โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอยยิ้มที่เธอมอบให้กับผู้ชายคนนั้น

เขาเข้ามาในงานพร้อมกับผม ใบหน้าอันมีเอกลักษณ์ทำให้การจดจำเป็นไปโดยง่าย ตั้งแต่วันที่เกิดเหตุการณ์รถชนผมก็จำหน้าเขาได้ เขาอยู่หน้าห้องพยาบาล คอยปลอบเธอ อยู่ในงานศพ อยู่ที่ออฟฟิศคอยรับส่งเธอ ผมจำเขาได้เป็นอย่างดี เขาคือผู้ที่ได้รับช่วงต่อรอยยิ้มของเธอ ต่อจากผม 

เขาเข้ามาในงานพร้อมกับผม และพร้อมกับดอกไม้ช่อโต สีสวย ผมจำได้ ว่านั่นเป็นดอกไม้ที่เธอชอบ ทว่ามันค่อนข้างแพง ผมจึงไม่เคยซื้อให้เธอเลย คิดว่าไม่จำเป็น คิดเอาเองว่าอย่างอื่นมันแทนกันได้ คิดไปว่าเธอไม่ได้ต้องการขนาดนั้น

ความคิดเหล่านั้นทลายลงตั้งแต่เหตุการณ์รถชน แต่ในวันนี้ ทุกอย่างตอกย้ำ...ผมน่าจะซื้อดอกไม้ให้เธอ อาจไม่ต้องใหญ่อย่างที่เขาซื้อ ไม่ต้องสวยงามขนาดที่เขาซื้อ แค่เพียงเป็นดอกไม้ที่เธอชอบก็เกินพอ

ตอนที่เขายื่นดอกไม้ให้ เธอร้องไห้ แต่รอยยิ้มที่เคลือบน้ำตานั้นเป็นรอยยิ้มที่ดีใจที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น

"ขอบคุณที่จำได้ว่าเราชอบดอกไม้อะไร คราวหลังไม่ต้องใหญ่ขนาดนี้หรอก"

ผมได้แต่โทษตัวเอง ที่ไม่ทำมันตอนที่ยังมีโอกาส ตอนที่เรายังรักกัน

แล้วเขาก็เหยียบขยี้ราวกับผู้หญิงในรองเท้าส้นสูงบนแผลของผม ตอนที่เขาบอกว่า "เต้นด้วยกันนะ"  
เธอพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่กว้างพอจะกระจายฟุ้งถ้วนทั่วงาน

เธอชอบเต้น ทุกประเภทเท่าที่มี เธอชอบเต้น แม้บางประเภทเธอจะทำได้ไม่ดีเท่าไรนักแต่เธอก็ยังชอบ ผมมักจะเบื่อการขับรถ เบื่อพอๆ กับการเต้น เธอมักจะขอร้องในแทบทุกคืนให้ผมขับรถพาเธอไปที่ร้านนู้นร้านนี้ เพื่อไปเต้น ผมไม่เห็นประโยชน์ของมันเลยแม้แต่นิด ค่ำคืนมักจบลงด้วยการที่ผมหลับหูหลับตานอนอย่างไม่ใส่ใจ

แต่ทันทีที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน การนั่งคิดทบทวนทำให้แทบเป็นบ้า เธอมีความสุขเวลาเต้น นั่นล่ะประโยชน์ของการเต้น เป็นประโยชน์ที่แม้มีเพียงอย่างเดียวก็เป็นเหตุผลที่หนักแน่นเกินพอ
ทั้งที่ผมก็ชอบเวลาเห็นเธอเต้นทั้งที่ผมก็รักที่จะเต้นกับเธอ

แต่ทุกครั้ง ความเห็นแก่ตัวครอบงำ และคร่าความรู้สึกดีๆ ของเราลง

ถ้าผมยังอยู่ตรงนั้น ผมจะทำ อย่างที่เขาทำ

จะซื้อดอกไม้ให้เธอ

จะจับมือเธอขึ้นมาแล้วขอเธอเต้น

จะเต้นกับเธอ

จะพาเธอไปทุกที่ที่เธออยากไป

ถึงแม้ว่าตอนนี้มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่ผมจะทำ เธอมีเขา ผู้ทำทุกอย่างแล้ว และนั่นก็เพียงพอ มันทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมานิดหน่อย อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะมีความสุขดีมั้ย เขารักเธอดีหรือเปล่า

มันทำให้ผมหมดห่วง ที่ตอนก่อนตายเคยห่วงไว้มากมาย ถึงจะยังไม่มีโอกาสได้ทำ แต่อย่างน้อยก็มีเขามาทำแทน ผมคงไปเกิดใหม่ได้อย่างสบายใจ























Inspire by 

When I Was Your Man By Bruno Mars