เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
โรงเรียนประถมฯ ผมกับวรรณ และส่วนสูงของเราเปลวเพลิง ปะทัพพิรุณ
ป.3 (2)
  • “สุ” เป็นเพื่อนร่วมชั้น ซึ่งเริ่มเข้าเรียนพร้อมกันกับผมและวรรณมาตั้งแต่ระดับอนุบาล

    เพียงแต่ในขณะที่ผมกับวรรณอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดตั้งแต่อนุบาล 1/1, อนุบาล 2/1, ป.1/1 และ ป.2/1 สุกลับเรียนอยู่ในห้องอนุบาล 1/2, อนุบาล 2/2, ป.1/3 และ ป.2/3 

    ก่อนที่เราทั้งสามคนจะได้มาร่วมห้องเรียนกันในชั้น ป.3/1

    สุตัวสูงใหญ่กว่าผมกับวรรณเยอะ และเป็นไปได้ว่าเธอน่าจะสูงกว่าพวกเรามาตั้งแต่ก่อนประถมฯ

    ผมไม่เคยสังเกตเห็นความสูง “ระดับพิเศษ” ของสุ กระทั่งเมื่อได้พูดคุยกับบิ๊กตอนปลาย ป.2 และยกยอปอปั้นว่าเขาน่าจะเป็นคนที่ตัวสูงที่สุดในระดับชั้น

    แต่บิ๊กกลับตั้งข้อสังเกตว่าสุจากห้อง 2/3 ก็ตัวสูงมากๆ เช่นกัน และดีไม่ดีอาจตัวสูงกว่าเขาเสียอีก

    คราวนั้น บิ๊กถึงกับประกาศว่าเขาจะไม่ยอมยืนวัดส่วนสูงกับสุ (แบบที่ผมยืนวัดกับวรรณ) เป็นอันขาด เพราะหวาดกลัวว่าตัวเองจะเตี้ยกว่าผู้หญิง!

    ต่างจากกรณีของสุ “แป้ง” กับ “เพลิน” ถือเป็น “เด็กใหม่” ในแง่ที่ว่าพวกเธอไม่ได้เข้าเรียนในโรงเรียนแห่งนี้มาตั้งแต่ชั้นอนุบาล หากเพิ่งเข้ามาเป็นนักเรียนตอนเริ่มต้น ป.1

    ถ้าเชื่อว่าวรรณเคยเป็นนักเรียนที่ตัวสูงอันดับต้นๆ ของระดับชั้นในช่วงอนุบาล (อาจเป็นรองแค่สุและบิ๊ก) การเข้ามาของแป้งและเพลินตอนประถมศึกษา ก็ย่อมส่งผลให้อันดับส่วนสูงของวรรณลดต่ำลงไป

    ยิ่งกว่านั้น แป้งและวรรณยังเป็นคู่แข่งกับวรรณในอีกหลายๆ เรื่อง 

    เธอสองคนไม่เพียงตัวสูงกว่าวรรณ ทว่า แป้งยังเรียนเก่งกว่าวรรณ ขณะที่เพลินก็มีหน้าตาคมสวย จนเป็นขวัญใจของบรรดาเพื่อนนักเรียนชายร่วมรุ่น ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าวรรณ

    “ออร่า” ของแป้งและเพลิน จึงสามารถเปล่งแสงกลบเกลื่อนรัศมีของ “พี่วรรณ” ได้อยู่ไม่น้อย

    ที่สำคัญ ผมยังสืบพบ “ข้อมูลใหม่” ว่าตนเองกับวรรณไม่ได้ตัวเตี้ยกว่าแค่บิ๊ก สุ แป้ง และเพลิน เท่านั้น

    แต่มีเพื่อนผู้หญิงที่เป็น “เด็กใหม่” อีกถึงสองราย ซึ่งน่าจะตัวสูงกว่าเราทั้งคู่ นั่นคือ “ปอ” จาก ป.3/2 และ “มิ้ง“ จาก ป.3/3 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in