แต่ฉากที่ชอบมากที่สุดน่าจะเป็นฉากที่ซองมินและเพื่อนหยุดเวลาไว้ คือเราดูทำอะไรก็ได้อิสระไปหมดเหมือนในโลกมีแค่เรากับเพื่อนเราสามารถทำอะไรก็ได้ ถ้ามีโอกาสหยุดเวลาคงต้องลองสักวัน ฮ่าๆ แต่ในทางกลับกันเราก็ต้องสูญเสียบางอย่างไปเมื่อเวลากลับมาเดินเหมือนเดิม แต่ไม่มีใครจำเราได้แม้แต่ครอบครัวเรา ทำให้ตัวละครตัวนี้ต้องใช้ชีวิตอย่างหลบๆซ่อนๆ กลัวสังคมที่เราไม่เคยเจอมาตลอดหนังเรื่องนี้สะท้อนได้หลายแง่มุมดี

หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของอึนชูแต่น้องก็สามารถทำผลงานได้ดีนะ หลายคนอาจมองว่าช่องว่างระหว่างวัยของนักแสดงอาจดูขัดๆไปหน่อย แต่ก็เป็นมุมที่น่ารักดี