“เรย์.. เรย์ เรย์”

เสียงฮิโระมิทสึเรียกไล่มาตามหลัง

“เรย์ เรย์โว๊ยยยยย หยุดก่อนสิโว๊ยยยยยยยย”

ตอนนี้ฮิโระมิทสึวิ่งมาดึงแขนเสื้อของเพื่อนสนิทได้แล้ว เขาดึงตัวเธอให้หันหน้ามา หญิงสาวน้ำตานองหน้า ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนน่าสงสาร

“เรย์ แกใจเย็นๆ ก่อนสิ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”

“เขา...ฮึก…. เขาโกหกฉัน... ฮึก… เขาหลอกฉัน...ฮึก.... ฉันเกลียดเขา… ฮึก…”

“ไม่เอาน่า อย่าร้องสิแก”

ฮิโระมิทสึหาที่นั่งให้เรย์สักพักสงบสติอารมณ์สักครู่ จนเมื่อเธอดีขึ้นแล้วจึงนึกขึ้นได้ว่า วันนี้ต้องมาทำธุระสำคัญของฮิโระมิทสึน่ี่หว่า

“เฮ้ยยย วันนี้ฉันเป็นตัวแทนญาติแกนี่หว่า ฉันขอโทษ เรารีบไปกันเถอะ เร็วๆๆ”

“แกไหวเหรอ?”

“เออดิ เขาไปรอที่ร้านแล้วใช่มั้ย?”

‘โอยยยยยย ขอโทษนะฮิโระ ฉันทำให้แกดูแย่ไปแล้วแน่ๆ เลย ผู้ใหญ่ฝั่งนั้นต้องไม่พอใจแน่ๆ เลยเวลานัดมา 1 ชั่วโมงแล้วด้วย ฮืออออ’

พวกเขาเดินไปที่ร้านอาหาร ฮิโระจองห้องส่วนตัวเอาไว้ เขาบอกชื่อผู้จองไว้กับพนักงานต้อนรับ พนักงานแจ้งว่ามีคนมารออยู่ก่อนแล้ว เชิญเข้าห้องไปได้เลย

เรย์ได้ยินก็รูสึกแย่มากขึ้นไปอีก ‘โอยยยยยยย ขอโทษนะฮิโระ เพราะฉันแท้ๆ เลย’

พอไปถึงห้อง เรย์เลื่อนประตูเปิดแล้วก็ตะลึงงันไป เธอปิดประตูลงทันทีแล้วหันมาถามเพื่อน

“แกแน่ใจว่าห้องนี้นะ”

“อื้อ แน่ใจ”

“ฉันว่ามันไม่ใช่นะ”

“เออ ห้องนี้ละ ถูกแล้ว”

ฮิโระมิทสึแทรกตัวผ่านเรย์แล้วเลื่อนประตูเปิด

“สวัสดีครับคุณอากาอิ คุณอาเคมิ”

ฮิโระมิทสึโค้งให้กับคนในห้องแล้วเดินเข้าไป เรย์จังยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าห้อง ไม่ยอมเข้าไปสักที จนฮิโระมิทสึต้องเรียก

“เข้ามาสิแก เข้ามา เร็ว” เขาพูดพลางทำมือบุ้ยใบ้ให้เข้ามาในห้อง

เรย์ยังคงไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอกำลังใช้สมองอย่างหนักคิด ประติดประต่อเรื่องราวต่างๆ

“นี่เรย์ เพื่อนสนิทผมครับ ต้องขออภัยด้วยจริงๆ แต่ตอนนี้ให้ถือว่าเรย์เป็นตัวแทนผู้ใหญ่ของฝ่ายผมไปก่อนนะครับ”

“ครับ” ชูอิจิตอบรับ สีหน้าเรียบๆ

“สวัสดีค่ะคุณเรย์ ดิฉันชื่อมิยาโนะ อาเคมินะคะ เป็นแฟนฮิโระมิทสึค่ะ และเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่ชูด้วย คุณแม่ของพวกเราเป็นพี่น้องกันน่ะค่ะ พี่ชูและคุณฮิโระเล่าเรื่องของคุณให้ฉันฟังเยอะแยะเลยค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”

‘ห่ะ!!! ลูกพี่ลูกน้อง!!! แว้กกกกกกกก!!!! แล้วเมื่อกี้ฉันโวยวายอะไรว่ะเนี่ยยยยยยยยย’

“คุณเรย์สวยจังเลยค่ะ มิน่าล่ะ ได้ยินเขาชมไม่หยุดปากเลย”

เรย์มองหน้าอาเคมิแล้วหัวเราะแหะๆ โกรธทั้งเพื่อนทั้งแฟนที่ตอนนี้นั่งอมยิ้มกลั้นหัวเราะกันอยู่

‘ขายขี้หน้า น่าอับอาย น่าอับอายที่สุด ฮืออออออ’

โอเค… เธอรู้ว่าแฟนฮิโระมิทสึชื่อ อาเคมิ แต่เธอไม่รู้ว่าอาเคมิไหนเพราะเธอไม่รู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า ฮิโระมิทสึเองก็พยายามที่จะพาแฟนมาแนะนำให้เธอรู้จักอยู่ตลอด แต่มักจะต้องมีเหตุให้คลาดกันอยู่เสมอเลยไม่ได้เจอหน้ากันตรงๆ สักที

แล้วเธอก็ไม่คิดด้วยว่า…

โลกมันจะกลมขนาดที่ว่า แฟนของเพื่อนคือลูกพี่ลูกน้องของแฟนของเธอ

‘เลวร้าย เลวร้ายที่สุด’

เรย์ก้มหน้างุดๆ หลบหน้าหลบตาชูอิจิ ตอนนี้เธอหน้าแดงก่ำอีกรอบ นึกถึงเรื่องที่โวยวายชูอิจิเมื่อกี้นี้แล้วก็อับอาย ทำไมเขากับฮิโระไม่บอกเธอก่อนว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง เธอจะได้ไม่ต้องโวยวาย นี่เธอร้องไห้ด้วยนะ รู้มั้ยว่ามั้ยว่าเธอร้องไห้เนี่ย โอ้ยยยยยยยยยยยยยย เกลียด!! เกลียดจริงๆ!! หึ!!!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------

“Good morning, this is captain Akai Shuichi speaking. Welcome to Blue Sky Airlines flight KM 231 bound for New York John F. Kennedy International Airport, United States of America. 

Now we are presently flying at thirty-five thousand feet. Today, the weather is very clear but for your safety we may suggest you to fasten your seatbelt during the flight because of experiencing some turbulence .

We are expecting a smooth flight and anticipate an on-time arrival in New York at 11:05 AM Local time. We hope you enjoy your flight."

ชังน้ำหน้าคนประกาศยิ่งนัก!!! เธอยังเคืองเขาไม่หายเรื่องที่ไม่ยอมอธิบายเธอแต่แรก ทำให้เธอต้องร้องไห้เก้อแบบนั้น ฮิโระมิทสึก็พอกัน รวมหัวกันแกล้งเธอเข้าไป ชิส์ เบื่อ!! ทั้งแฟนทั้งเพื่อน!! ฮึ่ม!!

“ผมพูดในฐานะกัปตันไปแล้ว ต่อไป… ผมจะขอพดในฐานะของผู้ชายคนนึงที่หลงรักผู้หญิงคนนึงนะครับ”

มีเสียงโห่ฮิ้วดังขึ้นในห้องโดยสาร

“มีสามเหตุผลที่ผมมาขับเครื่องบินในวันนี้ เหตุผลแรกคือการเป็นนักบินคืองานของผม มันเป็นงานที่ผมรักและผมสนุกกับงานของผมมาก ไม่ว่าเหตุผลในการเดินทางของคุณจะเป็นอะไร ผมมีหน้าที่ผู้โดยสารทุกคนไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัย นั่นคือเหตุผลข้อแรกของผม

เหตุผลข้อที่สอง ผู้หญิงที่ผมรักทำงานอยู่บนเที่ยวบินนี้ เธอเป็นเคบิน เมเนเจอร์ ผมรับรองว่าใครก็ตามที่ได้เห็นหน้าเธอคงรู้สึกประทับใจในรูปร่างหน้าตา ท่าทาง และน้ำเสียงของเธอแน่นอน ถึงแม้เธอจะเป็นคนขี้โวยวาย เกรี้ยวกราด อารมณ์ร้อนไปบ้าง แต่ผมไม่เคยมองว่านั่นเป็นข้อเสียของเธอเลย มันเป็นเสน่ห์ของเธอด้วยซ้ำที่ยังสามารถระงับอารมณ์ขี้โมโหได้เวลาอยู่กับคนอื่น แต่พออยู่กับผม เธอจะโวยวายได้ทุกอย่างตั้งแต่เรื่องเล็กๆ อย่างวันนี้จะกินอะไรไปจนถึงปัญหาเรื่องโลกร้อนเลยทีเดียว น่าทึ่งมากครับ”

‘ฮึ่ยยยยยยยยยยย ชูอิจิ นายจะเอาฉันมาเผาแบบนี้ไม่ได้นะ กรี๊ดดดดดดดดดดดด’

ดวงหน้าสวยขึ้นสีเข้มร้อนฉ่า เธอวิ่ง 4x100 เมตร ไปยังหน้าประตูห้องนักบินทันที ผู้โดยสารตบมือโห่ฮิ้วไล่ตามหลังเธออย่างสนุกสนาน

“และเหตุผลข้อที่สาม ผมเบื่อเธอแล้วครับ…

“นั่น… จริงด้วย ใครอยากจะทนคนอารมณ์ร้ายแบบเธอ เขาเองก็คงเบื่อ ไม่อยากคบกับเธอต่อไปแล้ว ขอโทษนะที่ฉันเป็นแฟนที่เกี้ยวกราดของคุณ

”ผมเบื่อที่ต้องไปๆ มาๆ ห้องเธอ ผมเบื่อที่ต้องหาเรื่องต่างๆ นาๆ หาเหตุผลให้วุ่นวายในการจะเข้าห้องเธอ ทั้งๆ ที่ห้องเธอกับห้องผมอยู่ตรงข้ามกัน ผมเบื่อจริงๆ ครับ”

มาถึงจุดนี้ เกิดความเงียบไปทั่วเครื่องบิน ไม่มีใครพูดอะไรเลย ส่วนเรย์นั้น… น้ำตาเริ่มเอ่อขึ้นมาในดวงตาหลังจากที่ได้รับฟังคำพูดของเขาที่บอกเล่าเรื่องราว  

”ผมอยากขอเธอแต่งงานครับ ”

เกิดเสียงโฮ่หิ้วขึ้นมาทั้วทั้งห้องโดยสาร ทุกคนต่างยินดีกับคำขอแต่งงานสุดแปลกประหลาดในวันนี้ เรย์ยืนอึ้งอยู่หน้าประตูห้องนักบิน แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน สักพัก ประตูห้องโดยสารก็เปิดออก กัปตันอากาอิ ชูอจิเดินออกมามองหน้าเธอ เขาย่อตัวคุกเข่าลง 1 ข้าง พร้อมยื่นกล่องสีแดงขนาดเล็กให้เธอ เขาเปิดฝาออก เผยให้เห็นแหวนแต่งงานสีเงินเปล่งประกายระยิบระยับ ชูอิจิถามเธอว่า

“คุณฟุรุยะ เรย์ครับ คุณยินดีที่จะแต่งงานกับผมมั้ยครับ??”

เรย์ยกมือขึ้นปิดปาก ตอนนี้เธอร้องไห้โฮเพราะความเซอร์ไพร์สและดีใจไปพร้อมๆ กัน เธอยื่นมือซ้ายให้ชูอิจิ

“แต่งค่ะ”

เสียงโห่ฮิ้วของผู้โดยสารที่เห็นเหตุการณ์ร่วมแสดงความยินดีกับพวกเขาทั้งสองคน ชูอิจิสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้เรยืพร้อมกับจุมพิตเบาๆ ที่มือของเธอ

ติึ้งต่องงงงงงง….

เสียง PA ดังขึ้น

เรย์เอื้อมมือไปรับ

“คุณเมเนเจอร์ตกลงมั้ยคะ??” ลูกเรือที่ประจำอยู่แกลี่หลัง (ส่วนครัวที่อยู่ท้ายสุดของเครื่อง) นั่นเอง

“แต่งค่ะ” เรย์พูด เธอยิ้มทั้งน้ำตา

“คุณผู้โดยสารคะ คุณเมเนเจอร์ตอบตกลงค่ะ”

เสียงโห่ฮิ้วของผู้โดยสารส่วนหลังดังขึ้น ทุกคนมีความสุขที่ได้ร่วมเป็นสักขีพยานในการขอแต่งงานบนน่านฟ้าที่ความสูง 35,000 ฟุตในครั้งนี้ นี่เป็นไฟล์ทบินไปนิวยอร์คที่หวานที่สุดและดีที่สุดในชีวิตของพวกเขา