ความทุกข์ของเหลาองค์เทพเพราะไม่สามารถครองรักกันได้ตามสวรรค์ลิขิตไว้ 

มันทรมานกับคนดูเหลือเกิน โดยเฉพาะเพลงประกอบแต่ละเพลงนั้น ทำหัวใจขาดห้วง

โพสต์นี้จะระบายความรู้สึกของเพลงเป็นหลัก แม้มีหลายประเด็นจากเรื่องนี้ที่น่าเล่า เม้าออกมา

หากเป็นเพลงประกอบมันเพราะและงดงามเหลือเกิน งามได้มากจนกระทั่งผลักให้มาเขียนโพสต์นี้

และขอเกริ่นถึงที่มาของจุดเริ่มต้นในการดูเรื่องนี้ไว้สักหน่อย 

เดิมที่ที่เห็นเรื่องนี้จาก WeTV เราก็เฉยๆ เพราะเห็นปกก็ไม่ได้รู้สึกชอบพระเอก เลยไม่สนใจ

แต่จุดสนใจคือชอบนางเอก ซึ่งเธอเป็นสายภาพยนตร์อย่างโดดเด่น แล้วมาลงละครเรื่องนี้

ก็แปลกใจและน่าสนใจขึ้นมาว่า เธอลงละครผลงานจะเป็นยังไง พอลองดูตอนแรกเท่านั้น

จากที่ชอบในความหน้าจืดของเธอเป็นทุนเดิม มาเจอตอนแรกก็ชอบขึ้นอีก กับความสดใส

ความเป็นธรรมชาติของเธอ แม้จะมีกระแสดราม่ากับเรื่องนี้ของเธออยู่ แต่จะไม่เอ่นในโพสต์นี้

ที่มาที่ไปก็ประมาณนี้ 

แอบไปดูสปอยล์ตอนจบมานิดหน่อย ยิ่งทำให้อยากเขียนถึงเรื่องนี้ไว้สักโพสต์

เพื่อแสดงความยิ่งใหญ่ต่อความรักของทั้งคู่ แสดงความงามของวรรณกรรมเรื่องนี้

แสดงการสื่อสารด้วยศิลปละด้านต่างๆ ที่ถ่ายถอดออกมาจากเรื่องนี้ 

และซ่างกู่ หรือที่รับบทโดย โจวตงอวี่ ที่เราชื่นชอบมาตลอด การตัดสินใจดูเรื่องนี้เพราะเธอ

คือการตัดสินใจที่ถูกต้อง เราได้หลายความรู้สึกจากเรื่องนี้ และได้แรงผลักบางอย่างมาด้วยนั่นคือ

เราอยากบำเพ็ญเพียร (อินไปมั้ยวะ?)

เพลงนี้ตัดประกอบช่วงจะตายจากกันช่วงแรก โอ้โห ท่อนแรกขึ้นมาทั้งน้ำเสียงนักร้อง ทำนองของท่อนแรก และน้ำตาของนางเอกพระเอก ใจเราถูกกระฉากเข้าไปในแดนสวรรค์นั้น มันยากเกินจะต้านทานที่จะไม่อินไปกับเพลงขนาดนี้ มันเพราะ มันเศร้า มันดึงอารมณ์และทำให้เรารู้สึกไปด้วยได้ ความละเมียดละไมของดนตรีที่อยู่ในเพลง ฟังไม่ออก ร้องไม่ได้ ไม่รู้ความหมาย แต่รับรู้ได้ว่าเศร้าจับจิต กุมหัวใจ

อีกเพลงที่วนฟังไปหลายรอบตลอด 1 สัปดาห์มานี้ เพราะและเศร้าจนอยากร้องขอให้ดูแลหัวใจกันบ้าง

เพลงนี้เป็นช่วงที่สองที่ต้องมีการตายจากกันอีกครั้ง สีหน้านางเอกที่แสดงออกมา สายตาที่เจ็บปวดและว่างเปล่า เสียใจสุดซึ้งนั้น กับเพลงนี้ที่ตัดเข้ามา เราสงสัยนะว่า คนตัดต่อเขาจะเศร้าไปด้วยไหมตอนที่เข้าตัดเพลงประกอบให้ฉากนี้ เห้ยยยย มันต้องมีน้ำตาคลอกันบ้างแหละ คือ หาเพื่อนร่วมเศร้างี้ ฮ่า

มาที่เพลงปิดจบตอน เพลงหลักของเรื่อง เอาเถอะ เศรเามาหลายเพลงเป็นหมื่นๆ ปีได้แล้วมั้งในความรู้สึก จะเศร้าต่ออีกจะเป็นไรไป ชอบภาพของปกนี้ อยากอัดกรอบไว้บูชา

เพลงนี้สุดท้าย ชอบปกภาพนี้เหมือนกัน มาแบบทำนอง จังหวะเหมือนจะเศร้าน้อยกว่าเพลงที่ผ่านๆมา แต่มันก็คงจะเศร้าอยู่ดี แม้จพแทรกผลังอบอุ่นมาหน่อยนึง ทุกความรู้สึกมันก็คือความหมายของการมีชีวิตอยู่ 

สุดท้ายเราออกตัวเลยว่าอินมาก อินไปจนกว่าจะมาจบครบทุกตอน 

อินขนาดได้แรงผลักอีกครั้ง ได้พลังอีกครั้ง ได้ความรู้สึกว่าอยากทำอะไรอีกสักครั้ง

ถ้าตอนนี้ถามว่าเรานับถืออะไรไว้ยึดเหนี่ยวจิตใจ บอกเลยค่ะ

นับถือสัจจเทพไป๋เจวี๋ยและซ่างกู่ เราคงได้มีกรอบรูปวางหัวเตียงเป็นแน่

ความงามจากเรื่องนี้ทำให้จิตใจเราเบ่งบานขึ้นแม้ว่าเรื่องจะเศร้ามาตลอด

มันเป็นความงามที่ได้รับทุกมิติ ก็คงเอ่ยคำขอบคุณที่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นมา

และสุดท้ายจริงๆ แปะลิ้งค์ที่เคยเขียนถึงเพลงจีนที่ผ่านมาอ่านจะไม่ถึงหมื่นปี 

แต่ก็กินเวลาถึง