[เปิดเพลงอ่านไป เพลินนะ เชื่อดิ]

12 สิงหารู้นะวันอะไร

ถ้าถามใครเเล้วไม่รู้

นี้มันวันอะไร

ก็คงเเปลกน่าดู

เอาจริงๆ ที่บ้านของเรา

วันนี้ก็เหมือนวันปกติ

ไม่ใช่บ้านที่เเสดงความรักบ่อยๆ

จะว่าปากแข็งสุดๆก็ได้

แต่ไม่ถึงกับเมินใส่วันนี้หรอก

ทุกปีก็จะไปเที่ยว

ไปหาที่กินของอร่อยๆ

ของกินอาจจะเป็นความรู้สึกแทนเรา

มันเป็นเเบบนั้นมานานเเล้ว

ไม่เคยคิดว่ามันขาด

หรือแสดงได้ไม่เท่าคนอื่น

แบบ แม่มองตาเราก็เข้าใจ

ไม่ต้องสื่ออะไรไปมากกว่านี้

โอเค อ้วกได้ เว่อร์ไป

เอาเป็นว่ามาดูความประทับใจ

ที่เรามีต่อผู้หญิงธรรมดาคนนึ่งกัน

แม่เราเป็นผู้หญิงรักสะอาด

ทุกอย่างต้องเป๊ะ 

ฝุ่นสักเม็ด ห้ามอยู่ในบริเวณสายตา

แม่จะเก็บกวาดบ้านตลอด

ทั้งตอนว่าง ไม่ว่าง

ยุ่งมาก ยุ่งน้อย

เรามองมันเป็นความสามารถ

สามารถสุดๆเลย

เพราะทุกคืนเเม่จะนอนกรน

เพราะเหนื่อยมาก

แต่น่าเเปลก เหนื่อยขนาดนี้

ควรหลับไปตั้งเเต่ สองชั่วโมงก่อนหน้านี้นะ

ตัวเรายังขี้เกียจจะเก็บเลย

เพราะสุดท้ายยังไง 

มันก็เละเทะเหมือนเดิม

เราเคยบอกแม่นะ

ว่านี้มันอาการย้ำคิดย้ำทำชัดๆ

มีช่วงนึ่งที่เจ้เเกไม่ยอมเลย

ต้องถูต้องเก็บตรงที่เรานอนให้ได้

ปกติฉายาเราคือนอนอย่างกับตาย

ไปอยู่ไหนหลับ

เปิดเพลงดัง ไฟสว่าง คนคุยกัน

ก็ยังหลับ 

เเต่วันนั้นน่ะ

โห้ เราเเทบไม่ได้นอน

ต้องตื่นมาขอร้อง

แม่นอนเถอะ หนูกราบ

ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

แบบทีเล่นทีจริง 

มีจริงจังมากๆ 

จนเรามีความคิดเผื่อไว้

ถ้าพ่อแม่เเยกกันอยู่จริงๆ

เราควรไปอยู่กับใคร

ไม่ได้ซีเรียสนะถ้าเเยกกันจริง

ถ้ามันคือความต้องการของสองฝ่าย

เขาตัดสินใจกันเเล้ว

เราทำได้เเค่ยอมรับ ความคิดนั้น

ไม่มีใครผิดใครถูก

เรื่องของความรู้สึกมันค่อนข้างละเอียดอ่อน

ดูเป็นเรื่องน่าปวดหัวนะ

แต่ก็ยังเห็นเเม่เถียงกับพ่อทุกวัน

พร้อมๆกับดูเเลไปด้วยเเหละ

เราก็เคยเถียงกับพ่อ

บอกเลยใครที่ว่าเราดื้อ

เราไม่เฉียดความดื้อของพ่อ

เคยคิดว่าอยากบอกเลิก

เดินไปแล้วบอกเลย

พ่อ เราคงไปกันไม่ได้

หนูพยายามเข้าใจเเล้วนะ

เราเลิกกันเถอะ

เเค่คิดก็เสี่ยงเเล้ว

พ่อคงงง มันพูดอะไร

เลยสงสัยมากมาก

ทำไมความอดทนเเม่สูงจัง

สูงพอพอกับ ความเพ้อเจ้อของลูกมั้ย

ไม่ใช่เข้าเเถวต่อคิวเเล้วโดนเเซงนะ

หมายถึงเเม่เรา

มักจะคิดถึงคนอื่นก่อนเสมอ

วีรกรรมพลีชีพเเม่เยอะ

จนเราคิดว่ามันเป็นปกติ

ไปไหนมาไหนต้องมีของฝาก

แค่ออกจากหน้าบ้านไป

ยังเดินเอาขยะมาฝากเราไปทิ้งเลย

ไม่ใช่เเล้ว อันนี้อำนะ

แม่ชอบซื้อของฝาก

ทุกที่ ที่ไปจะซื้อมาฝาก

อย่างเรื่องล่าสุด

ไปต่างจังหวัด

ไปร้านอาหารตามสั่ง

แม่สั่งกะเพราไก่ไม่เอาหนัง

พอกินเท่านั้นเเหละ

จะสั่งใส่กล่องกลับบ้าน

บอกว่าอร่อยสุดๆ รสชาตินี้เลยที่ใช่

บอกแม่ไปว่าในเมืองรสนี้ก็มี

แถวบ้านร้านอาหารตามสั่งก็เปิด

นี่จิตใจจะซื้ออาหารตามสั่งเป็นของฝากเลยหรอ

ใจเย็นๆ นะคะเเม่

วางใบกะเพราลงก่อน

แม่ของเเต่ละคนคงมีบ้าง

เราว่ามันเป็นคาเเร็กเตอร์

มีทั้งดีไม่ดี

แต่เขาก็คือผู้หญิงสำคัญของเรา

อย่างที่บอก

จะให้เดินไปบอกเลิกเวลาทะเลาะกัน

มันก็ยังไงๆ อยู่

เป็นความสัมพันธ์ ความผูกพันธ์

ที่ไม่สามารถเลิกได้

คบตั้งเเต่เกิด

ยาวไปจนตลอดชีวิต

เราไม่รู้นะว่าคนอื่นจะยังไง

เเต่ผู้หญิงคนนี้

พิเศษมากๆ ในสายตาของเรา

อดทน พยายาม แบ่งปัน

เป็นไอดอลในหลายๆเรื่อง

ไม่ถนัดเเสดงออกทางคำพูด

เเต่การกระทำหนู

จะบอกแม่เองนะ

ว่าเดือนนี้เงินไม่พอ โอนที

ล้อเล่น ทุกคน

สรุปแม่ไม่ได้กะเพราไก่ไปเป็นของฝาก

ซอรี่นะเเม่ ร้านป้าออนมีจริงๆ : )

ปล. ลงเพลงให้ฟังไปพร้อมๆกับอ่าน มันเพลินนะ

ปล.2 ชอบพี่ซันนี่ ชอบเสื้อพี่เเก เป็นเอฟซีมาตั้งเเต่ สายลับจับบ้านเล็ก