มึนๆ หัว รู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ เพราะเปลี่ยนอากาศ และ Jet lack กินยาแก้ไข้ไปหนึ่งเม็ด 

เที่ยงกว่าๆ โทรไปหาพ่อกับแม่เพื่อน ครู่ใหญ่ทั้ง 2 คน กระย่องกระแย่งมา ไกด์ส่วนตัวพาเที่ยวทั้ง 2 คนอายุรวมกันมากกว่า 150 ปี จะไปรอดไหมเนี่ย แต่...โอ้โห อย่างดูหมิ่นชาวนาเหมือนดั่งตาสี เอ...เกี่ยวกันไหมนี่ 

ไกด์ชายเพิ่งผ่าตัดกระดูกสะโพก เพื่อนเรียก...ปาปาขอเรียกว่าป๋าแล้วกัน ส่วนไกด์หญิงรูปร่างอ้วน แต่หน้าสวยมากเรียกให้คล้องกันว่าป้าอ้วน 

ป้าอ้วนจะลงจากรถทีร้องโอดโอยไปพลาง ภาษาอังกฤษป๋าดีกว่าป้าอ้วนหน่อย แต่ทั้งคู่พยายามสื่อกันจนเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง เอาเถอะ...ไม่ต้องคิดอะไรมาก

ป๋าพาป้าอ้วนกับเพื่อนลูก (คนไทยที่เป็นแขก...งงมั๊ย)ไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เกตอยู่ไม่ไกลบ้านพัก ขับรถลงเขามาทางบ้านไกด์จำเป็นประมาณ 10 นาที ติดกับซุปเปอร์มาร์เกตเป็นภัตตาคารและโถงโล่ง ป้าอ้วนบอกว่าเป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับจัดงานแต่งงานหรือเฉลิมฉลองของคนท้องถิ่น

ขนาดของซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ป๋าพาไปไม่ใหญ่นัก

แต่กระนั้นทั้งป้าอ้วนและแขกก็เพลิดเพลินกันอยู่นาน ป๋าต้องเร่ง “เสร็จหรือยัง” “พอแล้ว” อยู่ตลอดเวลา

ฝ่ายผู้เป็นแขกตื่นตาตื่นใจไปกับสิ่งแปลกใหม่ๆ ถามโน่นถามนี่ แรกๆ ป๋าอธิบายอยู่หรอก พอนานเข้าคงเบื่อตอบมั้ง บอกให้ไปถามเจ้าหน้าที่เอง 

ซื้อของมาเต็มรถเข็น 2 คัน

คนอิสราเอลค่อนข้างจะใจเย็นนะ

สองไกด์ผู้เฒ่าจะจ่ายเงินทีก็งกเงิ่น ยังจะมีคูปองส่วนลดสารพัดมาคิดคำนวณอีก เก็บของใส่ถุงใส่ลังก็ช้า  คนที่ต่อแถวยืนคอยสงบๆ  ไม่เห็นพูดหรือบ่นอะไร หรือพูดอะไรไม่ออกก็ไม่รู้ คงจะนึกว่าซวย... ดันมาต่อแถวผู้เฒ่า

กว่าจะจ่ายเงินเสร็จ ขนของใส่รถเข็น นานขนาดแคชเชียร์ลุกเดินไปหยิบลังใส่ของให้ลูกค้าคนต่อไป แล้วนั่งคอย

มีปัญหาอีก มาถึงรถต้องแยกของออกเป็นสองบ้าน อันนี้ของบ้านนี้ อันนี้ของบ้านโน้น 

พอเปิดท้ายรถ สัมภาระเต็มท้ายรถ ต้องจัดของที่อยู่ท้ายรถเสียก่อน จึงค่อยทยอยเก็บของที่เพิ่งซื้อแทรกลงไป 

เสร็จแล้วต้องเอารถเข็นไปเก็บ 2 ไกด์ไปไม่ไหวแล้ว เป็นหน้าที่ของแขกต้องเข็นรถไปคืนที่ เพื่อจะได้เงินที่รถเข็นกลับคืน กลับบ้านกันซะที 

ขับรถมาทานข้าวมื้อไหนไม่รู้ที่บ้านป๋า ไม่ไกลจากซุปเปอร์มาร์เก็ต

จากนั้น ขนของที่ซื้อมาขับรถกลับไปบ้านเพื่อน กว่าจะขนของเก็บเข้าตู้เรียบร้อย ต้องใช้เวลานานมากเพราะต้องอภิปราย (เถียง) กันก่อนระหว่างป๋ากับป้าอ้วน 

ป๋าบอกว่าเอาไว้ตรงนี้ ป้าอ้วนบอกไม่ได้ เดี๋ยวลูกหาไม่เจอ

ฝ่ายเพื่อนลูกที่เป็นแขกต้องคอยจับใจความให้ได้ว่าสุดท้ายของชิ้นนี้จะต้องเอาเก็บไว้ที่ไหน