นับตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักกัน เราก็ไม่เคยหยุดคุยกันเลย

แปลกแต่จริงใช่ไหม ว่ามันเป็นรายละเอียดที่เราไม่เคยนึกถึงมาก่อน ทั้งที่ขอบคุณเสมอที่เราได้เจอกัน

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ชีวิตที่เร่งรีบบีบคั้นทุกวันของเราก็ช้าลงอย่างที่ไม่เคยเป็น ความสัมพันธ์ที่เคยเป็นเหมือนบททดสอบ ว่าจะต้องมีทั้งผู้แพ้หรือชนะในสักตา ก็กลายเป็นมือที่กุมกันไว้หลวมๆเพียงเท่านั้น

เราประหลาดใจมาก ที่ทำไมอะไรๆก็ช้าลงกว่าที่เคยเป็นได้ยังไง เหตุผลนานา กำแพงสูงชัน มันถูกทำให้ไม่มีอยู่และเราชะงักงันว่ามันไม่จำเป็นต้องมีมากถึงขนาดนั้นตั้งแต่แรก

ที่ผ่านมา เราบีบกำความสัมพันธ์ไว้ในมือจนไม่เหลืออากาศให้หายใจ เฝ้าจดจ่อมองดูการเจริญเติบโตว่ามันจะบิดเบี้ยวไปในทิศทางที่ไม่ได้คาดหวังเอาไว้หรือไม่ และหากว่าใช่ก็จะลงมือตัดต้นตอ ถอนรื้อรากโคน เพราะทำใจไม่ได้กับความรักที่เฝ้าสร้างกำลังพังทลายลงและไม่เป็นดังใจคิด

ขณะที่เชื่อมั่นมาเสมอว่าความรักคือการที่เรารักใครอีกคนหนึ่งได้เท่ากับที่เรารักตัวเอง จึงไม่มีทางที่จะรู้สึกรักกับใครจริงได้ 

เธอก็ทำให้เรามีความสุข ในแบบที่ใครๆก็สัมผัสได้ว่าเรามีความสุขเหลือเกิน

ถ้าบอกว่าเธอเห็นอีกด้านของชีวิตเราที่ไม่มีใครเห็นก็คงผิด เพราะเราเปลือยทุกอย่างที่มีและตั้งใจให้คนอื่นได้เห็นเราเพียงด้านเดียวตลอดมา 

ได้หัวเราะกับเรื่องไม่เป็นเรื่องจนสุดใจ ได้เรียนรู้กันในช่วงวัยที่กระหายการเติบโตมากที่สุด 

ท่ามกลางความสิ้นหวังของสังคม เธอทำให้เรามีแรงต่อกรกับมันได้ในฐานะคนสองคนที่อดรนทนไม่เป็น 

เธอทำให้เราเริ่มประนีประนอมกับชีวิต อ่อนโยนกับมัน ผ่อนปรนกับการกินแรงกดดันเป็นอาหาร และเลิกเอาความทะเยอทะยานไปยัดใส่มือใคร ขอบคุณที่คอยบอกว่าเราสวยน่ารักในวันที่เราไม่อาบน้ำสระผม ขอบคุณที่กินกับข้าวฝีมือเราจนหมดทั้งที่มันไม่อร่อยเลยบางที ขอบคุณที่ใจเย็นกับความสัมพันธ์มากๆ ไม่เคยโกรธหรือไม่พอใจอะไรเราเลยสักครั้ง ขอบคุณที่เข้ามาทำให้รู้สึกว่ากลางวันมันยาวนาน จนอยากต่อเวลาให้มันยาวกว่านี้อีกในทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน และการได้อยู่กับเธอต่อ นั่นแหละคือความหวังเล็กๆที่เรายังคงมีอยู่ตอนนี้

เรารู้ตัวดีว่าถึงแม้จะเกลียดผู้ชายที่ทำตัวเป็นภาระหรือถ่วงความเจริญของชีวิตเรามากเพียงไร แต่การได้เป็นฝ่ายจัดแจงและคอยเป็นห่วงใยเธอ คือสิ่งที่เราเต็มใจทำและมีความสุข 

ขอบคุณจริงๆ ที่อยู่ข้างกันนะ คอยโอบกอด มอบความรัก ในแบบที่เราไม่เคยคิดว่าจะมีใครที่ปรารถดีกับเรามากขนาดนี้ได้ ทั้งในวันที่เรามีเป้าหมายในชีวิตชัดเจน รับบทเป็นสาวเจ้าตำหนิที่ไม่เคยพอใจใครทั้งนั้น หรือในวันที่เรานอนมองเพดานว่างเปล่า ปล่อยให้เวลาผ่านเลยไปเฉยๆแบบคนไม่รู้อะไร หรือแม้กระทั่งในวันที่เราเสียสติ เป็นผู้หญิงบ้าๆขี้วิตกคนหนึ่งที่รับมือกับอารมณ์ไม่ไหว ซึ่งเธอรู้ดีกว่าใครว่าเรารักตัวเองแค่ไหนแต่เธอก็รักตัวตนของเราพอๆกับที่เรารักมันด้วย 

เราที่มักจะบอกความต้องการของตัวเองอย่างตรงไปตรงมาเสมอโดยไม่สนว่าเธอจะเป็นยังไง คาดคั้นจะเอาคำพูดจากปาก อยากได้การเปลี่ยนแปลงที่ว่องไวทันตาเห็น ที่เราก็เข้าใจว่าเธอยังทำไม่ได้ในเวลานี้ เพราะเธอเองก็มีเรื่องเจ็บปวด มีรอยร้าวในใจที่เราคงไม่มีวันซ่อมมันได้ มีความเหงามากมายที่คงมากกว่าที่คนอย่างเราพร่ำบ่นออกไปหลายเท่านัก เราถึงอยากมอบความรักให้เธออย่างดีที่สุด ให้เธอรู้สึกปลอดภัย ว่ากับเราเธอไม่ต้องดีไปมากกว่านี้ก็ได้ และถ้าหากเป็นไปได้ ก็ไม่อยากให้เหงาอีกต่อไปแล้ว

ไม่ว่าเราทั้งคู่จะมีปมโง่เง่าอะไรอยู่ในใจ หรือต่างมีอะไรที่ไม่พร้อมจะบอกอีกฝ่าย ชั้นก็หวังว่าเราจะข้ามผ่านเรื่องพวกนั้นไปได้ด้วยกันนะ

รอดูความสำเร็จของเธอเสมอ 

รักมากๆ ทั้งในวันพรุ่งนี้และที่ผ่านมา

สุขสันต์วันครบรอบ.