เมือเช้าระหว่างที่ผมกำลังยืนต่อแถวร้านน้ำเต้าหู้ มาลีโทรมาหาผม เธอโทรมาเล่าเรื่องโหระพาที่เธอขโมยมาจากแลปอนุกรมวิธานพืช ตอนนี้ชูต้นสวยออกดอกน่ารัก เธอบอกว่า เธอจะเอามาฝาก ให้ผมไปซื้อขนมจีนมากินแกล้มกับโหระพา เธอพูดงี้ผมก็ค้านแล้วว่ามันผิดแต่เธอกลับบอกว่า วันนี้เจ้าโหระพาเป็นพระเอก ขนมจีนเป็นเพียงพระรอง 

วันนี้ดูเธอตื่นเต้นเป็นพิเศษ เธอพูดเร็วและลิ้นพันกันบ้าง นึกคำไม่ออกบ้าง โดยเจ้าตัวก็แอบบ่นตัวเองอยู่ว่า ‘วันนี้ฉันเป็นอะไรไม่รู้พูดไม่รู้เรื่องเลย’

ผมเซ็นสัญญาเรื่องขนมจีนกับมาลีเรียบร้อยนัดพบกันที่สวนสาธารณะที่เราชอบไปด้วยกัน 

มองท้องฟ้าต้นไม้สักพักแล้วค่อยไปกินขนมจีนกัน

ผมมารออยู่สวนสาธารณะนี่ก่อนเวลา 

มาลีชอบที่นี่

เธอเคยบอกว่าที่นี่เหมือนบ้านหลังใหญ่มากมากหลังหนึ่งที่มีต้นไม้เล็กใหญ่ปะปนกันแข่งกันชูกิ่งก้านใบ มีเจ้านกกระจอกนกพิราบเป็นลูกหลาน 

เธอมักชอบอะไรแบบนี้เสมอ

เรานอนเล่นกันใต้ต้นหูกวางเธอนอนบนแขนผม ผมหยิบหนังสือฮารุกิ มูราคามิ เจ้าเก่ามาอ่าน  .

“ เดี๋ยวก็เป็นซึมเศร้าตามพระเอกหรอก”

ผมยิ้ม

“มาลีถ้าให้เลือกได้ ของขวัญปีใหม่ปีนี้อยากได้อะไร”

“ถามยากจัง”

“ตอบมาเถอะ”

“อยากให้โลกเป็นความฝันที่สวยงามของเด็กๆ”

ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าความฝันของเธอต้องประมาณนี้เธอคาดหวังที่จะไม่เห็นสงคราม

“เธอละ”

“คงจะแค่มีเรื่องดีดีทำกับเธอไปเรื่อยๆละมั่งมาลี”

ผมพูดพร้อมกับก้มไปมองหน้าเธอเธอมองหน้าผมนิ่ง นานแสนนานในความเงียบ เหมือนเรากำลังคุยกันทางโทรจิต เธอนิ่งไม่แสดงอารมณ์ใดใดออกมาจนน่าแปลก บางครั้งผมก็เดาเธอไม่เคยถูก ความสัมพันธ์แบบนี้มันยากซะจนไม่ควรรีบหาความหมายหรืออาจจะไม่จำเป็นต้องหาความหมาย เพียงแค่อยู่ไปแบบนี้รึป่าว อาจจะแค่นั้น…

ก่อนแยกกันเธอบอกให้ผมฟังคูลฟาเรนไฮต์ด้วยตอนสามทุ่ม เธอจะโทรไปขอเพลงให้ 

ผมหัวเราะและล้อเธอว่าทำไมไม่เปิดยูทูป เธอก็บ่นใหญ่ว่ามันไม่เหมือนกัน

แต่สิ่งที่ทำให้ใจผมกระตุก  มันเกิดขึ้นคืนนั้นเวลาสามทุ่มครึ่ง

“สำหรับเพลงต่อไปนะครับขอมาจากน้องมาลี พฤกษศาสตร์ ให้เพื่อนคนนึงที่กำลังฟังอยู่นะครับ แหม… เค้าจะนัดกันไว้แล้วสินะฮะ ฮ่าๆๆ ฟังกันเลยครับ กับเพลง When I Fall in Love ผลงานของคุณแมทธิว ดีน ครับ…”

เพลงดังขึ้นก่อนที่มือถือเครื่องเล็กจะแจ้งเตือนข้อความsmsจากเธอ

“When I fall in love with you
Anything is out of the blue”