ในวันที่ห้องสมุดปิด ทุกคนอาจจะคิดว่าเราได้หยุดงาน แต่เปล่าสักหน่อย ก็มาทำงานตามปกตินะ แค่เลิกไวขึ้นนิดหน่อยแค่นั้นเอง อาทิตย์ที่ห้องสมุดปิดแบบนี้ก็ได้เวลาผจญภัยข้างนอกแล้ว อย่างวันอังคารไปดูหนังสือที่คิโนะคุนิยะ ก็ไปเดินหยิบหนังสือตามที่ทำรายการไว้แล้วก็หยิบเล่มใหม่ ๆ ที่น่าสนใจมาด้วย ส่วนวันพุธห้องสมุดยังปิดอยู่ ต้องให้เวลานะ การทำความสะอาดเป็นเรื่องใหญ่

วันพฤหัส พี่ผึ้งก็พาไปซื้ิออุปกรณ์ที่ต้องใช้ในการเล่านิทาน ก็อย่างกระดาษ ปากกา สี เถียงกันกับเพื่อนตั้งนานว่าควรจะใช้สีอคริลิคหรือโปสเตอร์หรือว่าควรจะใช้สียี่ห้อไหน พอกลับมาที่ห้องสมุดก็เริ่มทำงาน วันที่ 14 เราก็เริ่มทำหุ่นที่จะใช้ในการเล่านิทาน ซึ่งเรารับหน้าที่ในการตัดเจ้าหุ่นมนุษย์จิ๋วออกมาจากกระดาษเพราะระบายสีได้ย่ำแย่สิ้นดี 

พอตัดเสร็จแล้วก็จะได้หุ่นหน้าตาประมาณนี้

อย่างโปสเตอร์ของงานนิทานสารพัดนึกเรายังออกแบบได้ตามใจเพราะเป็นกิจกรรมใหม่ที่เพิ่งเพิ่มมา แต่กับ Kid’s calendar มันไม่ใช่ เพราะกิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่มีอยู่ก่อนแล้ว ซึ่งวิธีการทำโปสเตอร์ก็มีรูปแบบเฉพาะอยู่ก่อนแล้ว อย่างเช่นการใช้พื้นหลังสีครีม ตัวอักษรจั่วหัวเป็นสีน้ำเงิน ด้านหลังตัวอักษรมีสีเหลือง รายละเอียดงานที่ต้องทำตามก็ตามข้างล่างนี้

ตอนแรกที่ทำเราก็งุ่นง่านว่าทำไมถึงต้องใช้รูปแบบพวกนี้ อยากเปลี่ยน อยากทำใหม่ แต่พอทำงานไปเราก็เข้าใจว่ามันเป็นสิ่งที่กำหนดมาก่อนแล้ว เป็นรูปแบบที่ใช้มาทุกงานเพื่อสร้างความคุ้นชินให้กับผู้ใช้บริการ เพราะเวลาเขาเห็นโปสเตอร์สีนี้จั่วหัวแบบนี้ก็รู้ได้เลยว่ามันคือกิจกรรมไหน และแน่นอนว่าดราฟท์แรกไม่เคยผ่าน งานโปสเตอร์ครั้งนี้ก็เลยลากยาวไปอีกสองสามวัน

นิทานสารพัดนึก เป็นกิจกรรมของกลุ่มพวกเรานิสิตฝึกงาน เป็นกิจกรรมที่พวกเราจะเล่านิทานให้น้อง ๆ ฟัง นอกจากนี้ยังมีให้วาดรูป ระบายสี แล้วก็อื่น ๆ อีกมากมาย ถ้าน้องอยากเล่นเราจะเล่นกับน้อง ถ้าน้องอยากฟังนิทานเราก็จะอ่านให้ฟัง เป็นกิจกรรมตามใจน้อง ๆ หนู ๆ อย่างแท้จริง วันแรกที่เปิดให้บริการก็มีมาใช้บริการกันตั้งสามครอบครัวเลยนะ สนุกมาก! แต่เวลากลางวันคงไม่ใช่เวลาของนิทานเท่าไหร่เพราะน้อง ๆ ชอบที่จะวาดรูประบายสีมากกว่าเยอะเลย แต่ยังไงก็ได้เล่าจนเสียงแหบแล้ว ถือว่าคุ้ม