" น้อง!! ขับเเบบนี้มันอันตรายนะ หมวกันน็อคก็ไม่ใส่เดี๋ยวก็รถล้มตายกันพอดี!! "

" โอยยยพี่ อย่าเพิ่งบ่นเป็นลุงเลย จะสายเเล้วไม่ใช่

เหรอ "

เซียวจ้านที่เพิ่งนึกได้จึงรีบให้ค่าโดยสารก่อนจะรีบวิ่งออกไป ในใจได้เเต่ต่อว่าไอ้เจ้าเด็กนั้น เขาย้ายมาดูงานที่กูซูตั้งเเต่เมื่อวานเเต่ดันจัดของดึกไปหน่อยเลยตื่นสาย

ตอนรีบเเบกของพะรุงพะรังใกล้จะเป็นบ้าเต็มทนก็มีเด็กคนนึงตะโกนเรียกเขา ตอนเเรกก็ตกใจหันซ้ายหันขวาก่อนที่อีกฝ่ายจะรีบขับมอเตอร์ไซค์มาจอดขนาบข้างพลางเร่งให้เขาขึ้นรถไวๆถ้าไม่อยากสาย

พิจารณาคนแปลกหน้าก็เห็นว่าเป็นเด็กอายุไม่เกิน25 ตัวขาวๆหน้าตาดีเเต่ใส่เสื้อวินมอเตอร์ไซค์สีส้ม เเต่ก็ยังไม่ได้มองอะไรต่ออีกฝ่ายก็เร่งให้เขารีบๆขึ้นรถ

นั้นเเหละเป็นครั้งเเรกที่เรารู้จักกัน

              

  และเป็นครั้งเเรกที่เขารู้สึกถึงพื้นถนนใกล้สุดในชีวิต

ไอ้เด็กวินนี่ขับปาดซ้ายขวาเร่งเครื่องบิดความเร็วอย่างชำนาญ เรียกได้ว่าเซียนเลยก็ได้

เเต่ความเร็วระดับนี้ก็พูดได้เหมือนกันว่าตำรวจอยากจะเรียกให้จอดแล้วกดไลค์ใบสั่งให้สักใบ....

" ไงลุง ตอนเช้าไม่สายใช่ไหมละ "

" น้องขับรถแบบนี้มันอันตรายนะ หมวกกันน็อคไม่มีเหรอ "

" มี เเต่ไม่ใส่เดี๋ยวผมเสียทรง "

เซียวจ้านอยากจะจับไอ้เด็กนี่มาเทศนาสักชั่วโมงนึง เเต่ถ้าไม่ได้เด็กนี่ช่วยไว้เขาคงไปสายเเละโดนเขม่นตั้งเเต่วันเเรกเเน่ๆ 

เขาถอนหายใจถึงเเม้อีกฝ่ายจะเป็นคนหัวดื้อเเต่ก็ยังเป็นเด็ก เเต่ก่อนที่เขาจะเดินไปอีกฝ่ายก็ตะโกนเรียกซะก่อน

" ลุงๆ ตอนเช้าให้เงินเกินอะ "

" เอ้าเหรอ เเล้วทำไมไม่เก็บไว้ละไม่กี่หยวนเอง "

" ไม่เอา ผิดกฏวิน "

" เหรอ เป็นคนดีนะเราอะ "

เซียวจ้านพูดพลางยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี อีกฝ่ายที่ดูจะชอบคำชมก็รีบวิ่งเอาเงินไม่กี่หยวนมาคืนเเถมยังยิ้มกว้างจนตาปิดอีก 

โครตน่ารัก...

" น้องชื่ออะไร พี่ชื่อเซียวจ้าน "

" ชื่ออี้ป๋อ เเล้วลุงจะไปไหนทางนั้นไม่ใช่ทางกลับบ้านลุงตอนเช้านิ "

" ไปกินเหล้า ไปไหมละ "

ถึงจะรู้สึกตงิดใจกับคำว่าลุงของอี้ป๋อเเต่เขาก็เลือกจะบอกอีกฝ่ายไปตรงๆ อี้ป๋อเองก็ถอดเสื้อวินใส่ใต้เบาะก่อนจะบิดเครื่องมาจอดข้างๆเขาเป็นเชิงให้ขึ้นมาได้เลย

ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงร้านที่รุ่นพี่ให้บริษัทเเนะนำ พอเข้ามาสาวๆบ้างคนก็รีบมาเกาะอี้ป๋อในทันที 

เเต่กลับกันอีกฝ่ายกลับมีท่าทางเย็นชาเเละส่งสายตาไม่เป็นมิตรใส่จนเเก็งค์สาวหน้าเสียเเละรีบเดินหนีไป

เซียวจ้านรู้สึกขำกับความเย็นชาของอี้ป๋อที่ขัดกับความน่ารักที่ก่อนหน้านี้เเสดงให้เขาเห็นอยู่เลย เซียวจ้านเลือกที่นั่งลึกๆด้านในก่อนที่จะสั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มเเต่อี้ป๋อขอเเค่น้ำผลไม้โดยให้เหตุผลว่าเดี๋ยวจะขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งเขาไม่ได้

เวลาผ่านไปเกือบ4ทุ่มเซียวจ้านที่กำลังเมาเต็มที่ถูกอี้ป๋อเเบกออกมาจากร้านอย่างทุลักทุเล ด้วยความที่อีกฝ่ายตัวใหญ่กว่าเขาจึงใช้เวลานานกว่าจะเอาอีกฝ่ายขึ้นรถเเละขับออกมาสักที

จริงๆอี้ป๋อยากจะปล่อยตาลุงนี่ลงให้นอนกอดยอดหญ้าไปซะเพราะเซียวจ้านมือไม่อยู่สุกเอาเเต่ลูบเอวของเขาอยู่ได้ตลอดทาง....

พอถึงที่หน้าหมู่บ้านก็ปล่อยให้พี่ยามช่วยดูแลเเละพาเซียวจ้านไปส่งที่บ้านเอาเองก่อนที่เขาจะบิดมอเตอร์ไซค์กลับบ้านไปนอน

" ลุง...เด็กนั้นใครอะ "

" เอ่อ...คือ..  "

ไม่รู้จะเริ่มยังไงก่อนดี..

เซียวจ้านเล่าให้อี้ป๋อฟังว่า รอบนี้เขาคงดื่มหนักไปหน่อยถึงได้เมาจนไปพาเด็กที่ไหนก็ไม่รู้กลับมาบ้าน พอตื่นขึ้นมาถามไถ เด็กคนนี้ก็บอกว่าเซียวจ้านอุ้มเขากลับมาบ้านเเละบอกว่าจะเลี้ยงเป็นลูก

เเละเเน่นอนเด็กคนนี้กำลังติดเเหงกกับเขาเป็นปลิงและสภาพตอนนี้ก็เขาเหมือนพ่อลูกอ่อนเต็มทน

" เเล้ว...ลุงจะเอาไงต่อ  "

" ก็น่าสงสาร คงต้องเลี้ยงจริงๆเเล้วเเหละ "

" เอาจริงดิ เเล้ว...เราชื่ออะไรละหืม? "

" อ...อาเหยี่ยน "

เด็กน้อยซุกหน้าลงกับขาของเซียวจ้านเเอบเหลือบมองอีกฝ่ายอย่างกลัวๆ อี้ป๋อจึงล้วงเข้าไปในเสื้อวินหยิบลูกอมรสสตอเบอร์รี่ให้ เด็กน้อยยื่นมือมาก่อนจะรีบซีกซองเเละยัดเข้าปาก

ทันทีที่เหมือนกันอาเหยี่ยนละจากขาของเซียวจ้านมากอดขาของอี้ป๋อเเน่นเเถมยังส่ายไปมาจนเขาหัวสั่นหัวคลอน

" 55555 ดูท่าทางอาเหยี่ยนจะติดน้องเเล้วเเหละ "

" ไม่ต้องมาขำเลย ลูกลุงไม่ใช่ไงดูแลหน่อยดิ๊ "

" ทั้งคู่... "

" ห่ะ//ห่ะ?? "

" อยากมีพ่อสองคน.. "

เซียวจ้านถึงกลับหลุดหัวเราะส่วนอี้ป๋อก็ดูจะตกใจกับความต้องการของเด็กน้อย คนตัวบางรีบเเกะ

อาเหยี่ยนออกก่อนจะอุ้มเด็กน้อยส่งให้เขาทันที

" พ่อเราก็อยู่นี่ไง ไม่ต้องโยนมาให้พี่เลย "

" เอาน่าๆ เดี๋ยวพี่ไปทำเรื่องเข้าอนุบาล

อาเหยี่ยนก่อน ว่างๆก็ไปส่งเด็กไปโรงเรียนด้วยละ " 

" ฮึ ลุงเป็นพ่อเลี้ยงไปดิ "

พูดดีไปยังงั้นเเหละ...

พอตอนเช้าอี้ป๋อก็มารับอาเหยี่ยนไปโรงเรียนทุกวัน

แถมยังยอมใส่หมวกกันน็อคที่เขาซื้อมาให้ด้วย ถึงจะโดนด่าว่าลายคุณลุงก็เถอะ...