"ฉันไม่เห็นด้วยว่ะ"










บันไดกับดวงไฟสีแดงที่ดูน่าขนลุก มันกำลังส่องทางไปที่ป่าหลังบ้าน เย็นยะเยือกและเงียบกริบ เสียงขยุกขยิกในพุ่มไม้ที่ไม่ไกลมากนัก มันสั่นระริกรัวๆเหมือนมันตั้งรับพร้อมจะโจมตีทุกเมื่อ ก่อนจะเงียบนิ่งไปเหมือนเดิม ว่านกับเพื่อนของเขารีบเข้าบ้านไปอย่างทันที ไม่มีใครอยากจะอยู่ตรงนี้นานๆหรอก 
มันโผล่หัวออกมาจากพุ่มไม้ เนื้อตัวมอมแมมแต่ดวงตาสีเขียวมรกตที่จดจ้องประตู ดวงตาที่เหมือนรวบรวมทุกสรรพสิ่งในจักรวาลมาอยู่ในดวงตาคู่นี้ มันแวววาวเหมือนสัตว์ออกล่ากลางคืน มันมองและกำลังรอ;jkoออกมา "ว่าน....." มันพูดพึมพำ ฝึกออกเสียงจากการฟังเสียงเพื่อนของว่าน





ว่านเดินมาพร้อมถ้วยนมและคุ้กกี้ก่อนจะวางตรงบันไดหลังบ้านและรีบเข้าบ้านทันทีด้วยความกลัว "ทำไมต้องเอาอะไรวางด้วย ไม่เข้าใจเลย..." ว่านบ่นออกมาก่อนจะปิดประตูทันที เจ้าตัวประหลาดวิ่งพรวดออกมาเมื่อเห็นถ้วยคุ้กกี้กับนม มันเริ่มจัดการกินอย่างทันทีด้วยความหิวโหยจนหมดเกลี้ยง มันอมนิ้วทีละนิ้วของตัวเอง มันเงยหน้ามองว่านทันทีที่ว่านเปิดประตู 

มันยิ้ม







"ตัวอะไรวะ..."

"ว่าน.."









(end.)