เสียงเปียโนดังขึ้นอีกครั้ง ผู้กำกับหนุ่มยกกล้องคู่ใจขึ้นมา โฟกัสยังกลุ่มเด็กชายเด็กหญิงตัวเล็กที่ยืนเรียงแถวเพื่อร้องเพลงประสานเสียง


เมื่อผ่านเลนส์กล้องทำให้ทุกอย่างดูชัดขึ้นทันตา


ได้เห็นรอยยิ้มที่แสนไร้เดียงสา


และ...


เดี๋ยวนะ...




ดวงตาสีฟ้าในหน้าร้อนเบิกกว้างเล็กน้อย ฉับพลันเหมือนเสียงรอบกายก็พลอยแผ่วเบาไปด้วย ภาพทุกอย่างดูไม่ชัดเจนอย่างที่เคยเป็น


ยกเว้นก็แต่ดวงตาคู่สวยตรงนั้น


ดวงตาสีฟ้าที่เคยเย็นเยือกแต่ตอนนี้กลับดูอบอุ่น และขี้เล่น


ริมฝีปากสีชมพูอ่อนเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นเนื้อเพลงแห่งความสุข

ร่างกายผอมบางเคลื่อนตามจังหวะดนตรีที่ตนเป็นผู้ขับกล่อม



แชะ!



แม้เพียงเสี้ยววิที่ได้สบตาโดยบังเอิญ แต่กลับทำให้ก้อนเนื้อในอกข้างสายเต้นไม่เป็นจังหวะ



แชะ!



รอยยิ้มกว้างถูกส่งผ่านมาทางเลนส์กล้องดวงตาสีฟ้าสวยสะท้อนรับกับแสงสลัว


คริสอธิบายไม่ได้ว่ากระจกสีที่เรียงตัวกันอยู่บนกำแพงสะท้อนสีอะไรออกมา


เขาไม่รู้ว่าตอนแสงกระทบกับดวงตาของนักแสดงหนุ่มตรงหน้ามันเป็นเฉดสีอะไร


เขาไม่รู้


เพียงแต่ภาพที่ได้กลับเป็นองค์ประกอบที่ดีเกินไปจนอยากจะเก็บไว้มองแค่เพียงคนเดียว



แชะ!



น่าหลงใหล...


คงจะสามารถใช้เป็นคำอธิบายที่ดีที่สุดในตอนนี้




โน้ตตัวสุดท้ายเงียบลงไปแล้ว ไม่นานนักเสียงปรบมือก็ดังขึ้นระงมไปทั่ว


นักแสดงหนุ่มชาวไอริชลุกขึ้นยืน โค้งคำนับน้อย ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหากลุ่มเด็ก ๆ ที่กำลังกระโดดโลดเต้น



แชะ!



รอยยิ้มอ่อนโยนคือสิ่งที่ปรากฎในภาพอีกครั้งและอีกครั้ง




ถ้าเปรียบภาพถ่ายเป็นงานศิลปะแล้วล่ะก็


บอกได้เลยว่าภาพพวกนี้ ก็คงจะเป็นงานศิลปะที่สวยที่สุดตั้งแต่ที่เขาเคยสร้างมา


“คริส!”



แชะ!


—โดยเฉพาะเวลาที่คุณมองมาที่ผม






1 Hours Before Christmas




ผู้คนเริ่มทยอยกันเดินออกจากโบสถ์ เนื่องด้วยการแสดงและงานพิธีต่าง ๆ ได้จบสิ้นเป็นที่เรียบร้อย เหลือก็เพียงแต่รอให้ระฆังส่งสัญญาณบอกเวลาเที่ยงคืน


“ทำไมอยู่ ๆ ถึงมาที่โบสถ์ล่ะ? นึกว่าจะฉลองกับพวกทอมซะอีก” การที่คริสมาที่นี่ทำให้คิลเลี่ยนแปลกใจ


เขาคิดว่าผู้กำกับไม่น่าจะชอบอะไรแบบนี้—อย่างพวกดนตรีช้า ๆ


“ก็เห็นคุณไม่อยู่...เลยลองออกมาเดินดูน่ะ”


“แล้วรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ในโบสถ์?” คนถูกถามยิ้มน้อย ๆ ยิ่งทำให้นักแสดงหนุ่มคิ้วขมวดมากขึ้นไปอีก


“ผมไม่รู้หรอกครับ...รู้แค่ว่าซานต้าทำผมหลงทาง”


—จะมีสักวันมั้ยนะที่ผมเข้าใจที่คุณพูด




เปียโนหลังเก่า, โบสถ์หลังเก่า ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่คิลเลี่ยน เมอร์ฟี่เลือกที่จะใช้เวลาอยู่ด้วยในวันเทศกาลแบบนี้


จริง ๆ ก็...ไม่ใช่แค่ของพวกนั้นหรอกที่เขาอยากจะใช้เวลาอยู่ด้วย


พลางเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ไม่ห่าง สายตาซุกซนมองนั่นมองนี่ไล่ตั้งแต่ทรงผมจนถึงเสื้อผ้า


ชุดเดิมที่ใส่เมื่อวานเลยนี่นา


หรือว่าไม่ใช่นะ...


“สำรวจผมสนุกมั้ยครับ”


คนถูกถามเม้มริมฝีปากแน่น รีบเสหน้ามองไปทางอื่น พยายามควบคุมให้หัวใจเต้นช้าลง




เป็นทีให้ผู้กำกับได้สำรวจคนตัวเล็กกว่าบ้าง




“ขอโทษนะครับ” มือหนาถอดเสื้อตัวนอกสุดของตัวเองออก จัดการคลุมมันให้กับคนข้าง ๆ แทน


“ผมไม่หนาวซะหน่อย” ถึงจะว่าไปแบบนั้น แต่เขาก็ปล่อยให้คริสจัดการกับการเสื้อผ้าอยู่ดี


“เสื้อคุณมันบางมากนะ ใส่ไว้เถอะครับ” ผ้าพันคอของคริสที่คิลเลี่ยนเห็นในทุก ๆ ฤดูหนาวถูกพันไว้รอบคอของเขาอีกชั้นหนึ่ง


นักแสดงหนุ่มมองตามทุกการกระทำ เม้มริมฝีปากเข้าหากันอีกครั้ง


—ทำไมต้องคุณดูแลผมขนาดนี้ด้วยล่ะ


“คริส...”


—คุณจะคิดกับผมเหมือนที่ผมคิดกับคุณรึเปล่านะ






Christmas






ถ้าเวทมนตร์วันคริสต์มาสมีจริง มันคงเป็นเวทมนตร์ที่ทำให้ดวงตาสีฟ้าทั้งสองคู่สบมองกันได้นานกว่าทุกครั้ง


ไรผมสีน้ำตาลเข้มปรกอยู่บริเวณเปลือกตาข้างซ้ายของคนตัวเล็กกว่า แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้สนใจมันเลยสักนิด


เป็นเขาเองต่างหาก ที่อดไม่ได้จนต้องยกมือขึ้นไปเกลี่ยให้มันพ้นทาง


และก็เป็นเขาเอง...ที่หลบสายตาเหมือนอย่างทุกครั้ง


—ถ้าผมบอกว่ารักคุณมากแค่ไหน คุณจะโกรธผมมั้ยนะคิลเลี่ยน


คุณจะเกลียดผมรึเปล่า



“คิลเลี่ยนครับ...”


ไม่สิ...


มันควรพอได้แล้ว


แค่นี้ก็มากเกินพอแล้วจริง ๆ


ไม่พูดนั่นแหละ ดีแล้วคริส...

“อ่า...ไม่มีอะ—“


ประโยคสุดท้ายกลืนหายไปในลำคอของผู้กำกับในขณะเดียวกับที่เสียงระฆังดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณเริ่มวันใหม่


มือหนายกขึ้นประคองใบหน้าของอีกคนไว้โดยอัตโนมัติ เปลือกตาค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ ปล่อยให้ความรู้สึกแปลกใหม่เข้าแทรก

มันเป็นจูบที่คริสไม่เข้าใจความหมาย และไม่เข้าใจเหตุผล 


ไม่ได้หนักหน่วง ไม่ได้วาบหวาม


ไม่ได้ลึกซึ้ง ไม่ได้ยาวนาน

ไม่อยากจะเสียมันไป


...แต่ก็จำใจจะต้องผละออก




ถ้าหากตอนนี้ ในที่ตรงนี้คือฉากหนึ่งในหนังของเขา มันคงจะเป็นวินาทีที่เขาอยากจะกดเล่นมันซ้ำไปซ้ำมาเรื่อย ๆ


วินาทีที่เราเเลกเปลี่ยนความรู้สึกได้โดยไม่ต้องเอ่ยคำใด


วินาทีที่เราต่างพยายามหาเหตุผลและคำอธิบายให้กับรสหอมหวานอันแปลกใหม่


และเป็นวินาทีเดียวกับที่ได้รู้ว่า...


“คริส...”


“...”


“...ผมรักคุณนะ” รอยยิ้มกว้างปรากฎขึ้นบนใบหน้าของนักแสดงหนุ่ม


“จูบเมื่อกี๊ก็...ถือว่าเป็นเมอร์รี่คิส...มาสก็แล้วกัน”


—ผมรักคุณจนแทบบ้าแล้ว






Merry Christmas X Kissmas <3