หน่วยพิสูจน์อักษรจำเป็น - Natthida Go INTERN

พุธที่ 26 มิถุนายน 2562
นี่มันอะไรกันเนี่ยย!!
รู้สึกอยากหัวเราะแล้วก็ร้องไห้ในเวลาเดียวกัน หรือควรจะปวดหัวก่อนดี
ทำไมเราถึงได้รู้สึกอย่างนี้น่ะเหรอ
เรื่องมันมีอยู่ว่า
.
.
.
วันนี้ลุงแบล็คลางานช่วงเช้า เรากับคู่หูเลยทำงานที่ค้างต่อจากเมื่อวาน พอทำเสร็จก็กลายเป็นคนว่างงาน 2 อัตรา เราเลยนั่งวาดรูปเล่นกัน ตอนนั้นเราก็ได้ยินเสียงพี่ต่อลอยมา

"อะไรของมันเนี่ย ผิดเต็มไปหมดเลย นี้ กับ นี่ ก็ยังใช้สลับกัน พี่ละปวดหัว"
"ผิดเยอะขนาดนั้นเลยเหรอพี่" พี่เมล่อนที่นั่งทำงานอยู่ตรงข้ามกันถาม
"เออดิ แก้เกือบทุกหน้าเลยเนี่ย"

ดูเหมือนพี่ต่อกำลังพิสูจน์อักษรการ์ตูนของพี่เมล่อนอยู่ และน่าจะมีเรื่องให้แก้กันอีกยาว เรามีรูมเมทที่ฝึกงานเป็นพิสูจน์อักษรอยู่เหมือนกัน กลับห้องทีไรเป็นต้องร่ำไห้ทุกที เห็นว่างานที่ตรวจมีคำผิดระนาว ชักอยากลองทำบ้างแล้วสิ อยากรู้ว่าจะปวดกระหม่อมอย่างที่ว่าจริงไหม

"ให้น้องฝึกงานเอาไปตรวจต่อได้ไหม พี่มีธุระด้วยบ่ายนี้"
โอ๊ะ อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้
"น้อง ๆ ตอนนี้มีใครว่างอยู่แล้วอยากตรวจคำผิดไหม"
"หนูค่ะ หนูอยากทำ" เรารีบยกมือทันที
"ว่างอยู่ใช่ไหม"
"ค่ะ พอดีทำงานของลุงแบล็คเสร็จแล้วตอนนี้พี่ยังไม่มาเลยยังไม่มีงานค่ะ"
"งั้นฝากด้วยนะ"

ว่าแล้วพี่ต่อก็เอาแฟลชไดรฟ์ใส่งานที่ต้องตรวจมาให้ นั่นก็คือเรื่อง..

Let's break up ไว้พรุ่งนี้ฉันจะบอกเลิกกับนาย

การ์ตูนเรื่องนี้ลงใน Ookbee Comics เนื้อเรื่องก็ตามภาพ นางเอกตัดสินใจสารภาพรักกับรุ่นพี่ที่ตัวเองชอบ แต่ดันเกิดความเข้าผิดกลายเป็นสารภาพผิดคนซะงั้น ด้วยเหตุนี้นางเอกจึงได้เป็นแฟน (แบบเข้าใจผิด) กับพระเอก และตั้งปณิธานว่าจะบอกเลิกกับพระเอกให้ได้ ซึ่งก็ไม่ได้สักทีนั่นแหละนะ (ฮา)

เราเลยได้ตั้งหน่วยพิสูจน์อักษรจำเป็นกับคู่หูแล้วตรวจกันคนละตอนสองตอนสลับกันไป อ่าน ๆ ไปแล้วก็เจอคำตก คำซ้ำ คำเกิน คำฟุ่มเฟือยเยอะมาก! แต่ที่แก้ยากที่สุดเห็นจะเป็นคำพูดของตัวละครที่เหมือนบทบรรยายในนิยายซะมากกว่า เราคิดว่าการ์ตูนคงคล้ายหนังสือภาพละมั้ง พอมีภาพเป็นตัวช่วยในการเล่าเรื่องอยู่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องบรรยายภาพซ้ำอีกที แต่แก้บทสนทนาให้เป็นธรรมชาติและส่งเสริมภาพจะดีกว่า อย่างที่เขาว่ากันว่า

"ให้ภาพมันเล่าเรื่อง"
ตรงนี้น่าจะเป็นจุดที่การพิสูจน์อักษรการ์ตูนต่างจากการพิสูจน์อักษรนิยายละนะ พอได้มาจับเองกับมือก็พบว่ามันน่าทึ้งหัวตัวเองตอนตรวจจริง ๆ แต่เราก็สนุกที่ได้ทำงานนี้เหมือนกัน บางจุดที่เจอคำผิดก็อ่านไปขำไป แต่ก็อยากร้องไห้เพราะมันแก้ยากในเวลาเดียวกัน นี่แหละที่มาของความรู้สึกอยากหัวเราะแล้วก็ร้องไห้ในเวลาเดียวกัน
กว่าจะตรวจเสร็จทั้งสิบบทก็ใช้เวลาหลายวันทีเดียว..

to be continued...