เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
FIC: RK200x800horamiji
Love: An Irresistable Resistance | Prologue
  • Title: Love: An Irresistable Resistance 
    Fandom: Detroit Become Human
    Pairing: Markus x Connor (with mild Hank x Connor vibes?) ft. Kamski, RK900 
    Twitter Hashtag: #LAIRfic (คอมเมนท์และสกรีมโวยวายผลลัพธ์การเลือกของคุณได้ที่นี่—)
    Warning: สปอยล์ตอนจบของเกมหลายแบบ ผู้ลงทุนควรศึกษาความเสี่ย—

    ____________________

    INTRO
    _____________________

    ละอองสีไพลินสาดกระจายอยู่ทุกหนแห่ง

    คาร์ลมักใช้ความสงบเยือกเย็นควบคุมพู่กัน ตวัดสร้างรังสรรค์งานจิตรกรรมอันสูงค่างดงามจรรโลงใจ แต่มาร์คัสจำได้ หลายครั้งอารมณ์ก็เป็นฝ่ายควบคุมพู่กันแทนตัวจิตรกร มันจุ่มสี สุ่มสะบัด หยดเหลวกระเซ็นซ่านวาดอารมณ์พรมพร่างผืนผ้าใบ เกรี้ยวกราดรุนแรง ซับซ้อนสับสน แปลกที่เขามานึกถึงมันเอาตอนนี้ แต่คงเพราะภาพตรงหน้าดูราวกับงานศิลปะในตอนนั้น

    เลือดสีน้ำเงินสาดกระจายอยู่ทุกหนแห่ง
    ดุจศิลปินแต้มแต่งภาพเขียนโดยเลื่อนลอย

    ทุกสิ่งดูคว้าง ไร้การควบคุม สำหรับรัฐบาล...เปลวไฟแห่งชัยชนะกำลังลุกโชนโชติช่วง สำหรับพวกเขา...สำหรับเหล่าหุ่นยนต์ทาสผู้ริอาจมีหัวใจ ประกายความหวังกำลังมอดดับ ผู้คนของเขาล้มลง คนแล้วคนเล่า กอบกุมอวัยวะสำคัญอันใกล้ล้มเหลวด้วยขาดธารน้ำสีไพลินเข้าไปหล่อเลี้ยง มาร์คัสยังรักษาทุกส่วนที่พยุงระบบของตนเอาไว้ได้ แต่กว่ากระสุนสักนัดจะถูกเล็งทะลุหัวใจ หรือส่วนซึ่งความเสียหายนำไปสู่การปิดระบบตัวเอง...คงอีกไม่นาน

    กลิ่นความตายคละคลุ้งฟุ้งอวลในจิต
    เสียงหวีดร้องโหยหวนครวญกรีดหัวใจ

    ถ้าหาก...นี่คือโทษทัณฑ์ของการมีความฝัน

    "มาร์คัส..."

    ค่าราคาที่ต้องชดใช้...เพื่อไถ่บาป 

    "ฉันไม่อยากตาย...ฉั—"

    แอนดรอยด์หนุ่มผิวคล้ำสิ้นใจหลังเพิ่งคว้าข้อเท้าของมาร์คัสได้ เขาหวังเพียงตนเองมีเวลาทั้งหมดในโลก เพื่อครวญคร่ำอาลัยให้ผู้จากไป หากความจริงไม่ง่ายดายเช่นนั้น ความสูญเสียฉีกกระชากเขาซ้ำๆ โหมกระหน่ำหน่วงหนักยิ่งกว่าพายุหิมะ ไม่กี่นาทีก่อนหน้านั้น มาร์คัสไม่มีโอกาสแม้แต่ประคองศพนอร์ทขึ้นมากอดเป็นครั้งสุดท้าย ทว่าเขายอมแพ้ไม่ได้ เพราะเท่าที่พอจะทำเพื่อเป็นเกียรติแก่พี่น้องผู้เสียชีวิต อาจเป็นการยืนหยัดต่อสู้ให้นานที่สุด

    เพื่อวันพรุ่งนี้

    หากรุ่งอรุณจะยังทอแสงในวันถัดไป
    หากความหวังสุดท้ายจะมาถึง

    ปราการแตกพ่ายเมื่ออาวุธหนักโถมเข้าใส่ไม่หยุดยั้ง เหล่าเจ้าหน้าที่ในชุดเครื่องแบบพร้อมรบเต็มกำลังต้อนดีเวียนต์กลุ่มสุดท้ายจนมุม ไม่มีทางหนี ไม่อาจถอยกลับ มาร์คัสเหลียวหลังมองหน้าคนของตน จอช... ไซมอน... แทบทั้งหมดมาจากเจอริโค่ แทบทั้งหมดมีแววตาที่ยังคงเด็ดเดี่ยว และพร้อมจะตามเขาไปจนสุดปลายทางฝัน

    เพราะทุกคนรู้
    ความฝันไม่ใช่ของใครคนเดียว

    ต่อให้พวกเขาตายตรงนี้ ความฝันนั้นก็จะยังถูกสานต่อโดยคนอื่น...แอนดรอยด์อื่นๆ ทั่วประเทศ คลื่นลูกแรกถือกำเนิดขึ้นแล้ว แม้ถูกทะเลกลืนหาย แต่แรงกระเพื่อมที่มันสร้างจะกระตุ้นคลื่นลูกต่อไปให้โหมซัด ต่อเนื่องยาวไกลถึงชายฝั่ง ถึงอย่างนั้นมาร์คัสก็ยังหวังว่าวันของพวกเขาจะไม่สิ้นสุดเพียงเท่านี้ กองทัพดีเวียนต์ยังมีไพ่ตายใบสุดท้าย 

    นายเป็นความหวังสุดท้ายของเราแล้ว
    คอนเนอร์   

    ที่เขาต้องการ...อาจเป็นเวลาอีกสักหน่อย

    นาทีนั้น ความเงียบงันโปรยปราย
    ห่มคลุมบรรยากาศ แข่งกับหิมะ 

    "..."

    มาร์คัสตัดสินใจ...

    ร้องเพลง | จุดระเบิด หนี

    (คลิกทางเลือกของคุณเพื่ออ่านตอนต่อไป)
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in