หากข้าพเจ้าเปรียบเขาดังแสงสว่างอันเจิดจรัส ตัวข้าพเจ้าเองคงเป็นได้เพียงเศษธุลีที่ล่องลอยอยู่ตามอากาศ มิมีทางที่เขาผู้นั้นจะหันมาสนใจ มันถูกกำหนดให้เป็นแบบนี้ตั้งแต่คราแรกที่เราได้พบกัน ข้าพเจ้าเคยแอบหวังถึงจะเป็นหวังที่เกินตัว แต่ข้าพเจ้าภาวนาว่าซักวันแสงสว่างของข้าพเจ้าจะมองเห็นกันบ้าง แต่หาใช่แบบนั้นไม่ เขาเฝ้ามองเพียงดอกทานตะวันที่บานสะพรั่งในสวนของเขาเอง เป็นดอกไม้ที่เขาคอยประคบปลอบประโลมดูแล ดอกไม้ของเขาเพียงผู้เดียว