ถ้าชอบ.. คุณเคยเงยหน้ามองมันสักกี่ครั้ง

ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบมองท้องฟ้ามาก

ผมชอบก้อนเมฆ ผมชอบพระอาทิตย์ ผมชอบพระจันทร์ และผมชอบดวงดาว

ผมชอบถึงขนาดว่านั่งมองมันได้ทั้งวันเลยล่ะ 

อาจเป็นเพราะผมเป็นคนขี้เหงาก็ได้มั้ง

ผมเป็นลูกคนเดียว แถวบ้านก็ไม่มีเพื่อนเล่น แถมผมยังเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดซะด้วย วันๆนึงผมหมดไปกับการมองท้องฟ้า.. ผมมองมันค่อยๆเปลี่ยนไปทุกนาที ผมมีความสุขมากเลยล่ะ ราวกับท้องฟ้านั่นคือเพื่อนของผม

พอผมโตขึ้น มีอะไรหลายๆอย่างที่ต้องทำ แต่ผมก็ยังคงชอบท้องฟ้าเหมือนเดิม 

แต่เหมือนจะมีบางอย่าง..ที่ไม่เหมือนเดิม

ยิ่งผมโตขึ้น ผมก็หมดเวลาไปกับสมาร์ทโฟน แต่ก็ยังคงไม่วายเสิร์ชหาภาพท้องฟ้านั่งดูเหมือนเดิม ผมนั่งชื่นชมรูปท้องฟ้าในสมาร์ทโฟนอยู่นานหลายปี ทำไมมันช่างสวยขนาดนี้นะ โชคดีจังที่ได้เห็นท้องฟ้าที่สวยงามแบบนั้น

ผมได้แต่นั่งนึกว่าอยากเห็นท้องฟ้าแบบนั้นบ้าง จนลืมนึกไปว่าท้องฟ้าที่บ้านของผมจะเป็นยังไงกันนะ ระหว่างที่ผมนั่งชื่นชมภาพถ่าย ผมกลับลืมสิ่งล้ำค่าที่แท้จริงที่อยู่กับผมมาตลอด

ผมเงยหน้ามองท้องฟ้า สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้ พูดกันตามตรงแล้วถ้าให้เทียบกับในภาพล่ะก็ ในภาพต้องสวยกว่าอยู่แล้ว.. แต่ความรู้สึกต่างกันเหลือเกิน นี่น่ะ..อบอุ่น มีความสุขกว่าการมองภาพถ่ายเยอะเลย

ขอบคุณนะที่อยู่ข้างผมมาตลอด