จางจี๋:
พวกเขามักก้มหน้านิ่งเงียบ
พวกเขาทุ่มเทแต่ไม่กล้าถามถึงผลลัพธ์
พวกเขาก็พยายามที่สุดแล้วนะ
แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับแย่กว่าที่คิดไว้เยอะเสมอ
 
จางจวิ้นหาว:
นี่ไม่ใช่นิทานที่ยิ่งใหญ่หรอก
มันเต็มไปด้วยความขมขื่นของวัยรุ่นที่เริ่มเติบโต
เหมือนว่าทุกคนจะเคยผ่านมันมาแล้วทั้งนั้น 

เฉินเทียนรุ่น:
พวกเขาหลั่งไหลไปตามคลื่นฝูงชน
ทนต่อไม่ไหวก็ยังเดินไปข้างหน้า
แต่ถึงจะตัวเล็กก็ไม่ใช่เหตุผลที่พวกเขาต้องถูกกลืนกินหรอกนะ

จางเจ๋ออวี่:
ผู้ใหญ่ครับ จะเจ็บปวด เหนื่อยล้าหรือลำบากแค่ไหนก็อย่าหันหลังกลับเด็ดขาดเลยนะ
ค่อย ๆ เดินไปทีละก้าว ต่อสู้กับความธรรมดานี่แหละ
ถึงกลับไปเริ่มต้นใหม่ก็ใช่ว่าจะสบายกว่าเดิม
และก็ไม่มีทางไม่ได้อะไรกลับมาเลยหรอก

ซูซินฮ่าว:
ผู้ใหญ่ครับ จะเจ็บปวด เหนื่อยล้าหรือลำบากแค่ไหนก็อย่าหันหลังกลับเด็ดขาดเลยนะ
ค่อย ๆ สู้กับความอ่อนแอไปเรื่อย ๆ นี่แหละ
เปิดแผลออกแล้วน้ำตาก็ไม่ไหลแล้ว
รอคลื่นลมพัดมา คุณแล่นเรือทวนกระแสน้ำไปเลย

จางจวิ้นหาว:
พวกเขามักก้มหน้านิ่งเงียบ
พวกเขาทุ่มเทแต่ไม่กล้าถามถึงผลลัพธ์
พวกเขาก็พยายามที่สุดแล้วนะ
แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับแย่กว่าที่คิดไว้เยอะเสมอ
 
จางจี๋:
นี่ไม่ใช่นิทานที่ยิ่งใหญ่หรอก
มันเต็มไปด้วยความขมขื่นของวัยรุ่นที่เริ่มเติบโต
เหมือนว่าทุกคนจะเคยผ่านมันมาแล้วทั้งนั้น 

ซูซินฮ่าว:
พวกเขาหลั่งไหลไปตามคลื่นฝูงชน
ทนต่อไม่ไหวก็ยังเดินไปข้างหน้า
แต่ถึงจะตัวเล็กก็ไม่ใช่เหตุผลที่พวกเขาต้องถูกกลืนกินหรอกนะ
 
เฉินเทียนรุ่น:
ใบไม้น่ะ ร่วงหล่นแล้วพริ้วไหวไปตามกระแสลม
มองดูโลกมนุษย์จนทะลุปรุโปร่งครั้งแล้วครั้งเล่า
มันรู้ว่าตัวมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสายลม
แต่ก็ไม่เคยคิดยอมแพ้เลยสักครั้ง

จางจี๋:
ผู้ใหญ่ครับ ถ้าเจ็บปวด เหนื่อยล้าหรือลำบากเกินไปก็ลองหยุดพักดูสักหน่อยนะ
ความร้ายกาจบนเส้นทางของการเติบโต คุณไม่จำเป็นต้องรับมันไปทั้งหมดหรอก
เป้าหมายของการมีชีวิตอยู่คือประสบความสำเร็จงั้นเหรอ
เพื่อนที่รักทุกคนครับ คำตอบนี้มันไร้สาระสุด ๆ เลย
 
จางเจ๋ออวี่:
คุณดูสิ พายุลมยังคงโหมพัดต่อ
พัดจนน้ำตาบนใบหน้าเหือดแห้งไป

จางเจ๋ออวี่ & จางจวิ้นหาว:
พวกเรากำลังเติบโต กาลเวลาจะให้คำตอบเอง

ทุกคน:
Oh มันฟังคุณเสมอนะ