.

.

.

งานพรอม เป็นงานที่ผู้หญิงหลายคนเฝ้าฝันอยากไปกับผู้ชายที่ชอบก่อนเรียนจบ และเช่นเดียวกัน ผู้ชายก็ต้องหาผู้หญิงสักคนไปงานเพื่อไม่ให้เสียหน้า หรือโดนล้อที่ต้องไปคนเดียว 

ผมยืนมองผู้ชายในโรงเรียนที่กำลังเดินเข้าหาผู้หญิงที่ตัวเองสนใจเพื่อที่จะได้ชวนไปงานคืนนี้ ใช่บางคนก็สำเร็จ บางคนก็ต้องเดินก้มหน้าออกมา 

และคนที่สำเร็จหนึ่งในนั้นคือเพื่อนของผมพัคจีฮุนเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของผม 

ผมยืนมองการกระทำของเพื่อนสนิทกับผู้หญิงคนนั้น เธอหน้าแดง ยิ้มกว้างออกมาพร้อมกับบิดตัวไปมา 

ส่วนผมน่ะนะ คงไม่พ้นลากน้องสาวตัวเองไป เพราะผมเข้าสังคมไม่เก่งไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้าเอาสะเลย เรียกได้ว่าเป็นโรคสังคมอักเสบเลยก็ว่าได้... ผมยืนมองพวกเขาอยู่แบบนั้นจนเพื่อนสนิทของผมเดินกลับมาหาผม

"กูว่า กูจะขอเยริเป็นแฟนคืนนี้ว่ะ" ผมหงุดหงิดนิดหน่อยที่ได้ยินแบบนั้น ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆแดฮวี ตามด้วยเขาที่นั่งตรงข้ามกับผมติดกับควานลิน

"ยังไม่เป็นแฟนกันอีกเหรอวะ" ควานลินถาม

"นั่นดิ เห็นไปไหนมาด้วยกันบ่อยกูนึกว่าเป็นแฟนกันแล้วซะอีก" แดฮวีพูดเสริม

"ฮ่าๆๆ ช่วงศึกษาดูใจกัน"

"ตอบเป็นดาราไปได้ ไอ้สัดขำ" ผมว่าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา 

15.30 น.

"คืนนี้ไปกันไง"

"คงต้องแยกกันไปป้ะ กูว่าจะให้ที่บ้านไปส่ง หรือมึงจะไปกับกูอูจิน" แดฮวีพูดพร้อมมองหน้าผมอย่างรอคำตอบ

"เออ รบกวนหน่อย ที่บ้านกูไม่มีใครอยู่เลย"

"กูไปด้วยดิ กูไม่อยากแว๊นมอไซพาสาวไปแม่งไม่คูล แล้วมึงอ่ะจีฮุนไปกับไอ้หวีป้ะ"

"ไม่อ่ะ กูเอารถไป ขอพ่อละ"

"คนนี้จริงจังเหรอวะ นับวันพันปีไม่เห็นขับรถใหญ่"

"จริงจังดิวะ ใครเล่นกัน"

"กูกลับก่อนนะ" ผมพูดพร้อมกับยันตัวขึ้น

"รีบไปไหนวะ" 

"ต้องไปรับน้อง แล้วไปเอาชุดด้วยอ่ะดิ เจอกันมึง" ผมโบกมือลาก่อนจะเดินไปหน้าโรงเรียน

.

.

18.50 น.

พวกผมมาถึงงานก่อนงานเริ่มนิดหน่อย แต่ก็ไม่ใช่กลุ่มแรกที่มาถึงก่อน แต่กลับมาหลายคู่ที่ดูตื่นเต้นกับงานวันนี้เหลือเกิน

อย่าว่าแต่คนอื่นเลย คนที่ดูจะตื่นเต้นที่สุดดูเหมือนจะเป็นน้องสาวของผมที่ดูตื่นตาตื่นใจกับทุกสิ่งไปหมด แม้กระทั้งดอกไม้ที่วางประดับทางเข้า พูดชมแล้วชมอีกจนผมถอดหายเป็นรอบที่ร้อยแล้ว

"เอ้าไอ้จีฮุนมาแล้วว่ะ" ผมหันไปยังหน้าทางเข้าตามที่ควานลินบอก 

เหมาะสมกันดีนะ... พัคจีฮุนในสูทสีดำขับผิวและผู้หญิงที่สวมชุดเดรสสีครีมและที่ข้อมือมีกำไลดอกไม้สีเหลืองใส่ไว้อยู่คงเป็นพัคจีฮุนนี่แหละที่เอามาให้เธอ ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าทางเข้าก่อนจะหยุดให้ช่างภาพเก็บภาพเขาสองคนเป็นระลึก ก่อนจะเดินมาทางพวกผมพร้อมรอยยิ้มสดใสนั้น

. 

.

19.50 น. 

งานเริ่มมาเกือบชั่วโมงแล้วตอนนี้ทุกคนในงานแบ่งออกเป็นหลายประเภท สายเต้นรำก็เต้นรำอย่างอ้อยอิ่งอยู่กลางฟอร์ สายเมาก็ประจำเก้าอี้หน้าบาร์ไม่ไปไหนกันเลย และสายกินก็ยืนประจำตำแหน่งเช่นเดียวกัน

ส่วนผมน่ะเหรอ นั่งอยู่ที่เดิมตั้งแต่งานเริ่มจนถึงเวลานี้ เพราะสายตาตอนนี้ของผมอยู่ที่เขาคนนั้นเพื่อนสนิทของผมที่กำลังเต้นรำกับคู่ของเขา ผมนั่งมองแบบนี้สักพัก จนกระทั้งพัคจีฮุนหยุดการกระทำแล้วเดินไปหยิบไมค์จากพิธีกรมาพูดเรียกความสนใจจากทุกคนในงาน เมื่อเขาเริ่มพูดสารภาพความในใจให้กับผู้หญิงตรงหน้า

"เยริ เป็นแฟนกับผมนะ" สิ้นคำพูดของพัคจีฮุน ทุกคนในงานโห่ร้องเชียร์และปรบมือยินดีกับทั้งสองเมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลง

จูบเลย

จูบเลย

จูบเลย

คนในงานต่างพากันเชียร์ให้ทั้งคู่จูบกันและแน่นอนคนอย่างพัคจีฮุน ตอนนี้เขากำลังประคองหน้าผู้หญิงตรงหน้าที่หลับตาลงแล้ว 

พัคจีฮุนหยุดการกระทำเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างกลิ้งมาชนเท้าของเขา เยริลืมตาขึ้นมามองเขาที่ทิ้่งช่วงนานเกินไปไม่ยอมจูบสักที เมื่อเห็นแบบนั้นพัคจีฮุนปล่อยมือจากการประคองหน้าแล้วหันไปยังที่ที่ของสิ่งนั้นกลิ้มมาและพบกับผมที่ยืนอยู่

ผมยิ้มให้เขา ก่อนจะทำปากขยับพูดโดยที่ไม่มีเสียงออกมา

"อย่า อูจิน"

ผมยักคิ้วกลับไป

"บอกเลิกเยริ" 

พัคจีฮุนส่งแวดตาโกรธมาทางผมก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเยริอีกครั้ง

"เราเลิกกันเถอะ" 

เขาถูกผู้หญิงตบจนหน้าเขาหันไปตามแรงตบนั้น เมื่อผมเห็นแบบนั้น ผมยิ้มพอใจกับสิ่งที่ผมท้าก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังบาร์ที่ตอนนี้ทุกคนเริ่มเละกันแล้ว ก่อนจะสั่งเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์ ผมนั่งรอเครื่องดื่มอยู่สักพักก่อนจะรู้สึกถึงของเล่นคุ้นตาที่กลิ้งมามาโโนแขนผม เมื่อเห็นผมรีบหันไปมองคนที่ส่งมันมาก

"กล้า ไม่กล้า"

"มาแล้วเหรอ" ผมพูดกับเขาที่ตอนนี้ได้มานั่งลงข้างๆผมก่อนจะเท้าคางมองหน้าผม

"แก้ผ้าออก ให้หมด"

"สัด จะเอาคืนเหรอ"

"กล้า ไม่กล้า" เขาพูดพร้อมยักคิ้วให้ผม

หึ คิดว่าผมไม่กล้าเหรอ ถึงไม่กล้าก็ต้องกล้าจนได้เพราะเกมส์นี้ไม่มีคำว่าปฏิเสธ

ผมถอดเสื้อผ้าออกไปจนเหลือชิ้นสุดท้าย และผมตัดสินใจถอดมันและหยิบของเล่นขึ้นมา

"กูทำแล้วนะ"

เขายืนมองผมก่อนจะถอดสูทมาคุมตัวผมไว้แล้วจับมือผมวิ่งออกจากงานไปที่รถของเขา ระหว่างที่วิ่งมาผมเห็นเยริวิ่งตามออกมาด้วยพร้อมเพื่อนของเขา

ผมยื่นของเล่นชิ้นนั้นกลับไปให้จีฮุนเป็นการท้าเขา 

"Deep kiss"

เขาเปิดประตูรถหลังคนขับก่อนจะดันผมเข้าไปแล้วบรรจงจูบผม จากสัมผัสเนิบๆกลายเป็นจูบร้อนแรงขึ้นลึกซึ้งขึ้น พัคจีฮุนละจากปากของผมไปที่กกหูผมโลมเลียหยอกล้อมันอยากรู้จุดจนผมขนลุกและครางออกมา

"กูจะไม่ทนแล้วนะอูจิน"

"กูบอกให้มึงทนเหรอจีฮุน กูรอมึงทำกูมาตลอด"

"ดี อย่ามาขอให้กูหยุดแล้วกัน"

.

.

คือเกมส์ที่ท้ากันเราเอามาจากหนังเรื่อง Love me if you dare 2003

ถ้าใครเคยดูก็จะเข้า แต่ถ้าใครไม่เคยดูเราก็ว่าเข้าใจเพราะมันตามนั้นเลย

คือของเล่นที่ส่งให้กันเหมือนเป็นคำท้า ถ้าส่งอันนี้ให้ก็รู้ไว้เลยว่าท้านะ

และของชิ้นนี้เป็นอะไรก็ได้ของเล่น ตุ๊กตา บลาๆๆ และคือค่อนข้างสำคัญ แบบสมบัติล้ำค่าอะไรงี้

แล้วคือที่จีฮุนไม่ปฏิเสธเลยเพราะว่าสองคนนี้เล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆเลย แล้วไม่เคยปฏิเสธกันเลยน่ะนะ