จะมีอยู่ช่วงหนึ่ง
ที่เราแสวงหาตัวตน
ของตนเอง
เรามองออกไปข้างนอก
มีศิลปินเป็นไอดอล
แต่งตัว แต่งหน้า แต่งผม
ให้เหมือนกับดาราคนนั้น
หรือติดตามใครสักคนที่ประสบความสำเร็จ
จ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่ชื่นชม
และก้าวตามเส้นทางของพวกเขา
แต่กลับกลายเป็นว่า
ยิ่งวิ่งออกตามหาเท่าไร
ยิ่งรู้สึกหลงทางมากเท่านั้น
ปรับเปลี่ยน ถอดรื้อ
ประกอบ สร้างใหม่
วนไปวนมาเป็นวัฏจักร
จนกระทั่งถึงจุดหนึ่ง
จุดที่หยุดพัก อยู่นิ่งๆ
และคิดทบทวนสิ่งต่างๆ
เดินกลับเข้าไปข้างใน
ผจญภัยสู่เขาวงกตของจิตใจ
สู่แกนกลางของสรรพสิ่งต่างๆ
จนกระทั่งได้พบกับสิ่งเดิมแท้
ตัวตนที่ซุกซ่อนอยู่ลึกๆ
มีอัตลักษณ์ เอกลักษณ์เฉพาะตัว
เป็นของตนเอง
ไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องวิ่งตาม
แค่ทำตามสัญชาติญาณเท่าน้้น
เป็นฉันในแบบที่ฉันเป็น
ฉันที่ถูกสร้างมาเฉพาะตัวและไม่เหมือนใคร
สำเร็จได้ในหนทางของตนเอง
ตามจังหวะและกระแสที่พอดี
ไม่มากและไม่น้อยจนเกินไป
ก้าวเดินไปตามเส้นทางและวิถีที่ใช่
ซื่อสัตย์กับความรู้สึกและตัวตนของตนเอง
และเชื่อว่าสักวันหนึ่งจะได้พบกับความลงตัว
ในแบบฉบับตัวตนที่เป็นโดยสมบูรณ์
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in