สำหรับคนที่ต้องนั่งทำงานในห้องสมุดที่เปิดให้บริการแบบไม่มีค่าใช้จ่ายเรื่องแบบนี้ก็คงต้องทำใจให้ชิน แล้วก็เตรียมรับให้ได้ทุกสถานการณ์น่ะนะ

วันที่ 22 มิถุนา มีเด็ก ๆ มาฟังนิทานเยอะเลย มีเด็กเกาหลีมาด้วยนะ เป็นคู่พี่น้องสองคน ชื่อยุนซอกับมินซอ ตอนแรกเด็ก ๆ ก็นั่งวาดรูประบายสีกัน พอเราเล่านิทานเด็ก ๆ ก็หันมามองเหมือนจะสนใจ แต่เรากับเพื่อนก็ไม่รู้จะเล่ายังไง สักพักคุณพ่อเขาก็เดินมาถามเราเป็นภาษาอังกฤษว่าพอจะช่วยเล่านิทานให้ลูกเขาฟังได้ไหม ซึ่งเราเต็มใจมาก สรุปแล้วเราก็ได้เล่านิทานภาษาอังกฤษให้ยุนซอกับมินซอไปสามเรื่อง เด็ก ๆ น่ารักมาก

เด็ก ๆ ที่มาวันนี้น่ารักทุกคนเลยนะ มีน้องอเล็กซ์ที่ชอบวาดรูปมาก น้องเอาสีเทียนมาโปรย โปรยเสร็จแล้วก็เก็บเข้ากล่อง แล้วก็ระบายสี ทำแบบนี้วนไปวนมา ซึ่งน้องก็ดูสนุกมากทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องง่าย ๆ ไม่มีอะไรเลย โลกของเด็กนี่มันน่าอิจฉาชะมัดเลย ยังมีน้องทับทิมอีกคนนึง คุณแม่น้องน่ารักมาก คุยกับเราเยอะเลย น้องทับทิมชอบเล่นของเล่น แล้วก็ชอบเข้ามาข้างหลัง พอแกล้งลงไปนอนกับพื้นน้องก็จะหัวเราะชอบใจใหญ่ แล้วคู่พี่น้องที่เราประทับใจที่สุดของวันนี้ก็คือน้องมะรีกับอานียะ คุณแม่บอกว่าพาน้องมาให้พวกเรารับมือ ถ้ารับมือลูกคุณแม่ได้ก็ไม่มีอะไรยากแล้ว

น้องมะรีกับอานียะเป็นเด็กตัวจิ๋วที่พลังเหลือล้นมาก น้อง ๆ วิ่งไปทั่วห้องเลย ต้องบอกให้เสียงเบา ๆ ตั้งหลายรอบแหนะ น้อง ๆ พูดได้ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภาษาญี่ปุ่น คือเก่งมาก เราให้น้องมะรีสอนภาษาญี่ปุ่นมาสองสามคำ ส่วนน้องอานียะพอเป็นรูปร่มก็พูด "อัมเบลล่า~" เสียงใสเลย พอจะเล่านิทานให้ฟังน้องก็บอกว่า "เหมือนทิบ้านเล่อะ" กลายเป็นประโยคติดปากพวกเราจนฝึกงานเสร็จเลย

คิดถึงเจ้าพวกตัวจิ๋วชะมัดเลย สักวันต้องกลับไปเล่นด้วยให้ได้เลย!

- เบค่อน