...และแล้วเธอก็ต้องไป /โบกมือลาวิญญาณในร่าง 

ช่วงเปิดเทอมเป็นอะไรที่ดีงามมาก ในด้านทัศนียภาพ อาหารตา อาหารใจ ขวักไขว่ไปหมด จากไม่เคยกรี๊ดกร๊าดโอปป่า ก็เริ่มแบบว่า งุ้ยยย น่ารักอะะะะ -//////- 5555555 คือผู้ชายเกาหลีส่วนมากหุ่นดี คือ สูง 170+ ที่รู้เพราะเขาสูงกว่าเรา 55555 ชอบตรงนี้ ดีต่อจัยย์ 5555555 

เอ่อ.. ขอโทษ เราหลงประเด็น 5555

คือ จะมาเล่าเรื่องชีวิตช่วงเปิดเทอม

อย่างที่บอกคืองานหลักคือแลป งานอดิเรกคือเรียน 555 ใช่อ่อวะ แต่มันจริงไง พอเปิดเทอมก็จะยุ่งมาก ไหนจะแลปไหนจะเรียน ชีวิตโคตรเหนื่อย ㅠ.ㅠ 

ตอนที่เรากำลังพิมพ์ 404notfound is typing นี่แหละ กำลังอยู่ในคลาสเลย เรียนวิชาอะไรอยู่ก็ไม่รู้เนี่ย คลาสนี้เป็นคลาสที่พีคสุดสำหรับเรา คือปกติเวลาเราเรียน โปรจะสอนเป็นภาษาเกาหลีปนอิ้ง เพื่อนให้เราเข้าใจด้วย แต่พวก handout ไรงี้ จะเป็นภาษาอังกฤษ คือเรารับได้ในจุดนี้ แรกๆจะเอ๋อหน่อย เพราะฟังอิ้งของโปรไม่ออก หลังๆเริ่มชิน แต่คลาสนี้ โปรไม่พูดอังกฤษเลยอะ พาวเวอร์พ้อยท์ก็เป็นภาษาเกาหลีหมดเลย คือเรากับคนอื่นๆที่เป็นต่างด้าวนี้นั่งเอ๋อกันตลอด เราก็ถามออนนี่ข้างเรานะว่าโปรสอนอะไรอยู่ ออนนี่ก็บอกประมาณว่า ไม่รู้เหมือนกัน งงไปหมด แกพูดไปเรื่ิอย ออนนี่ว่างี้ เราเลยแบบ เห๋ย ฉิบหายแน่แล้วมึ้งงงงงงงง

??????????????

การเรียน(ที่เกาหลีของเรา)ก็เหมือนการเอาชีวิตรอดอะ คือ ห้ามตาย แม้เขาจะรัวเกาหลีใส่ ก็ยิ้มไว้ นิ่งไว้ แล้วตามหาเนื้อหามาอ่านเอา 

ทุกคลาสจะมีพรีเซ้นท์ตลอด ประมาณ 2 ครั้ง แต่ละครั้ง ต้องพรีเปเปอร์ประมาณ 3 เปเปอร์++ ไม่รวมเปเปอร์ที่อ่านเพื่อเตรียมไปตอบคำถามอีก สำหรับคนกากและชี้เกียจอย่างเรา แม่งเหนื่อยอะ ฮืออออ เสียใจเกิดเป็นคนด๋อยแถมยังไม่ขยันอีก แต่เราก็ผ่านมันมาได้เน่อออออ 

คืออยากจะบอกว่า ทุกอย่างมันต้องผ่านไปน่ะ จะยากเย็นฉิบหายแทบตาย แต่เราก็ต้องไม่ตายน่ะ เราต้องเป็นเซอร์ไวเวอร์ ต้องเป็นผู้รอด 

เพราะคิดอย่างงั้นมาตลอด เลยทนมาถึงเทอมที่ 3 แล้ว เป็นเทอมที่มีเรียนเทอมสุดท้าย เฮ้ เทอมหน้าก็ทำโปรเจค ปั่นเล่มจบกันไป 

จะได้กลับบ้านแล้ววววววววววว