กลวง ...

คือความรู้สึกที่เป็นอยู่ในตอนนี้

เราไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้มันแปรปรวนไปหมด

บางทีก็รู้สึกเงียบและเรียบนิ่ง อีกสักพักกลับหมุนวนจนอกจะทะลุ  

เราโหยหาการอยู่นิ่งๆ เพียงลำพัง แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องการใครสักคน

สิ่งเหล่านี้มันทำให้เรารู้สึกแย่กับตัวเอง รู้สึกไร้การควบคุม รู้สึกไร้วุฒิภาวะทางอารมณ์

รู้สึกไร้ค่าเมื่อใครสักคนอยากพึ่งพา จนกลายเป็นการผลักไสทุกสิ่งออกห่างจากตัวเองให้ได้มากที่สุด

เพื่ออะไร? ก็เพื่อไม่ให้เขาต้องมาทนกับสิ่งที่เราเองก็ยังทนไม่ได้..

ความเสียใจที่ไม่เปล่งเสียงแต่กลับก้องอยู่ในหัว

น้ำตาที่ไม่ไหล แต่ก็ไม่เคยหาย  

ในไม่ช้าเมื่อเราพร้อม เราหวังเสมอว่ามันจะยังไม่สาย

และสุดท้ายเธอไม่จำเป็นต้องขอโทษเรา

เพราะคนที่ผิด จนถึงขั้นไม่อยากยอมรับ คือเราเอง