เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Pastel world [YoonMin]19!
Pastel shade - 6
  •      09.
          หัวใจผมเต้นแรงมาก มากจนเสียงทุ้มก้องในอกนี่กลบเสียงอื่นๆไปหมด และผมคิดว่าเขาต้องได้ยินแน่ๆ

         หวังว่าเขาจะนึกได้ว่าผมใจเต้นแรงเพราะความกลัว

         ไม่ใช่เพราะฝ่ามืออุ่นๆของเขา--- ที่กำลังทาบทับหลังมือของผม

         "ใจเย็นๆ" เขาขยับเข้ามาใกล้ "นายตกใจเกินไปแล้ว" คิ้วเรียวขมวดมุ่นเล็กน้อย นั่นแหละ เขาคงได้ยินเสียงหัวใจผมจริงๆ

         มีแต่คนว่ามินยุนกิเป็นคนเย็นชา แต่ไม่รู้สิ ผมรู้สึกว่าในทุกๆการกระทำและสายตาของเขา แฝงไปด้วยความใจดีและอ่อนโยนอยู่ลึกๆ (ซึ่งมันอาจจะลึกมากจนคนอื่นสังเกตไม่เห็น)

         ผมพยักหน้าตามที่เขาบอก

         "ว่าแต่พี่ยุนกิไม่กลัวเหรอครับ?" ผมพยายามทำตัวเป็นปกติ

         แม้จะรู้ในใจอย่างซื่อตรง ผมกำลังเสแสร้งทำเป็นปกติ

         แน่นอนว่าผมไม่ได้กลัวขนาดนั้น แต่ผมไม่ปกติเพราะมีตัวแปรที่ชื่อว่ามินยุนกิอยู่ในระยะโคลสอัพ!

         เขาใกล้จนผมได้กลิ่นหอมจากผิวของเขาด้วยซ้ำ

         "ไม่เชิง" เขาตอบ

         "เคยลิฟท์ค้างคนเดียวอยู่ครั้งนึงน่ะ ติดเป็นชั่วโมงเลย" เขาเริ่มเล่าเรื่อง ผมขอคิดเข้าข้างตัวเองได้หรือเปล่าว่าเขากำลังจูงไม่ให้ผมไปกังวลเรื่องสถานการณ์ตอนนี้

         "แต่สุดท้ายก็มีคนมาช่วยนั่นแหละ" เขายังไม่ปล่อยมือผมตอนที่กำลังพูด

         มือเขาหยาบกว่าที่ผมคิด อาจจะเพราะเล่นกีฬา

         "คราวนี้ติดแล้วมีนายมาอยู่ด้วย เลยไม่ค่อยกลัวมั้ง"





         10.
         ผมเห็นปาร์คจีมินนิ่งงันไป

         ผมกลับมานึกว่าพูดอะไรผิดหรือเปล่า ก่อนจะตระหนกโวยวายอยู่ในใจคนเดียว

         ไอ้ประโยคแบบนั้นน่ะ--- ใครสั่งใครสอนให้พูดกันมินยุนกิ

         ให้ตาย มันไม่ใช่ตัวผมเลย

         แต่ว่าก็ว่าเถอะ ต่อหน้าคนที่ชอบ---- ผมคงครองสติให้ตัวเองเป็นตัวเองได้ไม่ง่ายนักหรอก 

         แต่ก่อนที่ผมจะแก้ตัวหรือพูดพล่ามอะไรออกไป ผมรู้สึกได้ว่าเส้นชีพจรตรงแอ่งข้อมือเขามันเต้นตุบรัวขึ้น สัมพันธ์กับใบหน้าที่เริ่มแต้มสีชมพูเรื่อ

         อ๊ะ...

         ผมว่าผมรู้อะไรบางอย่างนะ:)

         ผมกระชับฝ่ามือเล็กๆนั่นให้แน่นขึ้นอีก แล้วเขาก็หันหน้าหนีไปทางอื่นเลย

         แต่เรียวนิ้วเล็กๆนั่นกลับไม่ได้ขยับหรือสะบัดหนี

         ผมจะถือว่ามันเป็นคำอนุญาตแล้วกันนะครับ

         ดังนั้น มันคงไม่ผิดอะไร

         ถ้าผมจะจับมือเขาแบบนี้ต่อไปนานกว่านี้อีกสักนิด

         :)





    ==========TALK=============

    สวัสดีค่ะ

    ตอนแรกว่าจะไม่มาอัพแล้ว (ฮา) รู้สึกไร้กำลังใจจริงๆค่ะ มียอดวิวมีคนอ่านมันก็ดีใจนะ แต่ก็นั่นแหละ เป็นไรท์เตอร์นี่มันน่าสงสารจริงๆค่ะ คนอ่านไม่เห็นใจเลย (ฮา) 

    เอาล่ะ เราจะคิดในแง่ดีว่างานเขียนของเรายังไม่ดีพอแทนแล้วกัน เอาไว้เจอกันตอนหน้านะคะ <3 
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
tooktik_tuan (@tooktik_tuan)
รออ่านต่อนะคะไรท์เป็นกำลังใจให้ค่ะ