มาๆ เรามาเริ่มกันที่วันที่3ของการถ่ายทำกันเลยดีกว่า

วันนี้ไม่มีอะไรมาก

ตามกำหนดการ เราจะจัดการกับทุกฉากที่ต้องถ่ายในร้ายขายยา

ซึ่งเราได้โลเคชั่นเป็นที่นี่เลยจ้าาา ร้านกงไทยโอสถ

คือฝรั่งชอบกันมากร้านนี้ นางบอกว่าไอไม้ๆนี่มันสวยจับใจจริงๆ

จอห์นมีการเหน็บแนมเราด้วยนะว่าไหนพูดมาตลอดไงว่าไม่เคยเห็นร้านยาแบบนี้เลย

แล้วทำไมพวกเราถึงหาเจอล่ะ

นี่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทำตาปริบๆแล้วบอกไปว่า ก็มันเก่าแล้ว ใครจะไปรู้ว่าที่นี่จะมี โถ่

ซึ่งการหาที่นี่เจอเนี่ย มันเป็นอะไรที่คอมพลิเคทเต้ดมากๆ

เริ่มจากวันแรกที่หาโลกันนั่นแหละ

พี่ร้านยาแถวๆตลาดในเมืองบอกมาว่าร้านนี้เก่าจริง ให้ลองไปติดต่อดู

(ยังจำวันนั้นได้ ซาบซึ้งในความกรุณาของพี่เขามาก กราบบบบบ)

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ก่อนออกกอง วันนี้เรามีงานต้องทำกันก่อนนะจ๊ะ

นั่นคือการทำแผ่นบล็อกแสงและรีเฟลคเตอร์นั่นเองง แท่แด๊!!!

ทำกันแบบนี้แหละ นั่งตากแดดกันจนเหงื่อตกเป็นเม็ดๆ

ในขณะที่จอห์น DPของเรายุ่งๆกับการฝึกใช้stedicamอยู่บนห้องพัก

วิ่งไปวิ่งมาตรงโถงทางเดินจนคนทั้งชั้นงงแล้วมั้ง 55

ระหว่างที่เราเพ้นบอร์ดให้เป็นสีดำ (ตั้งสองแผ่นนะ กินเวลาพอควร)

เรากับโซเฟียก็ได้ชิทแชทกันเบาๆ

พูดถึงเรื่องที่เราชอบจากที่ที่เราโตมา พูดถึงเรื่องที่เราไม่ชอบ

ถามกันว่าทำไมถึงมาเรียนฟิล์ม

ชีวิตเป็นยังไงบ้าง

คุยกันหลายสิ่งเหลือเกิน เพลิดเพลินมากๆ (สีนี่เปื้อนเสื้อไปล้ะ เพลินจัด)

ชอบตรงที่มันดูมีความจริงจังน่ะ

คำถามที่เราถามกันมันไม่ใช่แบบนี้เราคุยกันปกติ

มันลึกกว่าปกติ มันดูสนใจกันมากกว่าปกติ

ซึ่ง ดี เฟิร์นชอบ Deep conversation อยู่แล้ว

ถึงจะร้อน แต่เช้าวันนั้นก็นับว่าเป็นเช้าวันโปรดของทริปเลยทีเดียว

แถมตอนเช้าตรู่ พ่อยังมารับเฟิร์นกับโซเฟียไปกินอาหารเช้าด้วยกันอีก ชอบ

/ตัดภาพไป จอห์นนี่คือเครียดมาก ทำไมกล้องมันยังสั่นวะ!! 555 เห็นใจนาง

หลังจากเตรียมตัวกันเสร็จ พวกเราทีมงานสามคนก็ล่วงหน้าไปที่ร้านขายยากันก่อน

แล้วส่งอาทไปรับนักแสดงมาที่ร้านขายยา แล้วก็ส่งอาทกลับไปหาซ์้อของกินและถ่ายเอกสารนิดหน่อย

จากนั้นเราก็เริ่มถ่ายทำกัน

อย่าถามเลยว่าเหนื่อยไหม

อย่าถามเลยว่าจำอะไรได้บ้าง

อย่าถามเลยว่ารู้สึกยังไง

คือมันจำได้อย่างเดียวอ่ะ ว่าเหนื่อยมาก

เหนื่อยจนร่างจะพัง

เหนื่อยแบบร่างแหลก

เมื่อคืืนก็นอนดึกชิบหาย ตื่นก็โตรเช้า

อากาศแม่งก็ร้อน

แล้วกูยังต้องมาออกกองที่มีทีมงานสี่คน

เห้ย กูเป็นคนป้ะวะ ทำไมมันดูเหนื่อยขนาดนั้น

จากภาพคงทำให้ผู้อ่านพอจะเข้าใจความรู้สึกเราได้บ้าง ไม่มาก.. ก็น้อย... /สลบ

หลังจากฉากที่ร้านขายยาถูกเคลียร์ไปเยอะแล้วนั้น

เราก็พบว่าเราต้องไปต่ออีกสถานที่หนึ่ง นั่นคือดาดฟ้าของโรงแรม KP Grand

เพื่อไปเก็บฟุตเทจบรรยากาศเมืองจันทบุรียามเย็น พระอาทิตย์ตก แสงทไวไลท์เบาๆ

PA อย่างเฟิร์นเลยรีบเคลียร์กองแล้วสั่งมูฟโดยด่วย

วันนี้พ่อเฟิร์นพานักแสดงไปเลี้ยงข้าวตอนเย็น แล้วก็พากลับไปส่งที่ที่พัก

ส่วนพวกเราชาวเดอะแก๊ง ก็พากันไปต่อที่โรงแรม

ไปถึง มีพี่พนักงานพาขึ้นไปบนดาดฟ้า ยกเก้าอี้ ยกโต๊ะมาให้วางของ

(เกรงใจมากจริงๆ)

แล้วเราก็อยู่กันข้าวบนสักพักใหญ่ๆ น่าจะเกือบๆชั่วโมงได้

เราก็ลงมา

ถามสิว่าทำไม...

ฝนจะตกจ้าา โอ้เย ไม่ให้โอกาสกูดูพระอาทิตย์ตกเลยยยย มึ้งงง!!!

วันนั้นจำอะไรไม่ได้แล้ว

น่าจะกินก๋วยเตี๋ยวกันแถวๆเซเว่นโรงแรมนั่นแหละ ซัดกันไปคนละสองชาม

ไม่พูดอะไรกันสักคำ

ก้มหน้าก้มตากิน

กินเสร็จก็ไปนั่งเซ็งๆกับชีวิตกันต่อนิดหน่อย

แล้วก็ขึ้นไปลุยงานกันต่อ

เย้ จบไปหนึ่งวัน

แต่เดี๋ยวนะ.. เอาฟุตเทจมาวางแล้ว..

ขาดฉากร้านยาไปอีกสองฉาก...

ครับ

ถ่ายเพิ่มครับ

ส้าสสสสสสสสสสสสส ตารางรวนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย