เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My Story ʕ•ﻌ•ʔstar_fruit02
การจากลาที่ จากกันตลอดไป


  • 18 December 2017

           เราจำเหตุการณ์วันนี้ได้แม่นยำ แม้มันจะผ่านมาจะเข้าปีที่2แล้วก็ตาม เราเริ่มต้นวันเหมือนกับทุกๆวัน เหมือนวันธรรมดาทั่วไป ไปเรียน สนุกกับเพื่อน ก่อนเเยกย้ายกลับห้อง มีนัดรูมเมทไว้ว่าตอนเย็นจะออกไปกินข้าวกันที่ร้านร้านหนึ่งแถวหอพัก โดยไม่รู้เลยว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า วันที่ธรรมดาๆจะกลายเป็นวันที่พังที่สุด ก่อนหน้านั้นก็มีข่าวเกี่ยวกับอนยูโดนโจมตีจนพี่เราหายหน้าหายตาไปเป็นเดือนๆ ทุ่มกว่าๆ เราเล่นทวิตเตอร์เหมือนทุกๆวัน เช็คข่าวนู้นนี่ของเรา จนไปสะดุดกับข่าวหนึ่ง เราจำเนื้อหาได้ไม่มากนัก แต่ก็ประมาณว่าจงฮยอน เสียเเล้ว โดยฆ่าตัวตาย ตอนนั้นคือมือสั่นไปเลย จากที่นอนๆอยู่ ถึงกับลุกมานั่งดีๆ ส่องไปเรื่อยๆ จนเรียกหารูมเมท ตอนนั้นคือใจเสียเเล้วนะ ยังคิดอยู่ว่าเป็นข่าวปลอม กุเรื่องขึ้นมา ยังพูดอยู่เลยว่าคนปล่อยข่าวทำไมใจร้ายจังวะ เเค่อนยูหายไปยังไม่พอใจอีกรึไง รูมเมทก็ปลอบใจนะ ว่าอย่าคิดมาก ไม่จริงหรอก ก็พยายามเชื่อนะ ปลอบใจตัวเอง ละก็ออกไปกินข้าวกัน เเต่คิดออกมั้ยว่าตอนนั้นมันกร่อยไปเเล้ว จำได้เลยว่ามันชามาก กินข้าวไม่อร่อยเลย คือจะร้องๆในร้านไป2-3รอบ เลยเลิกเล่นโทรศัพท์ เลิกส่องทุกอย่าง จนกลับมาหอ เราก็หมกหมุ่นอยู่ในทวิตส่องทุกอย่าง ดูเรื่อยๆ แฟนคลับกลุ่มอื่นๆ ด้อมอื่น ก็ทวีตกันเต็มไปหมดว่าไว้อาลัย เสียใจด้วยนะ ทำนองนี้เยอะเเยะมาก แต่ก็ยังไม่เชื่อ เราไม่เชื่อว่าจงฮยอนจะทำแบบนั้น ผ่านไปพักใหญ่ๆ มีรูปจากกลุ่มแฟนคลับที่ไปยืนหน้าโรงพยาบาล ตอนนี้...เราเชื่อเเล้ว เรื่องที่เราปลอบใจตัวเองมาเป็นชั่วโมง มันเกิดขึ้นจริงๆสินะ เเต่ก็ไม่มีอะไรคอมเฟิร์มว่าจงฮยอนเสีย เรายังมีความหวังว่าเขาจะยังอยู่ เเม้ว่ายิ่งเสพข่าวมากเท่าไร ความหวังที่ดูจะเกิดขึ้นมันน้อยมากๆ เเต่เราก็หวังให้มีปาฏิหารมันเกิดขึ้นกับพวกเรา ทางค่ายSMมันก็เงียบ ไม่มีอะไรมาให้ยึดเหนี่ยวเลย ตอนนั้นมีเเค่พวกเรากลุ่มแฟนคลับ ที่ปลอบกัน พยุงกัน เเต่เเล้ว...สิ่งที่พวกเราหวัง สิ่งที่เราอยากให้มันเกิดขึ้น ไม่ได้เกิดขึ้นกับพวกเรา ทางค่ายคอนเฟิร์มว่าจงฮยอนจากพวกเราไปแล้ว ตอนนั้นจำความรู้สึกที่มันชาๆไปทุกส่วนของร่างกายได้เลย มันโล่ง มันวูบโหวงไปหมด ได้เเต่ร้องไห้ มันเเย่ยิ่งกว่าการที่พวกเขาเเยกย้ายไปใช้ชีวิต ไปมีครอบครัว การบอกลาครั้งนี้ คือการที่เราไม่สามารถเห็นเขาได้จากที่ไหนอีกแล้ว นอกจากในความทรงจำของเรา จำไม่ได้ว่าคืนนั้นหลับไปตอนไหน แต่เช้าอีกวันที่เรายังต้องใช้ชีวิต เป็นเช้าที่ไม่สดใสเลย เราพาตาปูดๆไปเรียน เราวนเวียนจมอยู่กับความเศร้าอยู่หลายวัน SHINeeเป็นวงเเรกของวงการติ่งของเราเลยนะ เราโตมาพร้อมพวกเขา มีพวกเขาเป็นแรงบันดาลใจในหลายๆเรื่อง ทำให้เราอยากพัฒนาตัวเอง มันผูกพัน แต่วันหนึ่งคนสำคัญของเราหายไปมันก็ย่อมเสียใจเป็นธรรมดา 
          
           ผ่านมาจะ2ปีเเล้ว จะพูดว่ามูฟออน100%เลยคงไม่น่าจะใช่สำหรับเรา มันเหมือนแผลลึกๆในใจของเรา เราไม่ได้ร้องไห้หนักเหมือนคืนเเรกที่รู้ข่าว ไม่ได้ร้องไห้เยอะๆเท่ากับวันที่เห็นเมมเบอร์ทุกคนในวันฝังศพ หลังจากที่ไม่เห็นอนยูมาหลายเดือน  ไม่เห็นเมมเบอร์ครบวง การรอคอยของเราที่อยากเห็นพร้อมกันหลังจากที่คิดถึงมากๆ ต้องมาเห็นในวันที่เศร้ามากๆขนาดนี้ เราใช้ชีวิตหลังจากนั้นได้ปกติ คิดถึงก็กลับไปดูคลิปพวกเขา ฟังเพลงพวกเขา แต่ก็ฟังเพลงจงฮยอนนานๆไม่ค่อยได้ฟังได้3-4เพลง ก็ซึมเป็นส้วมเเล้ว เวลาเห็นใครบ่นคิดถึงหรือพูดถึงจงฮยอนผ่านๆในไทม์ไลน์ มันก็อบอุ่นใจนะ ที่เขาไม่ได้หายไปจากความทรงจำของใครเลย ขอบคุณที่คิดถึง สำหรับเรา จงฮยอนไม่ได้คิดผิด ไม่ได้เเย่ ที่เลือกหันหลังให้กับทุกอย่างไป ทั้งๆที่พวกเรารักเขามากขนาดนี้ จงฮยอนเป็นคนเก่ง คิดดูสิว่าก่อนจะเกิดเหตุเราไม่รู้เลยว่าจงฮยอนที่กำลังร้องเพลง ขึ้นคอน ส่งยิ้มให้ทุกคน จะจากกันไปอย่างนี้ เขาคงคิดทบทวนทุกอย่างเเล้ว เราเคารพในการตัดสินใจ เเม้เราจะเสียใจว่าที่ผ่านเราต่างไม่รู้เลยว่าคนที่เป็นความสุขให้พวกเราตลอดหลายปี กำลังเจ็บปวดกับการมีอยู่บนโลกใบนี้

           เราหวังว่าที่ที่พี่กำลังเดินไปจะอบอุ่นไม่หนาวและโดดเดียวเหมือนคืนนั้น ไม่เจ็บปวด เเละได้ยิ้มเท่าที่พี่อยากยิ้มจากก้นบึ้งของใจ เราทุกคนคิดถึงพี่นะ หวังว่าเราจะพบกันอีกครั้ง

    รัก

    Kim JongHyun. ?
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Jirawan Tansang (@fb2447654372122)
อ่านแล้วน้ำตามาเลย??