บึงน้ำพิษที่เหนียวจนตัวของพวกมันชุ่มโชกเปื้อนเนื้อตัวจนเหนอะหนะไปหมด

แอนดี้แมนดี้คุยกันอย่างตื่นเต้นว่าถ้ามีร่างกายที่วิเศษแบบนั้นจะทำอะไรดีชวนกันวิ่งทั้งวันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย นอนแช่น้ำในแม่น้ำอย่างสุขใจหรือเดินฝ่ากิ่งไม้แหลมคม และกลิ้งตัวลงจากเนินเขาโดยไม่สนใจเศษดินและเศษหญ้าที่จะไม่ติดบนตัวของพวกมันอีก

‘การเป็นคุกกี้นี่มีแต่เรื่องน่าสนุกเต็มไปหมดเลย’

ขณะที่ทั้งสองคุยกันอยู่นั้นเธอก็หันมาเห็นเข้าพอดีทั้งรู้สึกตกใจและประหลาดใจที่ก้อนดินทั้งสองนี้สามารถพูดได้ ด้วยความสงสัยเธอจึงลองยื่นมือไปสัมผัสพวกมันดู

“ขยับได้ด้วย น่าสนใจจริงๆ”เธอพูดขณะที่แอนดี้แมนดี้ขยับตัวหนีด้วยความกลัว

ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าเธอหันมามองพวกมันตั้งแต่เมื่อไรมือทั้งสองกระชับกันแน่นยิ่งกว่าเดิม

‘สองเส้นนั้นที่จับกันคงเป็นมือส่วนจุดสีที่หน้าต้องเป็นตาแน่ๆ’เธอคิดอยู่ในใจและเริ่มพูดคุยกับก้อนดินทั้งสองแอนดี้กับแมนดี้ที่อยากเป็นคุกกี้เป็นทุนเดิมเมื่อรู้สึกว่าเธอคนนี้ดูใจดีและสนใจในตัวพวกมันจึงรู้สึกดียอมคุยด้วยทั้งสองเล่าเรื่องเกี่ยวกับตนเองจนหมดตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาตื่นขึ้นมาวิ่งเล่นกลางแดดจนตัวละลายและการเดินทางไกลแสนยาวนานจนมาถึงบ้านหลังใหญ่น่ารักหลังนี้

          เธอฟังแอนดี้แมนดี้พูดอย่างตั้งใจขณะที่คอยสังเกตร่างกายและท่าทางของทั้งคู่ตาไม่กะพริบเธอพบว่าแอนดี้กับแมนดี้นั้นแม้ว่าจะเป็นก้อนดินคนละสีแต่ก็มีความสามารถและนิสัยที่คล้ายกันมากแต่ต่างกันที่แอนดี้เป็นก้อนดินทรงยาวสีเหลืองมีจุดสีฟ้าส่วนแมนดี้เป็นก้อนดินสีน้ำตาลอ่อนที่สั้นกว่าและมีจุดสีส้มที่หน้า ทันใดนั้นเธอก็คิดแผนการดีๆออก จึงเล่าเกี่ยวกับความฝันที่จะสร้างอาณาจักรแคนดี้ให้ทั้งสองฟัง แอนดี้กับแมนดี้สนใจมากทั้งคู่อยากเป็นคุกกี้ที่ใช้ชีวิตอยู่ในอาณาจักรและมีเพื่อนที่เป็นตัวชนิดเดียวกันเยอะๆทั้งสองไม่อยากเป็นมนุษย์ตัวใหญ่ที่ต้องทำอะไรมากมายอย่างการกิน การอาบน้ำและการนอนหลับอย่างเธอ พวกมันอยากจะวิ่งเล่นให้เต็มที่โดยที่ไม่ต้องกินหรือดื่มอะไรไม่ต้องเสียเวลาไปกับการนอนหลับอยู่เฉยๆ ท่ามกลางความมืดที่แสนอันตรายเธอฟังความคิดนั้นและลอบยิ้มอยู่ในใจ ก้อนดินพวกนี้เหมาะสำหรับแผนการของเธอมากไม่ต้องลงแรงทำอะไรมากก็มีตัวทดลองมาหาถึงที่ ถึงเวลาที่เธอจะได้ทดลองสร้างคุกกี้ที่มีชีวิตขึ้นมาเสียที

          ตอนนี้เธอพาตัวแอนดี้กับแมนดี้เข้ามาในบ้านแล้วภายในบ้านมีแต่ของน่าสนใจที่ทั้งคู่ไม่เคยเห็นตั้งแต่ขวดแก้วใสแจ๋วที่ภายในมีน้ำหลากสีบรรจุอยู่ โต๊ะไม้ขนาดใหญ่ที่มีลูกกวาดลูกอม ของหวานประเภทต่างๆ ที่ส่งกลิ่นหอมหวานอยู่เต็มโต๊ะเตาอบและหม้อสีดำสามขาขนาดใหญ่ที่มีไฟสีแดงอยู่ข้างล่าง ไม้กวาดด้ามยาวสีน้ำตาลที่มีด้ามเรียบลื่นเป็นพิเศษและที่เด่นสะดุดตาทั้งคู่มากที่สุดในบ้านนี้คือโหลแก้วขนาดยักษ์ที่มีผงสีขาวระยิบระยับลอยฟุ้งอยู่ข้างในเป็นกลุ่มๆโหลแก้วนี้กินพื้นที่ถึงมุมหนึ่งของบ้าน

‘ดูเหมือนว่าทุกอย่างในบ้านหลังนี้จะมีสีสันสดใสยกเว้นเสื้อผ้าของเธอที่เป็นสีดำ’

เธอรู้จักชื่อของแอนดี้กับแมนดี้แล้วและพยายามอย่างมากที่จะเรียกทั้งคู่ด้วยชื่อไม่ใช่เรียกว่าก้อนสีฟ้าหรือก้อนสีน้ำตาลอีกเพราะทั้งคู่ไม่พอใจมากที่ถูกเรียกอย่างนั้น แอนดี้กับแมนดี้ถามชื่อของเธอบ้างแต่เธอไม่พูดอะไรและเริ่มเปิดเตาอบให้ส่งเสียงดัง ทยอยนำคุกกี้ที่ปั้นไว้เข้าอบตกแต่งให้สวยงามและรีบวิ่งออกไปวางคุกกี้นั้นไว้ข้างนอก แอนดี้กับแมนดี้มองเธอจากหน้าต่างทั้งคู่คิดว่าอาณาจักรแคนดี้ดูน่ารักสดใสมากแต่การมองตัวคุกกี้ที่ท่าทางไม่เหมือนกันแต่มีใบหน้าเปื้อนยิ้มแบบเดียวกันติดต่อกันมาสักพักเริ่มทำให้พวกมันรู้สึกแปลกๆในหูแว่วเสียงลอยตามลมเข้ามา แม่มด แม่มดใจร้าย เสียงที่มาจากโหลแก้วขนาดใหญ่นั้น

แต่ทั้งคู่ไม่รู้ว่าแม่มด และ แม่มดใจร้าย คืออะไร ดังนั้นแม้ว่าทั้งคู่จะรู้สึกแปลกๆกับเธอคนนี้แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป อีกทั้งแอนดี้กับแมนดี้อยากเป็นคุกกี้เกินกว่าจะสนใจเสียงร้องเตือนอย่างแผ่วเบานั้น

เธอเดินกลับมาพร้อมกับหยิบถาดไปที่หม้อสีดำใบใหญ่นั้นใช้อะไรสักอย่างตักของเหลวสีเขียวขึ้นมาใส่ถาดวางไว้บนโต๊ะช้อนตัวแอนดี้แมนดี้ขึ้นมาจากริมหน้าต่างไปที่ถาดนั้นอย่างรวดเร็วทั้งคู่มองถาดด้วยความสนใจสลับกับใบหน้าที่มีรอยยิ้มของแม่มด เธอบอกว่าน้ำสีเขียวนี้จะเป็นแม่น้ำในอาณาจักรแคนดี้ของพวกเราและให้พวกมันลองชิมดูแอนดี้กับแมนดี้ไม่รู้วิธีการกินหรือดื่มแต่ก็ลองทำตามที่แม่มดบอก ทั้งคู่รู้สึกว่าถูกเธอจับตาดูอีกครั้งรอยยิ้มของเธอกว้างขึ้นตอนที่ทั้งคู่ดื่มมันลงไป และกว้างขึ้นเรื่อยๆ เมื่อแอนดี้กับแมนดี้เริ่มดื่มน้ำสีเขียวนั้นต่อไปเรื่อยๆโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด รสชาติน้ำนั้นแปลกพิลึก มันมีกลิ่นหวานหอมเหมือนกลิ่นของบ้านผสมกับกลิ่นของแม่มดมีรสชาติหวานและขมอย่างประหลาดเหมือนดิน หิน ทราย ต้นไม้ดอกไม้ผสมกัน มีกลิ่นเหม็นและคาวเหมือนสัตว์ที่ไม่ขยับตัวที่ทั้งสองเคยเห็นโชยออกมาโดยเฉพาะรสชาติของสิ่งอ่อนนุ่มที่ถูกความร้อน

เหมือนกับกลิ่นของทั้งคู่ตอนที่ถูกแดดเผา

หลังจากแอนดี้แมนดี้ดื่มน้ำในถาดอบคุกกี้ขนาดใหญ่จนตัวจมลงไปในถาดทำให้ของเหลวนั้นเปื้อนร่างกายไปหมดท่ามกลางความยินดีของแม่มด ความตกใจ ประหลาดใจ และความกลัวของพวกมันทั้งคู่ ของเหลวสีเขียวเหนียวเหนอะหนะนั้นก็ซึมหายเข้าไปในร่างกายอย่างไร้ร่องรอยไม่กลับออกมาอีกก่อนที่ทั้งคู่จะทันรู้ตัว เมื่อเสียงหัวเราะแหลมสูงของแม่มดดังขึ้น ร่างกายของพวกมันก็ไม่สามารถขยับตามใจนึกได้อีก