งามศพที่ไม่มีน้ำตา : Did you cry - My First Time I

มาลงตอนดึกดื่น
อ่านได้ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว
ความจริงน่าจะเป็นเรื่องน่ารู้
ไม่มีความน่ากลัว
หรือเล่าประสบการณ์ขนหัวลุก
เเค่เรื่องมุมมองในงานศพ
ทุกคนคงเคยไปกัน
ตั้งเเต่สมัยเด็กๆเเล้ว
ลองคิดทบทวนดูดิ
เราที่ไปงานในเเต่ละงานศพ
นอกจากชุดที่เเสดงความเสียใจ
หัวใจเราร้องไห้ด้วยรึเปล่า
สำหรับเราที่พอนึกออก
ไม่เคยร้องไห้ในงานศพเลย
ตั้งเเต่เล็ก จนถึงตอนนี้
ยอมรับว่าไม่เคย จริงๆ
และพอคิดได้เเบบนั้น
เริ่มที่จะสงสัย
เดี๋ยวนะเคยดูละคร
ในละครไทยหลังข่าวสองทุ่มครึ่ง
เมื่อใครสักคนได้จากไป
ในละคร เขาร้องไห้
เสียใจ มากมาก
บางเรื่อง ตัวเอกอาจเสียสติ
เพราะการสูญเสียที่ไม่มีทางได้กลับคืน
อืมมมมม น่าคิดแฮะ
งานศพจึงเศร้าเเบบสุดๆ
ตัดภาพมาในชีวิตจริง
มีวงไพ่พร้อมเสียงเฮฮา
ทำไมโคตรเเตกต่าง
มาดูให้ลึกลงไปอีกชั้น
คงไม่ลงไปถึงอะนาโตมีศพ
หรือไสยศาสตร์หรอกมั้ง
เอาเเค่สาเหตุการจากไปก็พอ
ทุกงานที่เราไป
ทุกคนจากไปด้วยโรคร้าย
ไม่ก็จากไปตามอายุขัย
ซึ่งส่วนใหญ่ในละคร
จะโดนยิงตาย
ไม่ก็ ตายแบบไม่ทันเตรียมใจ
พอคิดถึงตรงนี้เราอ๋อเลย
ถ้าจากแบบที่เตรียมใจไว้เเล้ว
จะเจ็บปวดน้อยกว่า
เเต่ก็ใช่ว่าจะไม่เจ็บนิ
จริงๆคงมีจุกอ่ะ
ก็เหมือนที่เคยได้ยิน
ถึงจะโดนรถชนบ่อยๆ
ก็ไม่มีทางชินหรอก
ถ้าโดนชนใหม่ก็เจ็บใหม่
ไม่มีใครบอก
"ไม่เป็นไรๆ เคยโดนมาเเล้ว"
และกับหลายๆเรื่อง
ทฤษฎีนี้ ยังคงใช้ได้เสมอ
รู้ว่าต้องจาก แต่ก็ยังเจ็บ
เข้าใจได้ กับ ทำใจได้
ไม่ได้มีความใกล้กันเลย
งานศพครั้งล่าสุด
คืออาทิตย์ที่เเล้ว
เป็นงานศพของเพื่อนเเม่
น้าแกชื่อ น้าแอ๋ว
เเม่เพิ่งจะบอกเรา
ว่าเพื่อนเเม่คนนี้ไม่สบาย เราจะไปเยี่ยมกัน
เเต่ด้วยเวลาที่ยุ่ง
สุดท้ายเราก็ไม่ได้ไป
และรู้ตัวอีกที
เราหมดโอกาสนั้นเเล้ว
ในวันจัดงานศพ
เราเจอเพื่อนเเม่มากมาย
คุณลุงคุณป้า ดูร่าเริง
นั่งคุยกันสนุกสนาน
พอแม่ได้มาเจอเพื่อน
แม่ก็ยิ้มและหัวเราะ
ในแบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน
จริงๆ นึกว่างานรวมรุ่นนะเนี่ย
มีคำพูดติดตลกของเพื่อนเเม่คนนึ่ง
เรารู้สึกชอบ
"พอดีอีเเอ๋วมันตาย เลยมาฉลองกันหน่อย"
คิดว่าความหมายของมันคืออะไรล่ะ
ถ้าเเค่อ่านคงทำให้คิดว่า
ออกแนวสะใจ จิตๆนิดๆ
ลองคิดดูอีกที มองดีๆ
ความหมายที่เราเข้าใจ
ทุกคนคิดถึงน้าแอ๋ว
และการจากไปอยากให้ไปสบาย
เหมือนมาฉลองให้น้าเเอ๋ว
ฉลองครั้งหนึ่งที่เคยได้พบ
ฉลองครึ่งหนึ่งที่เคยได้รู้จัก
ฉลองให้น้าเเอ๋ว เป็นครั้งสุดท้าย
มองเหมือนเรายัง
คิดเหมือนกันมั้ย?
ขากลับบ้าน
แม่รื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ
สมัยประถมนู้นมาเล่า
พูดตลอดทั้งทาง
เพื่อนคนนั้นเคยเป็นเชียร์ลีดเด้อ
เพื่อนคนนี้เคยให้เเม่ทำการบ้านให้
และอีกหลายๆคน
ดูแม่มีความสุขกับวันวาน
ได้คิดถึงสมัยก่อน
ช่วงเวลาที่เดินผ่านมาแล้ว
การไปงานศพครั้งนั้น
แม่ไม่ได้เศร้าหรือร้องไห้
ทำให้เรารู้ว่า
การจากไปของใครสักคน
ถ้าเรามีความทรงจำดีๆร่วมกัน
เเค่ตรงนั้น เวลานั้น
น้ำตาก็ไม่ได้จำเป็นในงานศพเลย
เราเจอแต่รอยยิ้ม กับเสียหัวเราะ
ดีใจที่ได้เจอค่ะ น้าแอ๋ว.

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น