น่าจะราวๆ ครึ่งหลังของ ป.4 เทอมสอง ตัวแทนจากกระทรวงสาธารณสุขได้เข้ามาตรวจสอบแนวโน้มการเจริญเติบโตและสุขภาพพลานามัยของเด็กนักเรียนที่มีน้ำหนักตัวเกินมาตรฐานในโรงเรียน ซึ่งแต่ละชั้น จะมีนักเรียนรูปร่างอ้วนท้วนกว่าปกติอยู่ประมาณ 5-7 คน
ตอนช่วงอายุ 10 ขวบ ถือเป็นครั้งแรก ที่น้ำหนักและส่วนสูงของผมเริ่มไม่สมดุลกัน (คงเพราะชอบฟาดอาหารฟาสต์ฟู้ด ตอนวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ มากไปหน่อย) ผมจึงถูกจัดให้เข้าพบคณะแพทย์ ในฐานะตัวแทน “เด็กอ้วน” จากระดับชั้น ป.4
ระหว่างพูดคุยกับบรรดาคุณหมอเรื่องหลักโภชนาการที่ถูกต้องเหมาะสม พร้อมเข้ารับการชั่งน้ำหนัก-วัดส่วนสูงโดยละเอียด คุณหมอผู้ชายใส่แว่นหนาเตอะท่านหนึ่งได้กล่าวชมผมว่า
“ถึงน้ำหนักของเธอจะเกินมาตรฐานมานิดหน่อย แต่ตัวยังสูงอยู่นะ ดูสิ สูงกว่าเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ในชั้นเดียวกันตั้งเยอะ รุ่นพี่บางคนก็ยังเตี้ยกว่าเธอเลย”
นั่นคือข้อเท็จจริง เพราะในบรรดาเด็กอ้วนจากชั้น ป.4 ผมคือคนที่ตัวสูงที่สุดเป็นลำดับสองรองจากบิ๊ก ส่วนเพื่อนผู้หญิงที่ตัวสูงใหญ่สุด คือ “น้ำแข็ง” ก็เตี้ยกว่าผมอยู่ถึง 2 เซนติเมตร
น้ำแข็งเองยังพูดจายกยอผมว่า “เออ แกตัวสูงเหมือนที่คุณหมอชมจริงๆ ว่ะ”
ผมพยักหน้าตอบรับคำนิยมของเธอด้วยความยินดี
สถานการณ์ทำนองเดียวกันยังเกิดขึ้นในห้อง ป.4/1
เวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ ผมจะได้ยืนเป็นหัวแถวของนักเรียนชาย เคียงคู่กับปอ ที่ยืนเป็นหัวแถวของนักเรียนหญิง
นอกจากการเตี้ยกว่าปอประมาณ 2 เซนติเมตรแล้ว ผมยังตัวสูงใหญ่กว่าเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ อย่างชัดเจน
ผู้ที่ยืนถัดจากผมในแถวนักเรียนชาย คือ “บ๊อบ” ซึ่งเตี้ยกว่าผมราว 2 เซนติเมตร ส่วนนักเรียนหญิงที่ยืนเป็นเบอร์สองถัดจากปอ ก็คือ “แจน” ซึ่งตัวสูงสูสีกับบ๊อบ
แจนมีบุคลิกแนวทอมบอยห้าวๆ เธอเป็นนักวิ่งและนักวอลเลย์บอลผู้โดดเด่นในระดับชั้น
เช้าหนึ่งของช่วงปลาย ป.4 เทอมสอง แจนเคยเอ่ยถามส่วนสูงของปอและผม ระหว่างกำลังจะเลิกแถวเคารพธงชาติ
เมื่อได้ทราบว่าปอสูงกว่าเธออยู่ 4 เซนติเมตร และผมสูงกว่าเธออยู่ 2 เซนติเมตร แจนก็พูดขึ้นด้วยท่าทีกึ่งชื่นชมกึ่งอิจฉาว่า “แกสองคนตัวโคตรสูงเลยว่ะ อยากสูงเท่าๆ พวกแกบ้าง อยากไปยืนหัวแถวบ้าง ไม่รู้ชาตินี้จะมีหวังมั้ย?”
คำชมของน้ำแข็งและแจนบ่งชี้ว่าผมยังตัวสูงกว่าเพื่อนส่วนใหญ่ในระดับชั้น ถึงแม้วรรณจะเริ่มเร่งสปีดแซงหน้าขึ้นไป แล้วถีบผมตกลงมาเป็นนักเรียนที่ตัวสูงอันดับแปดของ ป.4 ก็ตาม
นอกจากนี้ ผมยังมีผลการเรียนเหนือกว่าวรรณอย่างต่อเนื่อง สมัย ป.4 ผมสอบได้ที่หนึ่งของห้องทั้งสองเทอม และมีคะแนนรวมเป็นอันดับสองของระดับชั้น ผิดกับวรรณ ซึ่งดูจะใส่ใจเรื่องการเรียนน้อยลงเรื่อยๆ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in