มีอะไรบ้างที่สามารถบันทึกเรื่องราว กลั่นกรองมันออกมาให้เหลือเพียงแค่ภาพทรงจำเด่นชัด หรือบางครั้งก็อาจจะดูเลือนลางลง ยามวันเวลาเริ่มเดินไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดนิ่ง

   กฎของเวลาคือการเดินขนานไปกับเรื่องจริงของอดีต อดีตที่บรรจุเรื่องราวความรู้สึก ความรัก ความทรงจำ หรือแม้กระทั่งความตาย

   สิ่งที่มนุษย์เลือกได้ คงมีเพียงจดจำเรื่องที่ดีและกลับไปใช้ชีวิตต่อในวันพรุ่งนี้

   ทุกอย่างเกิดขึ้นแล้วล้วนดับลง ไม่มีสิ่งใดคงอยู่เป็นนิรันทร์ เว้นเพียงสิ่งเดียว

   ม้วนฟิล์มเก่าเก็บถูกพบเจอในกล่องลัง อัลบั้มรูปถ่าย ถูกซุกซ่อนไว้ราวกับไม่อยากพบเห็นมันอีกต่อไปแล้ว

   สมุดปกแข็งสีชมพูอ่อนเริ่มซีดลงตามกาลเวลา เส้นสีปากกาและดินสอแต่งแต้มลงภายในนั้นจนเต็ม บรรจุทุกความสุข เศร้า สมหวัง ความผิดหวัง และการพลัดพราก ถูกร้อยเรียงเป็นถ้อยคำสลักอยู่บนหน้ากระดาษสีเหลืองอ่อน 

   เศษซากดอกกุหลาบแห้งเหี่ยวสีน้ำตาลคล้ำ หยาดน้ำตาซึมเปื้อนเป็นด่างดวงส่งให้บางส่วนของหน้ากระดาษแห้งแข็ง

   ทั้งหมดนั่นล้วนแล้วแต่เป็นอดีต, 

   บางสิ่งบางอย่างที่เราหลงลืมไปแล้ว

   บางสิ่งบางอย่างที่ยังคงรอคอยให้เจ้าของมันกลับมาหยิบจับอีกครั้ง

   ตุ๊กตาตัวเล็กเปื้อนผงฝุ่นเกรอะกรัง รอยรุ่ยของด้ายสีขาวฉีกขาดออก หล่อนนึกสงสัยในชั่วยามที่ตัดสินใจทิ้งทุกเศษเสี้ยวความทรงจำของ ‘เขา’ ลงกล่องลัง

   ‘มันมีชีวิตที่ไหน’ นั่นคือประโยคแรกของหล่อนที่พูดกับน้องสาว เมื่อเธอทำท่าจะทิ้งมันไปอย่างไม่แยแส

   บางความทรงจำ ควรปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความทรงจำที่พอนึกถึงขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็กลับกลายเป็นแค่ความเลือนลางมิอาจจับต้องได้อีกตลอดกาล