ครึ่งเดือนหลังกรกฎาคมเป็นช่วงที่ทำงานหนักที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะสัปดาห์นี้เริ่มสอนศิลปะเด็ก ๆ อย่างจริงจังมากขึ้น มากขึ้นกว่าสัปดาห์ที่แล้วซะอีก สอนตั้งแต่อนุบาล 1 จนถึง อนุบาล 3 สอนเสร็จก็ต้องรีบไปเตรียมอุปกรณ์สอนศิลปะตอนบ่ายจนถึง  5 โมงเย็น พอกลับถึงบ้านก็เผลอหลับยาว เรียกว่าเป็นช่วงครึ่งเดือนแห่งการทำงานจริง ๆ 

       อาจเพราะว่าเราสนิทกับเด็ก ๆ มากขึ้น เพราะเจอกันบ่อยครั้ง ทำให้เรา และเด็ก ๆ สนิทกันไว รวมถึงมีเรื่องเล่าต่าง ๆ มาเล่าให้กันฟังเสมอ ตั้งแต่เรื่องขนม นิทาน หรือแม้แต่เรื่องในชีวิตประจำวันว่าวันนี้พวกเขาเจออะไรบ้าง 

        น่ารักชะมัดพวกจิ๋ว ✿ ´ސު｀

   

       การเรียนพิเศษศิลปะตอนเย็นกลายเป็นช่วงเวลาที่เราชอบมากที่สุด เพราะเราจะมีโอกาสได้สอนเด็ก ๆ ระบายสี รวมถึงแลกเปลี่ยนเรื่องเล่าให้กันฟังระหว่างเรียน 

       เรามักจะถามพวกจิ๋วเสมอว่าชอบสีอะไร และแนะนำสีให้เขาระบาย มากกว่าจะบังคับให้เขาระบายสีนั้น ๆ โดยตรง เพราะการแนะนำทำให้เราได้รู้ถึงความคิดเห็นของเด็ก ๆ ต่อสีนั้น ๆ เช่น 

อาจไม่ใช่ทุกคนที่เชื่อคำแนะนำของเรา บางคนก็ใจร้อน เลือกระบายสีตามใจตัวเอง แต่เราไม่ได้มองว่าเขาทำผิดหรอกนะ เขาอาจจะอยากใช้สีนั้นจริง ๆ และคิดว่ามันสวยสำหรับเขา ตัวเราเองก็ค่อยไปแนะนำเขาทีหลังว่าควรใช้สีไหน

ตอนแรกเราคิดว่าเราควรจะปล่อยไปเลย ให้เด็กใช้จินตนาการ แต่พอได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับหัวหน้างานที่แสนใจดีของเรา ก็ทำให้เราฉุกคิดอะไรบางอย่างได้

เป็นความจริงอย่างที่หัวหน้างานว่าเด็กในวัยนี้ควรให้เขาเรียนรู้ธรรมชาติ และสังเกตธรรมชาติรอบตัวก่อน เมื่อนั้นเราเองก็เชื่อเหมือนกันว่าเด็ก ๆ จะเกิดจินตนาการที่ดีได้ ด้วยเหตุนี้งานศิลปะที่เด็ก ๆ ทำส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติ ผลไม้ ท้องฟ้า ต้นไม้  ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาเคยเห็น และอยู่ใกล้ตัวพวกเขามาก ๆ 

      ลืมเล่าอะไรบางอย่าง หลังจากเรียนศิลปะเสร็จเราตัดสินใจว่าจะเล่านิทานวันละเรื่องให้พวกจิ๋วฟัง รวมถึงให้เจ้าจิ๋ววาดภาพให้เราเล็กน้อย ซึ่งนิทานที่เด็ก ๆ ส่วนใหญ่ชอบคือเรื่อง แมวน้อย 100 หมื่นชาติ พวกจิ๋วชอบใจมาก  ล่าสุดสนิทกันจนนอนตักคุณครูฟังเลยนะ แล้วประเด็นยังเล่าไม่ทันจบเลย พวกจิ๋วรีบบอก “คุณครูขา หนูรักแมวมากเลยนะ หนูสงสารแมวจัง” พอได้ยินแบบนั้นเราก็หลุดขำพรืด จริงอย่างที่พวกจิ๋วว่า แมวในเรื่องน่ะน่าสงสารมาก ถ้าใครเคยอ่านคงจะรู้ว่าเจ้าแมวตัวเอกของเราน่ะ ตายมาแล้วหลายชาติ แต่ละชาติก็ตายได้น่าสงสารชะมัด ทั้งโดนลูกธนูปัก โดนหั่นครึ่ง โดนหมากัด โดนเชือกรัดคอ ถือเป็นการตายที่โหดมาก ถึงอย่างนั้นพวกจิ๋วบางคนก็ยังคงชอบ และพยายามเขย่าขาเราให้เล่าต่อจนจบ