ผมเรียนเภสัชปี 4 ..แต่ผมไม่มีภาพของผู้ชายใส่เสื้อกาวน์สีขาว ชุดเภสัชกรจัดยาในโรงพยาบาล
ผมชอบเรียนวิชาปรัชญา ลงไวัหลายตัว และลงวิชาเสริม เซรามิค ด้วย..

วันหนึ่ง ผมถามตัวเอง ผมจำเป็นต้องเรียนให้จบเภสัชหรือ ผมควรตัดสินใจ เลือกเรียนสายที่ผมชอบและทำงานสายที่ผมรักนะ..

ผมเบนเข็มเรียนปรัชญา และจบในเวลาต่อมา.. ผมได้มีโอกาสเจออาจารย์ท่านหนึ่ง จัดงานนิทรรศการเซรามิค ผมได้ร่วมแสดงผลงาน และอาจารย์ท่านชอบผลงานผม และเก็บชิ้นงานผมไว้

ต่อมาอาจารย์ทราบจากเพื่อนว่า ผมกำลังลำบาก ไม่มีงาน อาจารย์ชวนผมไปจัดงานด้วย และให้ผมไปเข้าคอร์สปฏิบัติธรรม ท่านโกเอ็นก้า 10 วัน
ความมีสมาธิ ใจจดจ่อ focus กับงานเซรามิค ปั้นหม้อ แจกัน ถ้วยชามต่างๆ ทำให้ผมมีผลงานที่ดีตามมาครับ และมีลูกศิษย์มาเรียนกับผมด้วย

ผมสอนลูกศิษย์เสมอว่า งานปั้นด้วยดินเหนียว เราต้องนิ่ง มีสติ มีสมาธิ จดจ่องานที่อยู่ตรงหน้า ถ้ามือเราอยู่ที่ดิน แต่ใจเราอยู่ที่อื่น งานชิ้นนั้นก็บูดเบี้ยว เสียหายทันที ต้องซ่อมแก้ไขกันวุ่นวาย

บางครั้งงานปั้นเรียบร้อย มือเราประคองชื้นงาน หากเผลอไผล ถือประคองสินค้าชิ้นนั้นๆไม่ดี ก็หล่นแตก มีตำหนิได้ ..

เราต้องรู้ว่าดินเหนียวมีคุณลักษณะอย่างไร นวดยังไง พร้อมปั้นเมื่อใด เราและวัตถุดิบ สื่อสารกัน เข้าใจกัน เปรียบเหมือนเป็นสิ่งเดียวกัน

ผมทำงานในแต่ละวัน มีสติรู้ตัวตลอด เวลาเราเดินผ่านตู้วางชิ้นผลงาน เราก็มองด้วยความสุข
ความภูมิใจในชิ้นงานต่างๆ

ผมสังเกตว่า ในชีวิตประจำวัน ให้เรามองสิ่งต่างๆในฐานะผู้สังเกตการณ์ (Observer) เรามองตามในสิ่งที่มันเป็นไป คือทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ ตามเหตุปัจจัยของมัน แล้วเราจะมีความสุข

Cr : โครงการสามเณรปลูกปัญญาธรรม
ช่อง 333 True HD