คนบางคนคิดว่า คนรวย มีรถหรูๆขับมีบ้านหลังใหญ่ๆ เขาต้อง

มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบแน่นอน เขารวยแต่เขาอาจจะยังไม่พอ ใจ

เขามีบ้านมีรถแต่เขาอาจจะยังไม่มีความสุขก็ได้

ทุกวันนี้ตัวเราเองโหยหาความสุขโหยหาความสมบูรณ์แบบให้ตัวเอง

ทำไมต้องโหยหา?

คนนอกอาจมองว่าเราก็เก่ง มีดี มีชีวิตที่โอเคหลายคนก็มองว่าเรา

ก็มีความสุขแล้วแหละ เราคือคนเก่งคนนึงที่สมบูรณ์แบบ

แต่เอาเข้าจริงๆแล้วเราก็แค่คนๆนึง ไม่ได้มีความสมบูรณ์แบบอะไร

ไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ยิ่งโตขึ้นความต้องการยิ่งมากขึ้นโดยไม่มี

ที่สิ้นสุด

จนมาวันนึงเราได้รู้จักกับความเศร้าเลยทำให้เราพักกับการโหยหา

ความสมบูรณ์ในชีวิตไปชั่วคราว

เราได้มีเวลาทบทวนมีเวลาอยู่กับตัวเองมาสักระยะ แต่มันยังไม่พอ

ที่จะทำให้เข้าใจอะไรหลายๆอย่างที่ยากจะเข้าใจ เราเคยเกือบจะตาย

เพราะเพียงแค่คำพูดของคนๆนึง เคยรู้สึกโดดเดี่ยวไม่มีใคร รู้สึกไร้ค่า

เพียงเพราะใครไม่กี่คน พอมาลองทบทวนดูจริงๆชีวิตที่เป็นอยู่มัน

ดันไปตรงกับคำที่ว่า

                              "Hell is other people."

ชีวิตเราส่วนใหญ่มักชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนรอบข้าง

มักโดนทำร้ายด้วยคำพูดของอื่น เราทุกข์เราทรมานส่วนใหญ่ไม่ใช่

เพราะตัวเรา แต่มันเป็นเพราะเราใส่ใจคำพูดในด้านลบของคนรอบข้าง

เราไม่ได้กลั่นกรองคำพูดในแง่บวกที่ซ่อนเอาไว้

พอมาวันนึงเราเองคนที่ไม่เคยเปิดใจ คนที่ไม่เคยรู้ว่าโลกภายนอกมีอะไร

ยังจมปลักกับความเศร้าในบางครั้ง แต่พอวันนึงเหมือนมีจุดเปลี่ยนอะไรสัก

อย่าง ทำให้เราเปิดใจรับรู้ และรู้ว่า จริงๆแล้วชีวิตก็คือชีวิตเรา

ชีวิตที่เรามีมันเป็นแค่ช่วงสั้นๆ เราอยากทำอะไรเราก็ทำขอเพียง

แค่สิ่งที่ทำมันไม่เดือดร้อนตัวเอง หรือคนอื่น

ชีวิตเราเองจะหวังให้ใครมาเข้าใจทุกเรื่องมันคงยากหรือแทบเป็นไปไม่ได้

เรานี่แหละคือคนที่จะเข้าใจตัวเราเองได้มากที่สุด ขึ้นอยู่กับว่าเราจะใช้เวลา

ทำความเข้าใจนานแค่ไหน ถึงจะนานซะจนดูเหมือนว่าในชีวิตนี้ เราจะไม่มีทาง

เข้าใจตัวเองได้แล้ว แต่เอาเข้าจริงๆทุกๆอย่างย่อมเป็นไปได้ ต้องมีสักวันที่เราเอง

จะเข้าใจตัวเองได้ดีที่สุด และพาตัวเองไปในทิศทางที่ดีกว่าที่เคยเป็น

มันถึงเวลาพักของเราบ้างแล้ว พักที่จะอยู่กับตัวเอง พักที่ืคือการพักที่แท้จริง

พักเพื่อฟื้นฟูร่างกายและจิตใจ และทำความเข้าใจกับตัวเองว่า

                         "ไม่มีใครบนโลกที่สมบูรณ์แบบ"

ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ

นิ้ง:)