หลายเดือนมานี้เราได้คิดทบทวนอะไรหลายอย่าง ตั้งเเต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ เราเหมือนคนไม่หนักแน่น ไม่ตั้งใจ เหมือนล้มเหลวในการเป็นตัวเองจริงๆ ได้เเต่ทำตามคนอื่น คิดตามกรอบล่องหนที่คนอื่นหยิบยื่นวางไว้ให้ หลายสิ่งหลายอย่างที่เราเคยคิดว่าไม่ใช่เราเเน่ๆ เเต่ตอนนี้มันกำลังกลืนกินหลอมรวมจนกลายเป็นเราไปแล้วอีกรูปแบบหนึ่ง

          ย้อนกลับไปช่วงที่กำลังจะเลือกอนาคตให้ตัวเอง ในการต่อมหาลัย เราพยายามเลือกหลายๆอย่างที่ให้เป็นเราที่สุดแล้ว เเต่มันก็ล้มเหลว เราเปลี่ยนทิศทางฉีกจากสิ่งที่เราชอบไปอีกสิ่งหนึ่ง ความฝันครั้งที่1 ของเราล้มเหลว ด้วยตัวเราเองที่ไม่หนักแน่พอ เราเรียนในสาขาที่ไม่ได้ชอบมากมายนัก ได้แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครทำตามฝันได้ทุกคนหรอก มันมีปัจจัยเยอะแยะมากมาย เมื่อคิดถึงตรงนี้เเล้ว คำปลอบใจของเราก็แค่คนขี้แพ้เท่านั้นเอง เราเรียนไปจนจบ4ปีตามหลักสูตร บ่นตั้งเเต่ปี1ถึงปี4ว่านี่มันไม่ใช่เรา ไม่ใช่เลยจริงๆ มาทำไรอยู่ตรงนี้ อยากทิ้งมันไปแล้วเริ่มต้นใหม่ในสิ่งที่เราเลือกเองจริงๆ แต่ด้วยเรื่องเงิน คนรอบข้าง อีกมากมาย ก็ทนลากตัวเองมาจนถึงวันจบ

         พบเจอกับความล้มเหลวอีกครั้ง หลังจากจบเเล้วคนเราควรทำงานใช่มั้ย แต่เรากลับพักตัวเองไป2เดือน กว่าจะเริ่มหางาน เเละด้วยเศรษฐกิจแบบนี้ อัตราการจ้างในบริษัทหรือองค์กรต่างๆมันก็ต่ำ เราผิดหวังกับการหางานจนกลับมาอยู่บ้านเฉยๆอีกครั้ง เป็นมนุษย์บ้านอย่างแท้จริง เราไม่ออกไปไหน ไม่พบปะผู้คน นานๆสักครั้งถึงจะออกไปร้านค้าบ้าง ตั้งแต่จบมาเราไปเที่ยวกับเพื่อนแค่ครั้งเดียวละมั้ง แรกๆมันก็โอเคนะ จนมันมาถึงจุดที่เราเริ่มรู้สึกถึงความไม่มีค่าในตัวเอง ไม่มีอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีความภาคภูมิใจอะไรหลงเหลืออยู่ในตัวเอง ความเครียดมันค่อยๆไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ จนเราได้เเต่โทษตัวเองที่ไม่เคยหนักแน่นกับความฝันเลย

          เราเครียดมากๆจนเริ่มได้สติ อย่างแรกเรามองหาเป้าหมายเล็กๆให้กับตัวเอง ไม่ต้องยิ่งใหญ่และสำคัญกับใคร เราเริ่มกลับมาอ่านหนังสือหนักๆ อ่านและเขียนรีวิวไว้ในไอจี นับยอดเล่มว่าปีหนึ่งอ่านได้เท่าไร กลับมาทำงานเขียนเล็กๆที่เคยตั้งใจไว้เมื่อหลายปีก่อนให้เสร็จ เเละตอนนี้กำลังเห่อแอพวาดภาพมากๆอีกด้วย เรากำลังมีความสุขจากเรื่องเล็กๆ งานเขียน งานวาด ได้คำชมจากใครก็ไม่รู้ เเต่มันทำให้เราไม่ได้รู้สึกไร้ค่าอีก อย่างน้อยสิ่งที่เราทำไปก็มีคนชอบมันนะ ขอบคุณที่มองเห็นมัน : )

ค่อยๆก้าวผ่านความล้มเหลวไปนะ ♡

แด่...ตัวฉันเองที่ยังอยู่ในวันนี้