ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ

          เสียงลูกกลมๆดังกระทบกับพื้นสนามในทีวีก่อนที่ร่างของนักกีฬาตัวสูงจะกระโดดชู้ตลูกบาสลงแป้นอย่างสวยงามพร้อมกับเสียงฮือฮาของเด็กสี่ขวบที่นั่งดูอยู่ตาเป็นประกายแจ็คสันรู้สึกว่านักกีฬาในทีวีมันช่างเท่ซะเหลือเกินเด็กชายหอบร่างตุ้ยนุ้ยของตัวเองเข้าไปหาคุณแม่ในห้องครัว

          “แจ็คสันมาหาม้ามีอะไรครับหิวเหรอ”คุณนายหวังเอ่ยถามลูกชายวัยสี่ขวบในขณะที่ยังง่วนอยู่กับหม้อซุปตรงหน้าในขณะที่เด็กชายแจ็คสันของคุณแม่เดินเข้ามาออดอ้อน

          “หม่าม้าจั๋นจั๋นหยักเย่นบ๊าด”

และจากเหตุการณ์ข้างต้นนั้นเองที่ทำให้มาร์คต้องมาสอนให้เด็กที่เพิ่งเดินคล่องเมื่อปีที่แล้วหัดเล่นบาส เขาไม่แน่ใจว่าบ้านหวังจริงจังกับเรื่องที่แจ็คสันประกาศว่าจะเล่นกีฬาชนิดนี้มากเท่าไหร่แต่ก็ลงทุนซื้อแป้นบาสเด็กเล่นและลูกบาสสำหรับเด็กมาให้ลูกชายที่ตอนนี้กำลังเห่อของเล่นใหม่ลองชู้ตบาสลงห่วงที่ติดกับกำแพงบ้านแต่เพราะเล็งไม่แม่นหรืออะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้มันไม่ลงสักทีจนเจ้าตัวบ่นออกมา

มาร์คมองเหตุการณ์นั้นแล้วหัวเราะเบาๆก่อนจะแบมือขอลูกบาส และโยนมันเข้าห่วงอย่างง่ายดายเพราะแป้นมันอยู่ต่ำกว่าตัวเขาไม่มาก(แต่สูงมากแน่นอนเมื่อเทียบกับส่วนสูงของเด็กสี่ขวบ)จนแทบจะเป็นการหยอดลูกบาสเข้าห่วงด้วยซ้ำแต่มันก็ดูเท่ที่สุดในสายตาของเด็กสี่ขวบแล้ว

“ม้าคเจ่งค้าบ”แจ็คสันชมเขาเหมือนกับเวลาที่เจ้าตัวทำอะไรสำเร็จ

“ไม่ใช่เด็กสักกะหน่อยไม่ต้องชมอย่างนั้นก็ได้”มาร์คว่าพลางขยี้หัวเจ้าตัวยุ่งไปที

“ม้าคเจ่งมาจุ๊บจุ๊บ”เจ้าลูกหมูว่าพลางทำท่าจุ๊บจุ๊บอย่างที่เจ้าตัวว่าในขณะที่มาร์คขมวดคิ้ว

“เฮ้ยไม่ใช่แล้วมั้ง จะแต๊ะอั๋งพี่เหรอเจ้าอ้วน”ไอ้หมูของมาร์คทำหน้างงแล้วถามกลับ

“แต๊ะอั๋งคือไยอะ”

 มาร์คคิดก่อนจะบอก”ช่างมันเถอะเนอะ”

“ตะว่านะหม่าม้าบอกมาว่า ถ้าจั๋นจั๋นทำดีได้จุ๊บ มะกี้ม้าคทำดีม้าคต้องได้จุ๊บ”

มาร์คขมวดคิ้วหนักขึ้นไปอีกแต่ก็อาจจะจริงอย่างที่แจ็คสันว่าบางทีบ้านนี้คงสอนกันว่าถ้าทำอะไรดีๆแล้วจะได้จุ๊บเป็นรางวัลละมั้งคิดได้ดังนั้นมาร์คเลยก้มลงเอียงแก้มซ้ายให้เด็กตัวอวบได้ทำอย่างที่ตั้งใจแจ็คสันจุ๊บลงที่แก้มเขาแรงๆ แล้วมาที่แก้มอีกข้างขึ้นไปจูบที่ปลายจมูกแล้วต่อด้วยหน้าผาก สุดท้ายหยุดที่ริมฝีปาก เด็กน้อยทาบอวัยวะเดียวกันลงมาค้างไว้จนมาร์คสะดุ้งแล้วต้องผลักออก

“เมื่อกี้...”คำว่าจูบถูกกลืนในลำคอเมื่อสำนึกได้ว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่เด็กสี่ขวบที่ตอนนี้กำลังตกใจที่โดนมาร์คผลักออกอย่างแรงในดวงตาของเด็กน้อยมีความสงสัยเจือกับความเศร้าที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เดาได้ในอีกไม่ช้าว่าน้ำตาไหลแน่ถ้าเขาไม่รีบปลอบ

“มาร์คขอโทษ...”เอ่ยเสียงอ่อนแล้วรวบตัวเด็กน้อยที่กำลังจะร้องไห้เข้ามากอดแล้วรับรู้ว่าเด็กอ้วนของเขากำลังน้ำตาไหล

“ม้าคผัก จั๋นแค่ทำเหมือนม้ากะป๊า”เด็กชายว่าพลางเอาหน้าเช็ดกับแขนเสื้อพี่ชายข้างบ้านคำตอบใสซื่อทำมาร์คเจ็บทั้งใจ แต่ช่วยไม่ได้จริงๆใครจะคิดว่าจะมาเสียจูบแรกให้เด็กสี่ขวบที่แค่เลียนแบบพ่อกับแม่กันล่ะ

“ขอโทษนะ”เอ่ยกระซิบซ้ำไปซ้ำมาพร้อมกับโยกตัวไปด้วยน้อยๆจนแจ็คสันสงบลงแล้วค่อยสอน“ทีหลังอย่าทำอย่างนี้กับใครเลยรู้ไหม”

เจ้าลูกหมากระพริบตาปริบๆถาม”ป๊ากะม้าก็มะได้อ่อ”

“ได้ แต่คนอื่นห้ามไง”มาร์คว่าอีก

“งั้นจะทำกะม้าคคนเดียวเลย!”

ทันใดนั้นคุณนายหวังก็โผล่หน้าออกมาเอ่ยถาม”ทำอะไรกับพี่เขาคนเดียวฮึ”

“หม่าม้า วันนี้จั๋นจั๋นได้จุ๊บๆ กะม้าคด้วยแหยะ!”

--------------------------------------------------------------------------

จากคนเขียน: หมั่นไส้ไอ้หมูอนุญาตให้ทุบทีนึงแต่อย่าแรงมากหมูเจ็บ ที่บอกไม่ใช่อะไร หมั่นไส้เหมือนกัน หมูไม่ต้องโตหรอกแค่นี้ก็ได้เซอร์วิสพอแล้ว (ปล.ด้วยความสัตย์จริงต้องมีแท็กมีอะไรไหมคะ)