พอไปถึงโรงเรียน ทุกคนกำลังเข้าแถวเคารพธงชาติกันอยู่ ส่วนเราก็เดินไปเข้าแถวคนมาสาย

ถึงแม้ว่าจะมีสอบ ก็ไม่มีความคิดที่จะอ่านหนังสือหรือเอกสารที่ครูแจกก่อนเข้าห้องสอบห้านาทีเลย
พอถึงเวลาขึ้นห้องสอบ ก็ขึ้นไปนั่งทำข้อสอบอย่างเบื่อ ๆ เพราะข้อสอบออกแบบเดิม ๆ และเนื้อหาก็ไม่ต่างจากข้อสอบเทอมที่แล้วเท่าไหร่นัก

พอทำข้อสอบเสร็จก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยนั่งมองไปหลังห้อง
เห็นเขาคนนั้นนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอย่างเงียบ ๆ และดูเหมือนว่าเขาจะทำข้อสอบเสร็จก่อนฉัน

ฉันนึกหมั่นไส้เขาในใจ

แต่อีกใจหนึ่่ง
รู้สึกเสียดาย

ว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วจริง ๆ หรือ ?
ถึงวิชาสอบสุดท้าย ทุกคนรีบทำ เพราะหลังจากนั้นจะได้ไปฉลองวันสุดท้ายของทุกคนที่ร้านหมูกระทะ

เราไปถึงร้านหมูกระทะ ก็เห็นเพื่อน ๆ ของเรากลุ่มหนึ่งมาถึงก่อน และเขาคนนั้นก็เช่นกัน
เขามากับคนของเขา

มาถึงเร็วจัง

ฉันที่มากับเพื่อนก็เลือกโต๊ะตัวที่ติดกับโต๊ะของเขาและหาอะไรมากิน
พอคนเริ่มมาครบ เราก็เริ่มกินกันแบบเงียบ ๆ (ทุกคนมีหมูและกุ้งอยู่ในปาก)
พอเริ่มดึก ก็เริ่มมีคนถ่ายรูปกับเพื่อนในห้อง
เราอยากมีรูปบ้าง เราก็ไปขอถ่ายด้วย
ถ่ายจนเกือบจะครบทุกคนแล้ว เหลือแต่เขาคนนั้นเป็นคน(รองของรองของรอง)สุดท้าย
เราไม่รู้จะเข้าไปขอยังไง

เราไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น

หลังจากนั้นเราก็ไปถ่ายรูปกับคนที่เหลือจนครบ
ถึงเวลากลับบ้าน
เราก็เก็บของทุกอย่างใส่ใต้เบาะมอเตอร์ไซค์ สตาร์ทรถและพร้อมกลับบ้าน
พอดีว่ามีเพื่อนที่กลับทางเดียวกับเรา เราเลยขี่รถตามไปด้วย
หนึ่งในนั้นมีเขา ที่ไปส่งคนของเขา กลับบ้าน
เรารู้สึกว่าดีจังเลยนะ เราอยากให้มีคนไปส่งบ้างจัง
แล้วพอถึงสี่แยกไฟแดงสุดท้าย เราก็แยกย้ายไปคนละทาง
เราขี่รถกลับบ้านมาด้วยความเร็วในระดับหนึ่ง เพราะรู้สึกอยากนอนแล้ว
กลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำสระผม แล้วก็นอนลงบนฟูก
นอนคิดว่าวัน ๆ หนึ่งมันผ่านไปเร็วจังนะ

เราพึ่งตื่นไปโรงเรียนเมื่อเช้า ไปเจอใครต่อใครมากมายทั้งที่อยากเจอและไม่อยากเจอ
และตอนนี้เราก็กลับมาอยู่บนเตียงแล้ว
.