" ให้เวลากูหน่อยนะ "

" ตอนนี้มันยังได้แค่นี้จริงๆ "

บอกมาแบบนี้แล้วผมจะทำอะไรได้

คุณหายเข้าไปในพายุอารมณ์ของคุณปล่อยให้มันพัดทุกอย่างไปคนละทิศละทาง ปล่อยให้เราแยกกัน

ทุกๆคืนผมนั่งถามตัวเองในความมืด ทั้งสับสน ตกใจ เสียใจ

ว่าคุณเป็นอะไรไปหรือผมทำอะไรไป

คุณยังอยู่ดีไหม แล้วถ้าอยู่คุณอยู่ไหน

แล้วทำไมผมถึงยังอยู่ ทำไมผมยังไม่ไปไหน

ระบบความคิดอันซับซ้อนของคุณมีผมอยู่ในนั้นไหม

ทำไมในหัวผมมันเอาแต่คิดแต่เรื่องของคุณตลอดเลย

" อืม "

ผมหลุดจากภวังค์เมื่อคนข้างๆขยับตัวเล็กน้อย

นอนหันข้างจ้องหน้าเขา

มองแพขนตา จมูก ปาก

ส่วนอื่นๆที่จะไม่โดนดวงตาคู่นั้นดูดดึงความสนไปในตอนที่เจ้าตัวตื่น

คุณหายไป คุณกลับมา

และคุณก็มีท่าทีว่าจะหายไปอีก

และอาจจะกลับมาอีก

มีแต่ผมที่ยังอยู่ที่เดิม

ท่ามกลางเสียงแก้วแตกละเอียดและเสียงกรีดร้องจากข้างใน ผมยังอยู่ที่เดิม

คุณเอาแต่บอกให้ผมรอคุณ เข้าใจความรู้สึกคุณ

แต่คุณไม่เห็นสงสารใจคนรอหรือเข้าใจความรู้สึกผมบ้างเลย

.

.

.

.

.

.

ocean eyes - billie eillish