้อ... ใช่ ฉันกลัวเขาไม่ว่าง กลัวเขาปฏิเสธ"  สุดท้ายก็ต้องยอมรับออกไปอย่างช่วยไม่ได้

    นี่เป็นครั้งแรกที่มาร์คัสคิดมากขนาดนี้ เลือกของขวัญวันเกิดให้คาร์ลเขายังไม่คิดมากขนาดนี้เลย เขายอมรับเลยว่าการที่ไซม่อนปฏิเสธที่จะกลับบ้านด้วยกันในวันนี้เป็นส่วนนึงที่ทำให้เขาคิดมาก

    "ใจเย็นสิเพื่อน อย่าพึ่งคิดไปไกลถ้าเขาไม่ว่างก็ชวนวันอื่น ถ้าเขาปฏิเสธก็ตื้อเลย ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก"  จอร์ชยังคงให้คำแนะนำที่ดีกับเขาเสมอ

    "เอาตรงๆฉันว่าไซม่อนไม่ปฏิเสธนายหรอก มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าชอบนายอ่ะ เมื่อไหร่จะคบๆกันไปซักทีห๊ะ"  ต่างกับนอร์ธที่บางทีก็ให้คำแนะนำดี บางทีก็ชอบหัวร้อนใส่เขาเฉย...

    "บางคนเขาไม่อยากรีบนะครับนอร์ธ แต่รีบหน่อยนะครับมาร์คัส"  ส่วนคอนเนอร์บางทีเขาก็สงสัยว่าหมอนี่เข้าข้างใครกันแน่

    "ขอบคุณพวกนายมาก ไว้เดี๋ยวฉันจะกลับไปคิดอีกที กลับก่อนนะมีกินข้าวเย็นกับคาร์ล"  ยิ้มน้อยๆให้เพื่อนๆแล้วลุกขึ้น สะพายกระเป๋าเป้ขึ้นพาดบ่ากลับบ้านหลังจากเห็นเวลาว่าตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว

    "อ่าฮะ เป็นยังไงมารายงานพวกฉันด้วย!"  ถึงกับส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นความอยากรู้อยากเห็นของบรรดาเพื่อนๆแล้วเดินออกจากร้านไป แต่ยังเดินไปไม่ถึงไหนก็เจอกับคนคุ้นตา

    "ไซม่อน!"

    "อ้าว มาร์คัส!"  เป็นไซม่อนนั่นเอง มาร์คัสลองสังเกตอีกคนดู ไซม่อนยังคงอยู่ในชุดนักเรียนเพียงแต่ที่ต่างออกไปคือเด็กน้อยที่จูงมืออยู่

    "สวัสดี....เอ่อ..แล้ว..."

    "อ๋อ นี่ราล์ฟ น้องชายผมเอง"  พอลองมองดูดีๆแล้วเจ้าเด็กที่ดูแล้วน่าจะเป็นแค่เด็กประถมคนนี้ก็ดูจะเป็นน้องชายของไซม่อนจริงๆ ต่างกันแค่สีตาและรอยปานที่หน้านั่น

    "โอ้ ไงราล์ฟ"  เขาย่อตัวลงไปทักทายอีกคน

    "......"  แต่ดูเหมือนราล์ฟจะไม่อยากเสวนากับเขาเท่าไหร่ แถมยังหลบข้างหลังไซม่อนอีกต่างหาก นั่นทำให้มาร์คัสถึงกับไปไม่เป็น

    "ขอโทษด้วยนะครับ พอดีราล์ฟเขาขี้อายแล้วก็กลัวคนแปลกหน้าน่ะ"  มาร์คัสพยักหย้าหงึกหงักก่อนจะยืนเต็มความสูง เขาก็อยากจะผูกมิตรกับญาติพี่น้องของคนที่ชอบอยู่หรอก แต่มันก็ต้องค่อยเป็นค่อยไป

    "ถ้างั้นที่บอกว่าไม่สะดวกกลับด้วยกันเพราะน้องชายหรอ"  ตัดสินใจถามเรื่องนี้ไปเพื่อแก้

    "พอดีวันนี้แดเนียลเลิกทำงานดึก ผมเลยต้องไปรับแทนน่ะครับ"  ถึงไซม่อนจะยิ้มแห้งๆให้แต่มาร์คัสก็รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก ที่แท้ก็ไปรับน้องชายนี่เอง

    ทั้งคู่ยืนคุยกันซักพักรถบัสที่รออยู่ก็มาถึง พวกเขาขึ้นรถไปแล้วเดินไปนั่งตรงเบาะที่ว่าง ไซม่อนยกตัวราล์ฟขึ้นมานั่งบนตัก ภาพสองพี่น้องหยอกล้อกันไปมาระหว่างทางกลับบ้านนั้นเป็นภาพที่น่ารักมากในสายตาของเขา 

    รถแล่นไปซักพักจนใล้ถึงบ้านของคนผมบลอนด์ รถก็เริ่มนิ่งสนิทด้วยเพราะการจราจรที่ติดขัดเล็กน้อยตามช่วงเวลาในตอนนี้ มาร์คัสเหลือบมองคนด้านข้างที่ตอนนี้กำลังลูบหัวเด็กน้อยบนตักที่หลับไปแล้ว มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นอย่างให้กำลังใจตัวเอง

    "จะว่าไปนะไซม่อน.....เอ่อ.. วันเสาร์นี้ว่างมั้ย"

    "เสาร์นี้หรอ ว่างครับ มีอะไรรึเปล่ามาร์คัส?"

    "คือว่า...ฉัน...คือ.. ฉันอยากจะชวนนายไปหอศิลป์ด้วยกันน่ะ"

    "........"  การนิ่งไปของไซม่อนทำให้มาร์คัสเริ่มใจเสีย มือเริ่มชื้นเหงื่อ

    "ถ้านายไม่อยากก็ไม่เป็นไรนะ ฉันเข้าใจว่า--"

    "ไปสิครับ"

    "ห๊ะ.. เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ"

    "ผมบอกว่าไปครับ กี่โมงดีล่ะ"  ไซม่อนตอบรับอย่างสบายๆพร้อมกับรอยยิ้มละมุน ต่างกับมาร์คัสที่ตอนนี้เขาปวดกรามไปหมดเพราะพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้ ก้อนเนื้อในอกมันก็เต้นถี่ราวกับมีคนมารัวกลองมาร์ชด้านใน

    "เดี๋ยวฉันไปรับนายซักสิบโมงละกัน"

    "ได้เลยครับ ผมจะรอนะครับ"  

    หลังจากเขาชวนอกคนเสร็จเรียบร้อยการจราจรก็กลับมาปกติตามเดิม รถบัสแล่นไปจนถึงป้ายที่ไซม่อนต้องลง คนตัวเล็กอุ้มน้องชายแนบอกแล้วลงจากรถบัสไปโดยไม่ลืมที่จะโบกมือลาเขา แน่นอนว่ามาร์คัสก็โบกมือตอบกลับไปเช่นกัน

    พอประตูรถบัสปิดลงและเคลื่อนที่ออกจากป้าย มาร์คัสก็ถึงกับซบหน้าลงกับฝ่ามือ เขาพยายามอย่างมีที่จะไม่ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

    ให้ตายเถอะถ้าเกิดการมีความสุขเป็นบาปนั้นเขาคงจะตกนรกขุมสุดท้ายแน่นอน


    TBC


    Bonus 1

    - วันนี้มาร์คัสกากรึเปล่า (5)

    Markus - พวกฉันไม่กากแล้ว!

                    ฉันชวนไซม่อนไปเดทได้แล้ว!

                     ดีใจกับเพื่อนเร็ว!

    Josh -       เย่

    Connor - เย่

    Kara -      เย่

    North -    เย่

    Markus - ฉันเกลียดพวกนาย

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
J lab (@fb8672074034668)
ดีใจกับเพื่อนหน่อยสิโว้ย 555